Hanteerbaar
Wederom begon Het Grote Zwijgen. De
commissieleden zitten gebogen over
taak nummer twee: anno 1979 liep een
Wet op de Ondernemingsraden van sta
pel met ingrijpende gevolgen voor de
medezeggenschap onder het personeel.
Er moet een in Rabobankverband han
teerbare oplossing komen voor de con
sequenties.
Raboband, ook wel benieuwd naar een
levensteken, besluit halverwege de rit
eens poolshoogte te nemen en belandt
bij de heerC. G. A. Mertens. Als voorzit
ter van de Raad van Beheer leidt hij te
vens de beraadslagingen binnen de stu
diecommissie. Het spontane 'jazeker' op
ons verzoek om nadere informatie, een
soort tussenbalans, kent slechts een en
kel voorbehoud: 'We zijn nadrukkelijk
nog bezig ons een mening te vormen. Je
denkt samen op. Verwacht dus s.v.p.
niet dat ik me nu tevoren al helemaal
vast ga leggen op een bepaalde visie.'
Welke complicaties levert deze wet
precies op voor een organisatie ais de
onze? Waar zit de ergste pijn
MERTENS: 'Volgens mij heeft de wetge
ver bij zijn voorbereidend werk vooral de
kijk gehad op vennootschappen en der
gelijke. Daar is rekening mee gehouden.
Maar dat er ook nog een bedrijf als het
onze bestaat met 1000 zelfstandig wer
kende banken, daar heeft niemand bij
stilgestaan. Naleving van de wet wordt
een immens karwei. Ga maar na. Wette
lijk geregelde medezeggenschap is geen
vrijblijvende zaak. Momenteel zitten we
dan nog in een situatie waarbij een on
dernemingsraad verplicht is bij bedrijven
met honderd personeelsleden of meer.
Maar wat, wanneer naar verwachting
die drempel straks wordt verlaagd, en de
verplichting al geldt voor bedrijven vanaf
35 personeelsleden? De wet somt ge
woon onderwerpen op waarbij instem
ming of advies van de ondernemings
raad verplicht is.'
- Hoe spelen directies en besturen bij
de plaatselijke Rabobanken in op de (ko
mende) veranderingen?is de onwennig
heid groot?
MERTENS: 'ledereen die,over de materie
doordenkt, beseft gauw genoeg hoe in
grijpend de gevolgen zijn. De directies
en de besturen bij plaatselijke banken
zijn vanouds gewend zich vrij te bewe
gen binnen zekere marges. Men boog
zich over allerlei adviezen. Straks beho
ren nogal wat van dat soort zaken ook
aan een OR voorgelegd te worden. En
die ondernemingsraden behoeven na
tuurlijk niet te handelen overeenkomstig
de gewoonten van het bestuur. Om te
komen tot een goed samenspel zijn we
als organisatie druk bezig met het beleg
gen van allerlei informatiebijeenkom
sten. Je moet inspelen op de toekomst.'
Thans kent de Rabobankorganisatie
circa 16 ondernemingsraden. Bij de
voorgestelde grensverruiming kan dat
getal aanwassen tot rond200. Dreigt bij
zo'n OR-veelheidniet de kans op een
ratjetoe van regelingen?
MERTENS: 'Zeker, dat risico is beslist
niet denkbeeldig. Er dreigt andermaal
versnippering, een al te grote verschei
denheid. En wat schieten we daarmee
op, net nu door die overstap naar de
bank-CAO een stukje beleid werd gehar
moniseerd? Als je dat streven naar har
monisatie wilt behouden, dan kunnen
OR's die een strikt eigen beleid wensen
te voeren roet in het eten gooien.'
Aan werkgeverskant biedt de coöpe-
