Banken kijken over de
schutting bij Rabobank Rederland
'Het is een hele overgang voor mij. Twintig jaar ben ik districtsdi
recteur in Haarlem geweest. Ik was wat je noemt een echte gene
ralist. Ik wist over van alles wat, weinig van veel om zo te zeggen.
Wat ik nu doe is een puur specialisme.' Aan het woord is de heer
P. B. B. Ideler, sinds eind 1979 als algemeen adviseur werkzaam in
de regio Haarlem en daarbij sinds 1 april voorzitter van maar liefst
vijf commissies, die bemoeienis hebben met de functieclassificatie
binnen de Rabobankorganisatie.
Drie jaar geleden is men bij de lokale
banken begonnen met een gigantische
klus, die officieel 'het functieclassifica-
tieproject IMF' wordt genoemd. De af
korting IMF staat voor: Integrale Metho
de Functieclassificatie. Velen zullen het
bij het horen van de naam wel voor ge
zien houden. Op het eerste gezicht en
gehoor lijkt het een dorre en saaie mate
rie, een puur specialisme, waar de hon
den geen brood van lusten. Maar dat
blijkt toch wel mee te vallen, vooral als
je Ideler, die zich een volbloed generalist
noemt, over het onderwerp hoort. Hoe
wel deze 'weinig-weter-over-veel' er
kent op een rijdende trein terecht te zijn
gekomen - het project loopt immers al
drie jaar maakt hij geenszins de indruk
onbekend te zijn met het eindpunt van
de rit.
'Bij functieclassificatie wordt een functie
op zich bekeken volgens objectieve
maatstaven. Er wordt niet gekeken naar
de persoon die de functie bekleedt. Aan
een functie worden aan de hand van
vastgelegde criteria punten toegekend.
Zo ontstaat een indeling in functiegroe
pen. Een functiegroep correspondeert
weer met een bepaalde salarisschaal.
De noodzaak om tot een functieclassifi
catie te komen was al enige jaren aan
wezig. De uitbreiding van het diensten
pakket van de Fiabobankorganisatie
maakte de inhoud van veel functies on
doorzichtiger, ja creëerde zelfs nieuwe
banen. In de loop der jaren waren er zo
veel functies bijgekomen of veranderd,
dat niemand meer een juist inzicht had.
Het werd een ratjetoe, ook en vooral -
op het gebied van de honorering. 'Het
was niet meer mogelijk om de rangorde
koel in te schatten. Men had het gevoel
dat het inschatten van de functies vrij
willekeurig, met de Franse slag gebeur
de,' zegt Ideler. Daarom werd besloten
alle functies eens onder de loep te ne
men.
Openstoten
Een aantal functie-analysten ging aan
het werk. Aan de hand van functiebe
schrijvingen, die de betrokkenen zelf op
stelden deelden zij de functies in bepaal
de groepen in. Deze functie-analysten
deden het voorbereidende werk voor
twee commissies die de voorstellen - al
dan niet gewijzigd - als adviezen door
gaven aan de desbetreffende instanties
zoals de hoofden van directoraten bij
Rabobank Nederland en de besturen van
de lokale banken. De genoemde twee
commissies waren: de Centrale Classifi
catie Commissie (CCC) en de Centrale In-
delings Commissie (CIC). Eerstgenoemde
commissie hield zich bezig met de func
ties voor personeelsleden van de aange
sloten banken, terwijl laatstgenoemde
zich over indelingsvraagstukken met be
trekking tot Rabobank Nederland boog.
Ideler: 'Deze commissies opereerden
naast elkaar, terwijl ze toch volgens het
zelfde systeem aan het classificeren wa
ren. Dat riep vragen op bij de aangeslo
ten banken. De gedachte kwam op dat
er met twee maten gemeten werd en
dat men eigenlijk bij de Rabobank Ne
derland beter af was dan bij de aange
sloten banken. Deze gedachte werd nog
versterkt toen men zag dat schijnbaar
gelijkwaardige functies er bij de Rabo
bank Nederland heel anders, beter uit
kwamen. Als tijdelijke oplossing werd
toen gekozen voor een ad hoe commis
sie. Deze commissie heeft door haar
werk toen wel een stukje onrust wegge
nomen, maar de geluiden bleven toch:
moeten we niet meer integreren, moe
ten we de boel niet openstoten.'
Dat openstoten is gebeurd. In afschuwe
lijk vakjargon heet het dat er een 'her
structurering Functieclassificatie-project
IMF' heeft plaatsgevonden. Het komt er
op neer dat de twee commissies zijn ver
dwenen. Ze hebben plaats gemaakt voor
vijf commissies, die opereren onder
voorzitterschap van één man, de 58-ja-
rige Ideler. In de wandelgangen wordt
gesproken over een 'vijfbollenstructuur',
of 'de bollen van Ideler'. De moleculaire
afbeelding maakt duidelijk waarom.
In de nieuwe structuur zijn er drie regio
nale bollen voor de aangesloten banken.
