Tobbe(n)
in Gorinchem
De muziekkiosk op het Vrijthof. Geen veertigplusser uit Maas
tricht kan erover praten zonder vochtige ogen te krijgen. Wat een
sfeer, welk een overgetelijke ambiance. De pantoffelparade rond
het plein op zomerse zondagen. Je wandelde er na de hoogmis.
Ontmoette en groette elkaar, maakte praatjes over en met elkaar.
Wie van de kerkgangers een nieuw kostuum of hoofddeksel had
aangeschaft liet ze daar bewonderen. En dat alles begeleid door
dappere klanken van een plaatselijk korps op het muziekpodium.
Voor het tweede jaar in successie heeft de
TROS-televisie in Gorinchem het programma
Tobbedansen opgenomen in de onmiddellijke
omgeving van de plaatselijke Rabobank. Aange
zien er vorige keer tijdens de opnamedag bij het
publiek al weinig animo bestond voor het afwik
kelen van bankzaken, besloten de heren Cees
den Braven (intern controleur) en Harrie Zwijsen
(Hoofd Kas Hoofdkantoor) ditmaal dan maar zelf
mee te gaan doen en gezamenlijk een tobbe te
bouwen. Uitvoerig beraad in brede kring resul
teerde in het plan een drijftuig te bouwen in de
vorm van het vermaarde Radiospaarvarken door
de heer Zwijsen. Het aandeel van diens maat
Den Braven bleef voornamelijk beperkt tot het
verlenen van geestelijke bijstand.
Het resultaat mocht er wezen. Beide heren wa
ren er van overtuigd een prijs te behalen, danwel
roemrijk ten onder te gaan in de thuishaven. De
dag zelve was voor Cees en Harrie één groot
feest. Ze mochten niet alleen 's morgens tijdens
de keuring een woordje wisselen met de heren
Willem van Kooten (Joost den Draaier) en Lou
van Rees, maar ook de charmante verschijning
van Willy Dobbe maakte hen erg gelukkig.
Rond drie uur was het moment aangebroken dat
beiden in zwemvesten, die prachtig kleurden bij
het spaarvarken, op de schans hun startpositie
innamen, waarna ze met een grote plons op zo'n
drie meter afstand van de bel slagzij maakten,
kapseisden en naar de bodem zonken.
De beide heren werden, zodra ze boven water
kwamen onmiddellijk in de kraag gegrepen door
vaardige medewerkers van de vaar- en duiker-
school. Cees had hierbij het geluk door een slan
ke schone duikster op het droge te worden ge
holpen. Ook het ongelukkige Radiospaarvarken
vond een goed heenkomen.
Alles bij elkaar leverde het optreden van de in
het water gevallen landmatrozen enkele weken
genoeg gesprekstof op en inspiratie voor een
reeks aanzienlijke grappen. Ze besloten dan ook
om volgend jaar wederom mee te doen.
De vooroorlogse Maastrichtenaren luis
terden min of meer aandachtig toe, mas
saal bezit nemend van de tientallen jofe
le caféterrassen rondom Het Plein. He
laas gedurende de oorlog sneuvelde de
kiosk, hoezeer het sloopbesluit ook een
doorn was in het oog van de bevolking.
De bezetters hadden ruimte nodig voor
hun onzalige parades op het Vrijthof, en
dus... Alle na-oorlogse plannen tot her
bouw brachten het veelal bij gebrek aan
geld niet verder dan de praatfase. Totdat
ten slotte de jubilerende plaatselijke
Rabobank de impasse doorbrak en stad
plus gemeenschap een nieuwe muziek
tent in het vooruitzicht stelde. Wie weet
hoezeer de Maastrichtenaar verzot is op
muziek, beseft dat er geen mooier ge
schenk denkbaar is geweest. Naar goed
Limburgs gebruik verliep deze zomer de
eigenlijke overdracht van de muziektent
'nogal fors'. De kiosk werd (zie foto)
spectaculair onthuld. Er waren 'ver
schrikkelijk veel' mensen op de been,
niet in het minst natuurlijk door de aan
wezigheid van alle (24) korpsen die de
stad rijk is. En, verheugend genoeg, de
aloude traditie van de zondagochtend
concerten bloeit sindsdien weer als
nooit tevoren. Slechts met een enkel
verschil: de fanfares en harmonieën heb
ben concurrentie gekregen van popgroe
pen.
