Gei; ande en
Uitgeplozen
Drs. Jan G. A. Dorresteijn heeft vorige
maand de redactieraad verlaten. Het af
scheid was hartelijk, maar hijzelf noch
wij hebben het van harte begroet. We
hebben ons eenvoudig moeten neerleg
gen bij een ontwikkeling die hoe dan ook
het bekleden van deze post naast de an
dere taken, die hij inmiddels kreeg toe
geschoven, bezwaarlijk maakt. Daarmee
verliezen we een van de redactieleden,
die van het allereerste begin de Rabo-
band heeft meegemaakt. Een man, die
uit eigen interesse en vanuit zijn loop
baan op de centrale bank de aangeslo
ten banken van nabij kent. Levendig her
inner ik mij hoe hij en ik acht jaar gele
den samen brainstormden over de wen
selijkheid van een blad voor het gehele
personeel van de aangesloten banken.
Dorresteijn heeft er alles mee te maken
gehad, dat ons blad uiteindelijk ter we
reld gekomen is.
Zijn opvolger is mr. G. N. P. M. Meijs.
Het is niet toevallig, dat ook Gerard
Meijs uit het werkgebied Aangesloten
Banken komt, 'dezelfde school' waartoe
ook Dorresteijn behoort. Daar bloeit im
mers per definitie bij uitstek het contact
tussen het centrale en het lokale in onze
organisatie.
Jan Dorresteijn laten we node gaan; be
dankt voor wat je voor de Raboband
voelde en deed.
Gerard Meijs heten we hartelijk welkom.
Hoe hij zichzelf voorstelt lezen we hier
onder.
JRH
Bij een wisseling in een redactieraad
hoort een afscheid en een introductie.
Dat afscheid heeft dan betrekking op
mijn voorganger, daar is geen twijfel
over mogelijk want dat afscheid heeft in
middels plaatsgevonden, heb ik ge
hoord. Die introductie moet dan wel op
mezelf slaan. Hoewel de kennismaking
in de redactieraad nog moet plaatsvin
den, is het op zich geen slechte zaak om
je eerst maar eens voor te stellen aan de
lezers van het blad Raboband; de lezers
zijn de consumenten en volgens goed
marketinggedrag is het altijd nog beter
om je aandacht primair te richten op je
consumenten, dan om je handelen in
hoofdzaak te laten leiden door de pro-
duktiekant.
Op zichzelf is het wat vreemd, om je na
11 jaar dienstverband bij een organisatie
via een kolom in een organisatieblad te
moeten presenteren aan collega's. Tege
lijkertijd besef je dan weer eens te meer
hoe bijzonder die organisatie is en hoe
specifiek de communicatie verloopt tus
sen de delen van die organisatie en de
genen die daarin werken. Voor wat be
treft de directeuren en de besturen van
de aangesloten banken kun je zeggen
dat er nog wel van een stuk persoonlijk
contact met functionarissen van de cen
trale bank sprake is, maar de communi
catie tussen de personeelsleden van de
aangesloten banken en de centrale bank
verloopt toch in hoofdzaak schriftelijk. In
ieder geval op banktechnisch gebied en
voor zover er al sprake is van contact in
de 'persoonlijke sfeer' staan daar weinig
andere middelen voor open dan het ge
schreven woord.
Ik denk dat daarmee voor een belangrijk
deel het werkterrein en de opdracht voor
een blad als 'Raboband' is aangegeven.
Het onderhouden van contact tussen de
medewerkers van een grote organisatie
in de persoonlijke sfeer, begrensd en
beïnvloed door de werksituatie. Of an
ders gezegd: het onderhouden van con
tacten als collega's.
In hoeverre ik vanuit mijn eigen werksi
tuatie aan die opdracht via Raboband
kan meewerken - mijn werkterrein is
voor een belangrijk deel gelegen in het
onderzoeken van de consequenties van
de relatie tussen centrale bank en de
aangesloten banken en het adviseren
omtrent vraagstukken die daar verband
mee houden - moet de toekomst uitwij
zen, maar 1 jaar dienstverband bij onze
organisatie heeft mij wel geleerd, dat de
Rabobankorganisatie een 'organisch'ge
heel is, d.w.z. dat je niet kunt doen alsof
men een van de geledingen uit die orga
nisatie zou kunnen missen. En daarvoor
is weer nodig dat je elkaar over en weer,
medewerkers van aangesloten banken
onderling maar ook in relatie tot de me
dewerkers van de centrale bank, zo goed
mogelijk leert kennen.
Als dat het eerste resultaat van Rabo
band op korte termijn zou zijn, dan ben
ik daar al heel tevreden mee en heb ik
best wel vertrouwen in de lange termijn
doelstellingen van dit blad.
En met dat vooruitzicht begin ik met ple
zier aan mijn functie in de redactieraad
van Raboband.
De touringcar wint snel aan populariteit
als vervoermiddel voor vakantiegangers.
Misschien verklaarde dat ook de gewel
dige belangstelling voor een door Hol
land International uitgeschreven puzzel
actie. Stapels brieven met oplossingen
werden er ter beoordeling aan de Rijs-
wijkse jury toegestuurd. Dick de Groot,
hoofd van de reizenverkoop binnen de
Rabobankorganisatie, mocht onder toe
ziend oog van zijn medejuryleden de
winnaars bekend maken. Zes Rabobank-
coilega's behoorden tot de gelukkigen
die samen met een metgezel(lin) van
hun keuze een tiendaagse touringcarreis
naar Oostenrijk kregen aangeboden.
De namen van de
winnende puzzelaars:
W. Bakker (Voorst- Wilp),
M. Kloosterboer (Almen-
Harfsen), mevrouw Hoek-
van der Pias (Leidschen-
daml, W. van der Welle
(Nieuwe-Tonge), Willy
Treffers (Geldermalsen)
en mej. H. Driessen
(Leende).
