Feest
28
Als we bij de meeste onzer banken eens
zouden kijken in wat de administratie
kenners en -kensters 'groep 6' noemen,
dan zouden we ongetwijfeld de groot
boekrekening (alweer zo'n gortdroog
administratiewoord) 'Diverse perso
neelskosten' tegenkomen. Op deze reke
ning zijn eens in 't jaar of meermalen per
jaar bedragen gedebiteerd (zo zeggen
dat de administratievelingen) wegens
door het personeel gebouwde feesten
en feestjes en wegens gedane attenties.
In velerlei vormen, variërend vanaf het
truike voor het kiendje van Mieke de te
lefoniste tot en met een eet- en drinkge
lag, waar de oude Romeinen van gebib
berd zouden hebben. Per bank zijn er
ook de nodige verschillen. Op de ene
bank laat men tijdens een winteravond
slechts zeer aarzelend een dropping toe;
bang dat... Waarna de woordvoeder van
het personeel tegenwerpt, dat de sme-
lenbossen en het mos veel te nat en te
koud zijn om dees tijd van het jaar, de
winterrog veels te laag staat en het gras
in de weiden geen zomerse frisheid
brengt maar daarentegen winterse kil
heid. Geen reden derhalve om aan te ne
men, dat er ontoelaatbare escapades bij
avondlijk ontij zullen plaatsvinden.
Op een andere bank daarentegen zien
we meerdaagse reizen ondernomen
worden. Zonder merkbare nare gevolgen
en nasleep. Pak van het hart overigens
voor de oudere, conservatieve leden van
het bestuur, die vroeger op zondag naar
twee Missen en naar het Lof moesten
maar daarbij stikkes graag 's lentes te
beevaart gingen naar O.L. Vrouw van Al
tijddurende Bijstand. Zes kilometer wijd
te voet over een weg, die voerde door
het meest gevarieerde landschap. Ak
kers en weilanden. Een beekdal en bos-
sages. Een eiken wal, die een vers ge
ploegde vlakte omzoomde. Geen won
der, dat onderweg het jong volk dartel
werd als een lam en tegelijk steeds min
der onschuldig. En al bevonden die dar
tele pelgrims zich wellicht onder de hoe
de van de eerder genoemde, nimmer af
latende bijstand, soms bleek deze ge
woon efkes ontoereikend te zijn ge
weest. Gevolg: roddelstof voor de oude
re wijfkes, die vroeger zelf niks beter ge
weest waren maar toen steeds geluk ge
had hadden.
Maar wanneer ge toentertijd thuis d'r
mee aan durfde te komen, dat ge met
uw aanstaande wijd weg van huis onder
hetzelfde dak gingt slapen, jonge, jonge!
De knoken sloegen ze u kapot! Nee,
werkelijk de enige manier was vroeger
te wachten tot het ieder jaar opnieuw
meimaand werd en dan ter beevaart!
Begrijpelijk, dat deze mensen er zo gru
welijk op tegen geweest waren, dat de
directeur zijn personeel Londen wou la
ten zien, omdat hij vond, dat ze 't ver
diend hadden. 'De kat op het spek bin
den' zeien ze. Waarna de directeur zei,
dat de katten tegenwoordig geen spek
meer lustten, daar ze genoeg 'Kitekat'
kregen. De conservatieve beheerders
ontging uiteraard deze beeldspraak, re
den waarom ze schoorvoetend toestem
den. Een conclusie overigens, die de no-
tuliste in al haar duidelijkheid en met
graagte optekende. Een van de be
stuursleden doet nog een laatste, ver
twijfelde poging om 't weekendtripje om
zeep te helpen. Hij stelt voor, 's zondags
vóór 10 uur 's morgens weer terug te
zijn. Dit om het personeel gelegenheid te
geven naar de kerk te gaan. Doch ook
deze poging, hoe geraffineerd ook ineen-
geschroefd door de wakkere zedenbe-
waker, wordt uitgekleed door de direc
teur. Hij zegt namelijk, dat hij weet, dat
er in Londen zat Roomse missen gedaan
worden. Wel in 't Engels natuurlijk, maar
dat mag geen bezwaar zijn. Alle mede
werkers en medewerksters hebben im
mers meer gehad dan alleen de lagere
school. 'Ze kennen allemaal Engels,
maar Engels kent hen niet,' zo besluit hij.
Op deze woordspeling, die niet door de
notuliste wordt genoteerd, volgt het zo
als gebruikelijk verplichte en dus ge
maakte vergaderlachsalvo, waarna aan
de orde komt punt 4: Organisatie-onder
zoek van de centrale bank.
Zo ziet ge, wat een verscheidenheid aan
feesten, feestjes en attenties er op onze
banken uit 't vatje komen. Ze hebben al
lemaal evenwel slechts één doel: de
goei persoonlijke verhoudingen te be
stendigen en zo nodig te bevorderen. Nu
schijnen een hele hoop mensen soms te
denken, dat daarom de feestjes kunnen
worden gebruikt als een prima afwas-
middel voor sterk vervuilde vaat.
Dat ge dus door het jaar de omgang met
uw collega's zeer onvoldoende kunt
doen zijn, als ge maar zorgt, dat ge gere
geld een feest bouwt of laat bouwen dan
wel daar toch minstens aan deel neemt.
Hoe slecht kan het deze lieden vergaan!
En het venijn zit 'm dan meestal in de al
coholische dranken. Die hebben de ei
genschap het verstand te omhangen
met een mistige sluier, de tongriem te
smeren en daarenboven de kittels in 't
bloed te jagen. Onze voorvaderen zeiden
het al: Kleine kinderen en zatte mensen,
die zeggen de waarheid. Zo kan het ge
schieden, dat zelfs de meest timide me
dewerker of medewerkster, die zich ter
wille van de goei verhoudingen onder
een, het hele jaar heeft ingehouden,
maar alle opgekropte gevoelens uit als
het feest in volle gang is. Zo krijgt al-
lengskes het feestje een staartje. En een
feestje met een staartje, dat misstaat
even erg als een telefoniste/receptionis-
te met een grote paarse foepneus.
Mogen we, dit alles overziende, deze op
roep richten aan grote en kleine, dikke
en dunne, tevreden en ontevreden, dik
en schraal betaalde mensen in onze
organisatie.
Span u tot het uiterste in om iedere dag
een feest te bouwen. Een kosteloos
feest, dat alle dagen, van maandag tot
en met vrijdag aanvangt om ongeveer
half negen en duurt totdat het werk
wordt beëindigd.
Maar hoe moet nu toch zulk een feest
gebouwd worden? zult ge u afvragen.
Welnu: probeer serieus om wellevend
en plezierig met uw collega's en uw
klanten om te gaan. Wetend echter, dat
het u, dus ook anderen niet altijd lukken
zal.
Voor het geval dat ge aan zulk feest be
gint: alvast heel veel plezier.
De Knipbeurs
