Vallen en opstaan in 1981 mthfanr hetkindteeren, knarnenzysarnen. Zijkmtmcri cmarnum amvzijfmrrmn iff Mi r Het uitpluizen van kranten op personeels advertenties is een bijzonder boeiende en leerzame aangelegen heid. Vooral de zaterdagedities zijn ware eldorado's voor de geïnteresseerde. Er worden verschrik kelijk veel banen aangeboden. Zóveel, dat je je afvraagt waarom er toch zoveel werklozen zijn. De schijn bedriegt hier evenwel. Hoeveel mensen solliciteren wel niet op één advertentie? Een kennis van mij solliciteerde vorig jaar naar een (deeltijd)betrekking in het onderwijs. Maanden later kreeg hij een gestencild briefje als antwoord. De be treffende school bood haar verontschul digingen aan voor het feit dat er enige vertraging was opgetreden in de proce dure. Maar ja, er waren 835 sollicitatie brieven binnengekomen. Overigens werd deze kennis bedankt voor zijn ge toonde belangstelling en genomen moeite. Voor zover mij bekend, is hij nog werkeloos. Gelukkig is het mij allemaal veel voor spoediger gegaan. Toen ik mij, met het einde van mijn geschiedenisstudie in zicht, verdiepte in de rubriek personeels advertenties, viel mijn oog op een adver tentie van de Centrale Rabobank. Hierin werd een medewerker redactiestaf ge vraagd. Ik schreef een sollicitatiebrief en vier maanden later zat ik op de redactie burelen van Raboband. Cok de Zwart, een historicus zij het met enige journalistieke ervaring - ter versterking van de Rabobandredactie? Wellicht fronsen enkelen nu hun wenk brauwen. 't Is waar. Ik zit nog wat on wennig achter mijn bureau. Hoewel ik nog maar enkele weken in dienst ben, moet ik toch zeggen dat ik mij al aardig thuis voel in de Rabobankorganisatie. Van één ding ben ik ai goed doordron gen sinds ik 1 januari in dienst trad: Ra boband, het blad voor personeel van de Rabobanken en hun huisgenoten, is een blad dat een duidelijke functie vervult binnen die eigenaardige coöperatieve organisatie. Het doet zijn naam eer aan. Het tracht de band tussen al die afzon derlijke, autonome Rabobanken enigs zins vorm te geven en te versterken. Naar mijn mening voldoet de Raboband uitstekend aan de gestelde eisen. Maar er is goed, beter, best. Het bedenken en ontwerpen van oor spronkelijke wenskaarten is zeker geen gemakkelijke opgave. Lang niet iedereen beschikt over die gave. Echt moeilijk wordt het pas voor degenen die om wat voor redenen ook geen genoegen willen nemen met het obligate assortiment. Naar het schijnt verhogen feestelijkhe den als Kerstmis en Nieuwjaar de slape loosheid onder vormgevers aanzienlijk. Wat te doen met opdrachtgevers die al leen weten wat ze niet willen: een afge zaagde wenskaart? Zo wordt de jaarlijk se race om de originaliteitsprijs altijd omlijst door hele en halve missers, door (on)aardige probeersels maar ook door regelrechte uitglijders. In opdracht van financieringsmaatschappij De Lage Lan den, om maar iets te noemen, bouwde een tekenaar het vertrouwde Driekonin gentafereel uit tot een uitgelaten menig te welvaartsmensen, energiek marche rend tot de rand van het papier. En bij dit alles dan een variatie op Vondels tekst 'Zij kwamen van verre...' Niet overal werd het de afzenders in dank afgenomen. Bijvoorbeeld bij de Rabobank in Bedum viel de benadering helemaal verkeerd. Er ging een verdrietig briefje naar onze Eindhovense financierders. Ook de Rabobank Haaften wilde haar re laties eens wat meer bieden dan een 'gelukkig nieuwjaar'-regeltje op het dag afschrift. Daar zijn dagafschriften im mers niet voor. Bovendien: een dagaf schrift - vooral aan het einde van een jaar - met een nieuwjaarswens doet wat wrang en ironisch aan. Iets anders dus, dacht men in Haaften. Maar wat? Is het nog wel gepast je rela ties een voorspoedig jaar te wensen in deze - vooral op economisch gebied - barre en slechte tijden waarin bezuini gingen aan de orde van de dag zijn? Moet je ze eigenlijk niet veeleer een be moedigend schouderklopje geven? Voor velen wordt het moeilijk op finan cieel gebied de eindjes aan elkaar te knopen. Het wordt een heel... gepuzzel. Vandaar dat de bank in Haaften haar cliënten stukjes van een legpuzzel toe stuurde, waarop na het inelkaarleggen de tekst verscheen: 'Ook in 1981 puzze len wij het samen wel weer voor elkaar'.

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Raboband' | 1981 | | pagina 2