Groningse banken richten
provinciale jeugdspaarclub op
gen kracht kan de kist klimmen tot een
hoogte waar ze voldoende thermiek pikt.
Het grote avontuur kan beginnen, keer
op keer. Marjoke: 'Je blijft dank zij het
lichte gestroomlijnde moderne materiaal
veel langer in de lucht. Veel oude kisten,
uit hout en linnen vervaardigd, hadden
maar weinig spanwijdte, bijna geen
draagvermogen. Toen liep je ook een
verhoogde kans op buitenlandingen, en
o wee als het gebeurde binnen een
straal van vijf kilometer rond het vlieg
veld. Dat kostte bier, daar kon je als
pechvogel zeker van zijn.'
Als ze de kans schoon ziet en als de
weergoden een beetje toeschietelijk zijn,
is Marjoke Zijm ieder weekend en na het
werk vaak ook nog wel op door-de-
weekse dagen te vinden in de buurt van
het zweefvliegterrein. 'Je kunt er niet ge
noeg van krijgen,' klinkt het, verontschul
digend bijkans. 'Je zit daar in de cockpit,
zonder verder iets of iemand om je heen.
Volkomen vrij. Is er iets heerlijkers denk
baar? De ogen en het gehoor doen hun
werk. En dan voor de rest maar genieten,
hè.'
Een glimlach glijdt over het gezicht. De
blauwe ogen dromen weg. 'Net een vo
gel in de lucht. Ik zei het toch al...'
Een heel eigenaardige en ook wel enge
ervaring wanneer je opeens zoiets van
zelfsprekends niet meer durft. Je moet
daar dan echt overheen. De grote sport
voor ons is natuurlijk zo lang mogelijk
weg te blijven. Langer dan een uur. Met
een beetje geluk haal ik dat wel. Over
het algemeen blijf ik liever tamelijk dicht
bij huis. Boven land kun je je oriënteren.
Huizen, dorpen, koeien - al zijn ze ook
nog zo klein. Boven zee heb je vrijwel
geen oriëntatiepunten. En bovendien
vertekent water alles.'
Spanwijdte
De aanschaf van een eigen motorvlieger,
ofschoon een financiële aderlating van
jewelste voor de club, betekende een
belangrijke verbetering voor de Texelse
zweefvliegerij. Er is radio aan boord, zo
dat iedere vlieger voortdurend in verbin
ding staat met het grondstation. Op ei-
Groningers staan in het algemeen
bekend als rasechte individualis
ten. Dat betekent echternietdat zij
ook altijd alles per se in hun een
tje willen doen. Dit blijkt wel uit
het feit dat de gezamenlijke Gro
ningse Rabobanken besloten heb
ben om een Provinciale Jeugd
spaarclub voor kinderen van 6 tot
11 jaar op te richten.
Schoolsparen raakt langzamer
hand uit de mode. Veel scholen
weigeren de banken binnen hun
poorten te laten opereren. Zij wil
len commerciële activiteiten zo
veel mogelijk weren. Vandaar dat
de Rabobanken in het verleden
een vorm van jeugdsparen heb
ben geïntroduceerd, waarbij je de
school niet meer nodig hebt: je
laat de kinderen gewoon naar de
bank komen. Op deze manier
bleef de doelstelling van het
schoolsparen gehandhaafd, nl.
het aankweken van spaarzin bij
de jeugd. Vele banken richtten
daarom jeugdspaarclubs op en
stelden de kinderen presentjes in
het vooruitzicht wanneer zij zich
bij de club aansloten.
Deze spaarclubs voldoen duidelijk
in een behoefte. De heer Hekman,
directeur van de Rabobank te
Baflo: 'Toen wij in april 1978 met
een jeugdspaarclub startten, kre
gen we een respons van 35 op
de in het totaal 300 brieven die
we hebben laten uitgaan!'
Maar er was en is een grote ver
scheidenheid aan vormen. Elke
bank deed het zo op zijn eigen
manier. De ene bank introduceer
de zegeltjes, de andere stempel
tjes, de ene bank liet de kinderen
elke week naar de bank komen,
een andere deed dat maar eens
per maand. Ook in de cadeautjes
bestond een grote variatie: T-
shirts, puzzels, mokken. De heer
Hekman: 'We hebben als Gro
ningse banken nu besloten om tot
één uniform systeem te komen,
één spaarvorm, gelijke presentjes
en een gezamenlijke publiciteits
campagne.
De reden wordt snel duidelijk, een
gezamenlijk beleid drukt de kos
ten. Met deze vorm van spaarzin
stellen de Groningse Rabobanken
het goede voorbeeld aan de
jeugd.
