Plattelandsvrouw
staat haar mannetje
KIJK
IN
Plattelandsvrouwen zijn niet plat - op de borst noch in de mond. Zij zijn
ook niet ouderwets. Vijftig jaar geleden werd vreemd aangekeken tegen de
juist opgerichte Bond van Plattelandsvrouwen. Moesten die nou zo nodig
hun belangen gaan verdedigen? Belachelijk! Nu - vijftig jaar later - wordt
er ook vaak op een meesmuilend toontje over de georganiseerde Platte
landsvrouwen gesproken. Maar zij staan met beide benen op de grond en
ook in deze tijd. Zij zijn geen Dolle Mina's. Maar ook geen Bleke Betten.
Wat dan wel? Nienke Klootwijk en Milly Vroon richten de schijnwerper op
hun gouden, actieve en ook nog steeds snel groeiende bond.
Milly Vroon (links) en Nienke Klootwijk
beantwoorden niet aan het stereotiepe - en
daarom al onjuiste - beeld van de platte
landsvrouw.
Toch kwam onze verslaggever met hen in
gesprek, maar dan wel dank zij de gisheid
van de beide dames. w
We hadden onze afspraak gemaakt in een
etablissement in het hart van het land. We
kenden elkaar niet, dus ging ik op goed ge
luk naar binnen. Wie waren de twee platte
landsvrouwen die mij alles over hun vijftig
jarige organisatie zouden vertellen?
In de gelagkamer zit een tiental mensen.
De helft komt in aanmerking voor het lid
maatschap van de Nederlandse Bond van
Plattelandsvrouwen. Ik kies de meest mo
dale vrouw uit het gezelschap. Men had
mij al duidelijk gemaakt dat ik de vraag
'Hoe plat zijn de plattelandsvrouwen?' niet
zou hoeven stellen, gewoon omdat daar
geen enkele aanleiding toe is
'Plattelandsvrouwen? Nee, daar heb ik
niets mee te maken,' lacht de aangesproken
mevrouw vriendelijk. Vreemd! Er is zelfs
geen enkele verwantschap, terwijl ik toch
een behoorlijke scoringskans had. Die
organisatie telt immers meer dan 80 000
leden. Toch zitten er wel degelijk Platte
landsvrouwen in de zaal.
'Joehoehoor ik uit de andere hoek van
de tapperij. Twee toffe types zwaaien uit
bundig. 'Jij zag er nog het meest als een
journalist uit,' giebelen ze. De eerste slag is
derhalve voor Nienke Klootwijk en Milly
Vroon. Plattelandsvrouwen zien er, met
alle respect voor onze boerinnen, niet naar
Het platteland is van oudsher vol vredige
taferelen, Maar dat wil niet zeggen dat
men er achterlijk is. Vijftig jaar geleden al
begonnen de vrouwen van het platteland
georganiseerd te werken aan hun emanci
patie. Zij hebben daar op veel punten al
een voorsprong op hun steedse zusters.
Wat in de stad nog moet worden bevoch
ten, is op het platteland al tientallen jaren
heel gewoon.
