Rina Bruijns zoekt het avontuur
V
Hier is een gemakkelijk
leventje geen kunst
Het heeft lang geduurd, maar dan komt toch het hoge woord eruit:
'In Nederland is de luxe zelfs tot het strand opgerukt, variërend
van patat-tenten tot en met de show van de nieuwste badmode.
De stranden ginds daarentegen doen me denken aan het Scheve-
ningen van vroeger. Opa, oma, vader, moeder, kinderen - iedereen
is van de partij en iedereen is zichzelf. Een badpak uit het jaar nul,
niemand zit ermee. Voor mij is dat iets heel aantrekkelijks, de
charme van dat alles. Dan is ons jachtige leven maar niks. Liever
kies ik dan voor een land waar zo'n consumptiemaatschappij
(nog) niet bestaat.'
10
Rina Bruijns uit Maassluis werkte 11,5
jaar in dienst van de Rabobank 's-Gra-
venzande. 'Is dat honkvast, of niet?'
vraagt ze schaterlachend. Maar weinig
facetten van het bankbedrijf zijn haar
onbekend. Aan de balie 'liep' ze, een
poos daarna volgde de afdeling financie
ringen, het directiesecretariaat. Volop af
wisseling dus, en precies dat was wat
haar trok. Niettemin ging half januari de
deur van het bankkantoor aan de markt
in 's-Gravenzande voorde laatste keer
(volautomatisch) dicht achter haar rug.
Rina Bruijns gaf haar baan eraan. Ze ver
trok, ging weg uit Nederland. Voorgoed.
Griekenland, sinds dit jaar de tiende lid
staat van de Europese gemeenschap,
wordt het land van haar toekomst. Na
tuurlijk, in Athene wacht Rina's vriend
Nikos, operator van beroep. Tot nu toe
zagen de twee elkaar voornamelijk tij
dens vakanties in Griekenland, een keer
of vier. Het zou een verklaring kunnen
zijn. De mogelijkheid van een gezamen
lijke toekomst in Nederland heeft het
stel na de nodige aarzeling bewust van
de hand gewezen. Niet zonder redenen.
Rina: 'Het had gekund, natuurlijk. Je
hoort het wel meer. Voor velen geldt Ne
derland als het paradijs, het beloofde
land. Maar het zou voor Nikos heel
moeilijk zijn een passende baan te vin
den. Taalproblemen. Daarbij wilde hij
beslist niet leven op mijn salaris. Het zou
ook voor hem zonde zijn hier te blijven.
Ginds ligt zijn toekomst. Nederland be
schouwt je toch eeuwig als een gastar
beider. Een stukje van onze mentaliteit
volgens mij. Voor mij ligt het gemakkelij
ker. Ik vind ook in Griekenland mijn draai
wel.'
De stem van iemand die weet wat ze
wil. Vastberaden, maar tegelijk ook geen
geheim makend van de avontuurlijke in
stelling die haar eigen is. Die verklaart
veel. Rina dist met smaak de verhalen
op van kennissen die uit de grond van
hun hart verzuchtten: 'Meid, wat bezielt
je? Waar begin je aan? Je weet niet wat
je op je hals haalt.' Weer die glinsteren
de pretoogjes. Dan, met een ontspannen
lach: 'Kijk, daar komt nou de aard bloot
van veel Nederlanders tegenwoordig.
Wij zijn gewend aan zekerheden. We
stippelen alles uit, leggen zoveel moge
lijk vast. Van de wieg tot het graf bij wij
ze van spreken. Het is hier heus gemak
kelijk een goed leven op te bouwen.
Zoiets stoort mij. Er wordt zo vaak voor
je gedacht in de Nederlandse samenle
ving. Mij hindert het. Een auto, de kleu
rentelevisie - wij Nederlanders vinden
alles zo gewoon. Hoe groeien in ons land
kinderen op? Ze hebben alles of ze krij-
