Arend van Dam sleepte er een hoge
onderscheiding mee in de wacht, hele
maal in Montreal. Schouderklopjes
plus felicitaties (IMijenrode 25,
1121 HP Landsmeer) zijn enigszins
vertraagd, ondanks voortreffelijk werk
van PTTelecommunicatie en dienst
verlenende verlengstukken. Oorzaak?
Bij de implementatie van een redactio
neel automatiseringsproject ging iets
fout.
Zullen we nog maar een verfrissing ge
bruiken? Foei, voor eigen rekening na
tuurlijk. Verkwikt en 'wel begeven we
ons gezamenlijk dan richting Strijen voor
de vijfde herfstmarkt onder het motto
Zeg maar Strien tegen Strijen. De Rabo
bank wist zich ijzersterk vertegenwoor
digd met een stadsschrijver die in
middeleeuwse kledij gestoken het pu
bliek verraste met menig staaltje fraai
calligrafeerwerk van zijn hand. Verdere
troeven een prijsvraag in de vorm van
een fotopuzzel vol detailopnamen van
plaatselijke dingen waar het publiek
meestal achteloos aan voorbij ziet. Suc
ces verzekerd, ook voor de als klap op de
vuurpijl bedoelde muntenvitrine.
Niets dan lof en hulde. Voorzeker niet
gering, deze attracties. Ga er maar aan
staan. Zelfs een kinderhand is tegen
woordig al niet meer gauw gevuld. Hoe
veel moeilijker moet het dan zijn de vol
wassenen tevreden te stellen.
In het koor der ontevredenen zingt onder
Wie herinnert zich niet dit optreden van
een collega als standwerker? Waar
schijnlijk verblind door de glans van de
aangeprezen autowas, verkeek onze fo
tograaf zich op de praatbaas.
Rabobankdirecteur G.
Beltman zorgde namelijk
voor het vertoonde stunt
werk in plaats van de
heer G. Zevenbergen,
eveneens Rabobankdirec
teur, dat wel, en even
eens afkomstig uit Epe.
het motto 'Brabant, ge verandert' een
zekere Ad de Laat sinds kort als volgt:
'Dum boer die werkt, dum boer die
sjouwt, dum boer die lupt te zweete,
want ok unnum boer moet op z'num tijd
gewoon un bietje eete. Ut eijnd vant
liedje waar en is toch altijd nog krék in-
der. De Rabobank um bietje meer en
dum boer um bietje minder, de Rabo
bank um bietje meer en dum boer um
bietje minder'.
Het vers, onderdeel van de recente LP
die onze Brabantse troubadour sa
menstelde, maakt deel uit van het lied
De melkbus, in het Brabants 'De rom-
kan' geheten. Een opmerkzaam colle
ga uit Wommels attendeerde ons -
anoniem, dat wel - op de pijnlijke af
faire. Wat te doen? Hierbij een te gek
ke, waanzinnige fotografie van de op
standige chansonnier. Lezers die in
lichtingen over diens persoon kunnen
verschaffen worden vriendelijk ver
zocht contact met ons op te nemen of
met het bureau van de dichtstbijzijnde
groepscommandant. Wellicht kan het
misverstand alsnog uit de wereld ge
holpen worden. Indien de opzet lukt
wacht de betrokkene(n) als gewoon
lijk ons kwaliteitsmerk met bijbeho
rend certificaat. Voor Bewezen Dien
sten.
Nemen we dan nu, beste vrienden, even
de vlakgom ter hand om een foutje van
vorige keer weg te poetsen.
Aha. Land in zicht. Heer
lijk. Nog even flink zijn en
het zit erop. Onze betove
rende redactie-assistente
gaat uitkomst bieden. Zo
juist stelt dit aardse en
geltje ons heel tof voor
deze uitgave een knipsel
ter hand uit haar lijfblad
'De Woudenberger'. In de
rubriek 'Ingezonden' weet
dit orgaan te melden dat
een aantal bankdieten
van omstreeks 12 jaar
een bezoek hebben ge
bracht aan de
plaatselijke Rabobank. Ze verlieten het
kantoor met achterlating van een flinke
hoeveelheid lege limonadeflesjes. Bin
nen 2 uur kwamen de bankdieten erach
ter hoe men vreemd geld kan kopen:
- dat een rooie halve cent veel waard is
- hoe gemakkelijk een 'snelkas is'
- dat een 'kluis' zo vast als een huis
staat
- dat je met de 'zilvervloot' kunt varen
en voordelig sparen
- dat de nachtkluis de gevangenis is
voor het geld van de winkeliers en
nog veel méér interessante zaken.
Nou vooruit dan. Ons kan vandaag toch
niets meer gebeuren.
Nog een allerlaatste bericht. Bij wijze
van nagerecht, toetje. Toe maar. Alsof
het niets kost allemaal serveren we een
kooltje dat de scheidende Deurnese
bankdirecteur Verberne werd gestoofd.
Bereider was hoofddirectievoorzitter
Lardinois. Omdat de heer Verberne niets
wilde weten van persoonlijke cadeaus,
bood ir. Lardinois mevrouw Verberne
maar de voor haar man bestemde gou
den pen met inscriptie aan. 0 ja, Kees
Verberne (bijgenaamd Kiske-Poen) had
ruimschoots tevoren al te kennen gege
ven dat hij iedere gift zou besteden aan
een ontwikkelingsproject in Zuid-Suma-
tra.
In een woord: Jofel. Is dat Kappa
Over en uit dan maar.
