Pinokkio verdwaald?
Sinds enige tijd bezit de gemeente
Hoorn een meer dan levensgrote
Pinokkio. Op een muurtje gezeten
kijkt deze hardhouten pop over de gro
te mensenmassa, die op het Grote
Noord haar inkopen doet. Waar kijkt
Pinokkio naar? Staat zijn blik gewoon
op oneindig of zijn z'n ogen welbe
wust gericht op de Rabobank?
De maker van deze Pinokkio is niet
Papa Gepetto, maar Rien van Dronge-
len. De geestelijke vader niet Collodi,
maar de Rabobank Hoorn.
Ter gelegenheid van de feestelijke her
opening van haar geheel verbouwde
hoofdkantoor, stelde de Rabobank in
oktober 1979 een bedrag beschikbaar.
Met dit geld kon de gemeente een
kunstwerk aankopen, om daarmee de
nieuwe voetgangerswinkelstraat het
Hoge Noord een fraaier aanzicht te ge
ven.
Pinokkio is héél stilletjes op zijn muur
tje gaan zitten, zonder enig vreugdebe
toon of feestelijkheid. Hij zat er zo
maar, van de ene op de andere dag, ais
een mooi klimrek voor de jeugd. Geen
welkomstwoord, geen onthullings
comité, niets van dat al. Toch zal Pi
nokkio dat te beurt vallen wat hem
rechtens toekomt. Men overweegt nu,
hem te betrekken bij de festiviteiten,
die dit jaar ter gelegenheid van het 75-
jarig bestaan van de Rabobank Hoorn
worden georganiseerd.
Sinds kort weten we dat het gezond sparen is bij
de Rabobank. Tot die overtuiging bracht ons een
bericht uit het hoge noorden, alwaar onder de
schooljeugd uit Leek een spaarclub floreert. Een
kleinigheidje ter stimulering van de spaarzin
gaat er bij de schooljeugd altijd wel in.
Maar de deelnemers aan het spaargebeuren ke
ken wel even raar op toen ze laatst bij zo'n gele
genheid werden onthaald op appels. De traktatie
was weer eens wat anders dan de stickers of
fietsvlaggetjes die iedereen verwachtte. De ge
kochte voorraad slonk zienderogen. In een mum
van tijd waren de kisten leeg. Een bedreiging
voor de eetlust van de jongelui? Vergeet het
maar. 'Ze aten nog harder dan normaal,' ver
klaarde een van de moeders. En de jeugd zelf?
Die praatte dagen later op school nog over de
spaarappel van de bank...
