output
cijferlawaai
verbijstert
de bezoeker
Terwijl hij aldus van de ene ruimte naar
de andere dwaalt, ziet de verbijsterde
bezoeker hoe geleidelijk aan het hele
produktieproces vordert. In razend tem
po produceren printers voor elke bank
afzonderlijk de dagafschriften, de saldi-
overzichten van alle rekeninghouders.
Een 'langzame' printer kan 2000 regels
per minuut afleveren, een snelle jongen
neemt er in dat tijdsbestek 20 000 voor
z'n rekening. Weer op een andere afde
ling wordt het gewenste outputmateri-
aal in de vorm van microfiches gegoten.
Sommige banken verkiezen deze hand
zame outputvorm. Maar ook hier is alles
erop gericht de produktie afgerond te
hebben voordat in alle vroegte de post
auto's uitrukken. Je ziet hoe gerouti
neerd iedere zending in gereedheid
wordt gebracht.
Onmisbaar
Niettemin is wat zich hier voltrekt maar
een fractie van het totale werkpakket. Er
moeten via de computercentra Zeist en
Eindhoven ook periodieke overboekin
gen worden verricht. Maandelijks, per
kwartaal, of eventueel per half jaar. En
dan zijn er natuurlijk nog dagelijks de
Rabobankoverboekingen die lopen via
de bankgirocentrale, of overschrijvingen
naar andere banken. Op de schijven in
het computergeheugen staat alles voor
beeldig geregistreerd. Ook in omgekeer
de richting fungeert het computercen
trum als onmisbare tussenschakel wan
neer betalingen 'van buitenaf een Rabo-
bankbestemming hebben...
Het loopt op excursieavonden niet zel
den al tegen elven wanneer gastheer
Rob van der Linden z'n bezoekers bij een
drankje en een hapje nog wat gelegen
heid tot napraten geeft. De rondleider:
'Je merkt dan vaak welke banken bijzon
der gemotiveerd zijn. Men vraagt hon
derd uit. Bij bestuursleden ligt de inte
resse vaak anders. In deze groep over
heerst het gevoel: eens kijken wat er
zoal met onze centen gebeurt... We ho
pen dat na zo'n bezoek de psychologi
sche kloof wat minder breed zal zijn,
juist bij mensen die aanvankelijk nogal
sceptisch stonden tegenover 'Zeist' of
'Eindhoven'. Dat de excursies wel dege
lijk van invloed zijn, merkje soms maan
den nadien nog wel. Er komen veelvul-
diger telefoontjes met vragen, verzoeken
om inlichtingen. Bij problemen kunnen
mensen je beter tien keer teveel bellen
dan één keer te weinig.'
Vroeg of (soms) laat eindigt zo elke
rondleiding in een afscheidspraatje.
Sommige groepen hebben nog een hele
reis voor de boeg eer ze weer op hun
thuisbasis zijn teruggekeerd. 'En,' (om
een bestuursvoorzitter te citeren in diens
hartverwarmende bedankje), 'sommigen
van ons hebben morgenochtend om zes
uur alweer hun eerste afspraak. Een vee
stapel die gemolken moet worden kan
bezwaarlijk wachten. Vandaar dus...
