In het dagelijks leven is Roelof Kliphuis werkzaam bij de Rabobank
Vries in Drenthe. Zijn vrouw Janneke bestiert het huishouden, be
staande uit man, drie kinderen en enkele huisdieren. Daarbij zijn ze
ook contactpersonen voor Groningen en Drenthe van 'De Vreugde
zaaiers'. Een bezigheid, die veel van hun (vrije) tijd vergt.
Holland is
een sprookjesland
De Vreugdezaaiers. Janneke vindt het
een beetje rare naam. "t Is Belgisch,
vandaar. In het Engels is het 'The Joy-
Sowers' en in het Frans 'Les Semeurs
de Joie'. Dat klinkt heel anders! In het
Nederlands komt het altijd een beetje
raar over.Daarom gebruiken we de
naam ook alleen maar als het echt no
dig is.'
De Vreugdezaaiers. Een organisatie die
in 1958 is opgericht door de Belgische
pater René Delooz, die zich onder ande
re inzet voor de minderbedeelde Noord-
afrikaanse kinderen uit de grauwe wij
ken van Parijs. De leiding is nog steeds
in handen van de nu 68-jarige pater. In
Parijs werkt zuster Irma, terwijl op het
hoofdkantoor te Gent vier mensen full
time de administratie van de Vreugde
zaaiers verzorgen.
Voor het grootste
deel drijft de
organisatie
echter op de
talloze vrij
willigers,
verspreid
over België
en Nederland.
Roel en Janneke uit het Drentse Vries
zijn twee van die vrijwilligers. Maar wat
kunnen zij in het noorden van Nederland
nu daadwerkelijk doen voor Algerijnse,
Marokkaanse en Tunesische kinderen uit
Parijs? 'Hen een paar weekjes een fijne
vakantie in Nederland aanbieden,' zegt
Janneke. 'Die kinderen, die hier komen,
wonen in Parijs echt-heel beroerd, met
z'n tienen op een klein flatje, buiten een
ongezonde lucht met al dat drukke ver
keer. Ze vinden het hier heerlijk. Na twee
weken van gezonde rust en de buiten
lucht te hebben genoten, lekker op tijd
naar bed te zijn gegaan en goed te heb
ben gegeten, zijn ze weer helemaal bo
ven Jan.'
Janneke weet waar ze over praat. Ze is
samen met haar man - 'hij doet de zaak
jes en ik doe de praatjes' - al zes jaar
contactpersoon voor de Vreugdezaaiers
in de regio Groningen/Drenthe. Uit
dien hoofde reist zij één keer
per twee maanden naar
Parijs om een groep
kinderen, die een paar
weken op vakantie naar
België en Nederland
gaan, op te halen.
Met eigen ogen kan zij steeds weer
waarnemen hoe erbarmelijk de huisves
ting is van deze Noordafrikaanse gastar
beiders, hoe groot de werkeloosheid en
discriminatie en hoe hoog de geestelijke
en financiële nood onder deze mensen
is.
'In Parijs bekijkt zuster Irma in samen
werking met de Sociale Dienst welke
kinderen in aanmerking komen voor een
paar weken vakantie. Daarvoor kunnen
duizend en één redenen zijn. Slechte
woonomstandigheden, slechte gezond
heid van het kind of de moeder. Noem
maar op. Maar het is wél zo,' zegt Jan
neke, 'dat het elk kind dat hier komt ont
breekt aan rust, regelmaat en goede
voeding, ook al komt het uit een goed
gezin.'
De leeftijden van de kinderen variëren
sterk, van enkele maanden tot 15 jaar,
evenals de perioden van vakantie. Jan
neke: "Wij kregen een paar jaar geleden
een jongetje, dat toen net een jaar was.
Hij is nu vier jaar en komt elk jaar voor
drie maanden. Voor oudere kinderen is
de periode natuurlijk korter in verband
met de school. Deze kinderen komen in
de zomervakantie een paar weken en
met kerst vaak veertien dagen.' Tegen
woordig komen er zo'n 3000 kinderen in
de zomer naar Nederland en België. Met
Kerstmis zijn er zo'n 900 koters in Ne
derland te gast geweest, terwijl er in de
wintermaanden ook nog een 'drie-
maandsgroep' van 400 kinderen is gear
riveerd.
