Bond van Plattelandsvrouwen aangeroerd. Emancipatie is weliswaar niet iets van van daag, maar de reacties en dikwijls ook de weerstanden die het begrip oproepen zijn wel zeer actueel. 'Hoe meer je er mee bezig bent en er over nadenkt, hoe duidelijker je je consequenties trekt. Emancipatie en fe minisme zijn niet hetzelfde, al vind ik dat je dat feminisme ook in de bond bespreek baar moet maken.' Milly Vroon lacht wat als ze haar collega van leer hoort trekken. 'Ach,' zegt ze, als ze Nienke een uitvoerig referaat over de overeenkomsten en verschillen tussen fe minisme en emancipatie heeft horen afste ken, 'de bond was al jaren, eigenlijk al van af het begin, bezig met emancipatie van haar leden. Alleen heette het vroeger niet zo Samenwerking Dwars door de stromen van onze tijd gaat de bond als snelst groeiende van de in ons land actieve vrouwenbeweging door met haar werk. Er bestaat trouwens een goede samenwerking met de andere organisaties, voornamelijk in de gemeenschappelijk op gezette politieke vormingscursussen. Met de Christelijke Plattelandsvrouwen Bond, de Stichting Katholieke Plattelandsvrou wen in Nederland en de Vereniging van Vrouwenbelangen bestaat een samenwer kingsverband voor de cursus Emancipatie en Feminisme. De NBvP heeft die zusterorganisaties ook nodig om sympathisanten in het zuiden, vooral in Limburg (waar de bond zelf niet actief is) onder een regionaal en nationaal dak te brengen. 'Niks geen problemen mee hoor. Andere vrouwenorganisaties hebben ook mieterse dingen,' zegt Nienke Kloot wijk. 'Het gaat vooral om het werken aan de basis, om het met elkaar bezig zijn om je in je bestaan prettig te voelen, verant woord te leven met de mensen om je heen, op een manier die je voldoening geeft. Dat moet dan ook vooral uit de vrouwen zélf komen. In een zogenaamd verticaal geor ganiseerde bond als de onze hoor je nog wel eens het verwijt dat we van bovenaf 'betuttelend' bezig zijn. Dat is nu net iets wat we niet willen. Dingen veranderen als vrouwen er zelf aan beginnen, er behoefte aan hebben en niet omdat kaderleden van een bond als de onze dingen zeggen als: 'Als je geëmancipeerd wilt zijn, moet je Jeugdige plattelandsvrouwen weten van oudsher van wanten, ook wat de emanci patie betreft. Alleen heette dat vroeger niet zo. Zij werken dan wel niet buitenshuis, maar steken wel de handen uit de mouwen. buitenshuis gaan werken.' Dat soort onzin nige dingen zul je in onze organisatie niet tegenkomen. Plattelandsvrouwen moeten helemaal niets. Wij raden haar aan zelf keuzen te maken.' Haar zuster in de strijd Milly Vroon vult aan met: 'Er zijn daarbij vrouwen die voor op lopen en vrouwen die bewogen door zo'n stap volgen. De vooroploopsters wor den dan wel eens wat vreemd bekeken, maar we moeten niet vergeten dat tegen de oprichtsters van ook onze eigen Platte landsvrouwenbond destijds vreemd werd aangekeken. Vrouwen die zich zo nodig moesten organiseren voor de verdediging van haar belangen, dat was vijftig jaar gele den belachelijk. Zij waren in hun tijd dan ook mooi de klos.' 'Ja,' zegt Nienke, 'dat mogen we niet ver geten als we wat raar aankijken tegen vrouwen in onze tijd die pornobioscopen bekladden of op een andere manier actie voeren. Ik zou dat soort grappen niet uit halen. Misschien durf ik het niet eens. Maar we moeten er wel bij nadenken en die vrouwen niet met de nek aankijken. Zij kiezen de kortste, soms keiharde weg. Een organisatie als de Plattelandsvrouwen doet iets soortgelijks, maar dan minder opval lend en bescheiden.' U ziet het: voor plattelandsvrouwen is emancipatie een vanzelfsprekende zaak.

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Raboband' | 1981 | | pagina 18