\an<*e„e«*>»®ü
sta
Veto
,Y>e*
vx\ï\tt°ü" nedv>\-
van Hauwert - voortaan tot de gemeen
te Wognum behoort.
Het drassige, of liever gezegd: waterrij
ke, verleden van de omgeving kan op
hoogst onverwachte momenten weer
gaan spreken. De plaatselijke Rabobank
beheert zowaar nog tot op de dag van
daag de fondsen van de zogenaamde
Bootsgezellenbeurs, opgericht in de 17e
eeuw. Uit het contractboek valt op te
maken dat het ging om mensen die ter
visvangst en ter koopvaardij voeren op
de oost, of de vaart op Frankrijk, Portu
gal en Spanje. De inleg bedroeg gemid
deld een rijksdaalder per reis. Zeevaren
den die in handen van kapers vielen,
trachtte men met geld uit 'de buidel' vrij
te kopen. Wie zijn schip verloor kreeg
eerst een jaarlijkse en dan een vijfjaar
lijkse uitkering.
De laatste tijd is in Nibbixwoud en om
geving krachtig geprobeerd de invloed
van het water nog wat verder terug te
dringen. Het heeft geresulteerd in een
grootscheeps aangepakte ruilverkave
ling voor een gebied dat 6000 ha grond
beslaat. Weilanden zijn op grote schaal
'gevlakt', sloten werden rechtgetrokken
of verdwenen wegens ondoelmatigheid
volledig. Drainagebuizen zorgden op
nieuw voor een verbeterde ontwatering.
De onstuitbare opmars van zoveel graaf
machines met hun hongerige stalen
muilen maakte natuurminnaars er niet
vrolijker op. De onverzadigbare veelvra
ten laten er zich niet door uit het veld
slaan. Ook in de agrarische sector leeft
het besef dat er zeker niet alles voor en
niks valt te zeggen tegen een karwei als
het onderhavige. 'Het tijdelijke verlies
van landschappelijke waarden,' aldus
een landbouwer, 'mag dan beroerd zijn,
maar ten slotte hoeven de natuurliefheb
bers hun brood niet te winnen op onze
grond. En trouwens, ik heb nog nooit zo
veel kieften in het land gezien sinds de
verkaveling begon.'
Al het vroegere gemodder om ook
's winters de grond droog te houden,
heeft pas betrekkelijk laat een duidelijk
beeld opgeleverd van de bodemkwalitei-
xi
,óte
öacV® n 9eVr
«neMef^ r \e^e VxvJtt0®"
ó\9e
Oe
\N®'
\|3n'
■^e^ö;naoto^noeï
aa<sl
\rA1 tr.esle
■,sv3sX® „ppdof
pt\\S
aWas^
den
ten. Vooral rond Hauwert ligt 'buitenge
woon opdrachtig en gewasselijk' land -
het wordt algemeen erkend. Menige
stolpboerderij straalt welvaart uit. Voor
deuren, rijk versierd met ornamenten, of
een dakbedekking van riet in combinatie
met kunstzinnig gevormde 'pannenspie-
gels'. Ronde schoorstenen voltooien de
indruk van voorspoed en welstand.
Westfrlese hofstedes, gebouwd volgens
dit stolpmodel, zijn vooral herkenbaar
aan het feit dat hun darsdeuren zich aan
de wegkant bevinden. Bij de Noordhol
landse variant op het type tref je ze aan
in de achterkant.
Hoe anders is dan de bebouwing op het
zand rond Nibbixwoud. Meelijwekkende
huisjes waren het die hier voornamelijk
het karakter bepaalden. Je kon er wel
geld op leggen, maar er praktisch niks
op krijgen. De constatering heeft een
sombere onderklank. De man die het
zegt, schudt langdurig het hoofd. Een
gezicht als een landkaart, met daarin
een paar ogen die veel gezien moeten
hebben. De gelaatsuitdrukking houdt het
midden tussen vermoeidheid en teleur
stelling wanneer de herinneringen aan
vroeger weer komen boven drijven. Blij
vende armoe, dat was in ieder geval het
hoofdkenmerk. Kijk maar eens naar een
naam als 'het krielenland'. Niet voor niets
noemde de volksmond het vroegere Nib-
bik zo. Niet eens aardappels van fat
soenlijk kaliber wilden er groeien.
Zandgrond is altijd 'minder' geweest,^
