FLASH staat voor Foundation Life Adoption Service and Hap-
piness. Hein Groen, hoofd van de afdeling Verzekeringen bij de
Rabobank Nijmegen is voorzitter van deze Stichting, die zich
tot voor kort uitsluitend heeft bezig gehouden met de bemid
deling in adoptie van buitenlandse kinderen. Enige tijd geleden
heeft de Stichting een nieuwe activiteit ontwikkeld: bemidde
ling bij project-adoptie. Dat is een vorm van kleinschalige ont
wikkelingshulp, waarbij de persoonlijke contacten als zeer be
langrijke bouwstenen fungeren.
Hierbij volgt het verhaal over Stichting FLASH en haar nieuwe
werkzaamheden. Hein Groen vraagt alle banken die enthou
siast zijn voor deze vorm van bijzondere ontwikkelingshulp, con
tact met hem op te nemen. Hij is bereikbaar op het hoofdkan
toor van de Rabobank Nijmegen.
Hein Groen en Hubert Wisse. Twee
dertigers bij wie de overeenkomsten
meer in het oog springen dan de ver
schillen. Hein is hoofd van de afdeling
Verzekeringen bij de Rabobank Nijme
gen. Hubert verdient de kost bij de ad
viesgroep voor identiteitsverduidelij
king 'Identeam' bv, een club die af en
toe ook klussen opknapt voor Rabo
bank Nederland. Beiden voelen zich
zeer betrokken bij de derde-wereldpro
blematiek. Hun beider betrokkenheid
komt sterk tot uiting in één grote pas
sie, waaraan zij al hun vrije tijd beste
den: een bestuursfunctie bij de Stich
ting FLASH. Een flitsende naam, sa
mengesteld uit de beginletters van
'Foundation Life Adoption Service and
Happiness'.
De lange weg vaneen
bloeddruk meter
Deze stichting helpt Nederlandse - en
sinds kort ook Duitse - echtparen op de
moeilijke weg van kinderadoptie. Per
maand bemiddelt FLASH in ongeveer
tien adopties van buitenlandse kinderen.
Geen gering aantal, wanneer men be
denkt dat er jaarlijks maar een kleine
1500 buitenlandse adoptiekinderen in
Nederland worden toegelaten.
'Drie jaar geleden is de Stichting in het
leven geroepen. Het was een particulier
initiatief van iemand die zeer ontevreden
was over de toenmalige gang van za
ken,' zegt Hein Groen. 'Wanneer een
echtpaar eenmaal heeft besloten een
buitenlands kind te adopteren, moet er
een procedure worden gestart, die wel
drie vier jaar kan gaan duren. Wanneer
je dan aan het einde van die rit eindelijk
toestemming hebt gekregen van het Mi
nisterie van Justitie om een kind onder
je hoede te nemen (Hein noemt die toe
stemming smalend 'een importvergun
ning'), dan moet je verder zelf maar be
kijken hoe je aan zo'n kind komt. Bij het
BIA, een instelling die 40 a 50 van de
buitenlandse adopties voor haar reke
ning neemt, kan het dan nog eens twee
tot drie jaar duren, voordat je uiteindelijk
een kindje jouw zoon of dochter kunt
noemen.'
Furieus
'Bij ons duurt het ongeveer een maand
of drie,' vult Hubert aan, die furieus rea
geert op de voorzichtig gestelde vraag of
ook echtparen zonder een verklaring van
het Ministerie van Justitie bij hen kun-
