Zuinig
Problemen
met de
piekpijp
Zoals bekend, hebben de Rabo-
banken in 't algemeen een goei
rentabiliteit. Het laatste is een
moeilijk woord en wil zeggen, dat
ze geld verdienen als slijk. Gemid
deld, wel te verstaan. Want d'r
zijn ook banken, die met verlies
moeten werken. Om uiteenlopen
de redenen, waarover we verder
niet wensen te reppen. Dat zou
immers gelijk kunnen staan met
kwaadsprekerij. Zomaar zeggen,
dat sommige banken een te zwa
re top hebben/dat mag niet.
Evenmin als te beweren, dat ze
geen sjoege hebben van geld ver
dienen vanwege een te actief ter-
mijndepositobeleid. Of te veel
analyseren, evalueren en rappor
teren en daarbij vergeten, dat er
bergen uitvoerend werk onuitge
voerd blijven liggen. Of te zuinig
zijn, waar het de bedrijfskosten
betreft. De laatste bemerking is
wellicht nog wel de zwakste eruit.
Tegengeworpen kan u namelijk
worden, dat een soortgelijke
bank, waar men nog met een
henneveer schrijft en alle telwerk
en boekingen met de brokstukken
van een heiligenbeeld op de muur
vastlegt, een rentabiliteit heeft
van diverse percenten van het ba
lanstotaal. Juist vanwege een
zeer zuinig beleid. Trouwens, met
welk soort bedrijfskosten kan nu
eigenlijk het beste de gierige pin
uitgehangen worden? Met 'Druk
werk en kantoorbehoeften'? Zeer
gevaarlijk, waarde vriend. Iemand
erop uit sturen om veren uit een
hennegat te plukken, kost veel
tijd en dus veel geld. Of 't zou ie
mand moeten doen na werktijd
met een salarisschaal hoger dan
6. Die krijgt zijn overuren toch
niet betaald. Wat hoor ik daar?
Worden op uw bank helemaal
geen overuren betaald? Dient
daar de kerstgratificatie nog
steeds voor? Helemaal niet zo
gek! Dat was immers vroeger op
al onze banken zo. Kerstgratifica
tie, gegeven bij gelegenheid van
het Feest van de Vrede was toen
een soort vredeskus, gegeven aan
alle vredelievenden, maar ook en
vooral aan de rebellen tegen
overwerk-voor-nop. Zonde toch,
dat deze traditie is overhoop ge-
schupt door wederspannige
krachten, die het zich konden per
mitteren, insubordinatie te plegen
tegen het over ons aangestelde
feodale gezag. Maar gij hebt een
middel tegen dergelijke rebellie,
waarde manager? Welk dan? Te
rugzetten van C naar B en van B
naar A, waarna ontslagvergun
ning gevraagd wordt aan het ar
beidsbureau. Goeie bal!
In een tijd dat motivatie, sfeer
aanbrengen, werkoverleg, demo
cratische leiding, MBO en meer
van dergelijk fröbelwerk de pan
dreigen uit te rijzen doet het
deugd te vernemen, dat er ook
nog durvers zijn. Die rustig zeg
gen: 'Mensen, vanavond wordt
van eenieder verwacht, dat hij op
z'n post blijft tot een uur of tien,
elf. Wie dat niet aanstaat, die
moét 't nu maar achtermekaar
zeggen. Maar weet, dat die speelt
met de deur van het ziekenhuis.'
Kijk, waar 't zo gebeurt, daar kan
nog eens zuinig gewerkt worden.
En de resultaten ervan zullen
zichtbaar zijn. Bijvoorbeeld om te
beginnen in 't portaal. Daar heeft
men diverse vijfduimers in de
muur gepeerd. Die zijn om de jas
sen aan op te hangen. Ook zit er
een vijfduimer in de muur op het
kleinste kamerke. Aan deze vijf
duimers hangen keurig gevieren
deeld, de Resumés van het voor
bije halfjaar. In het keukentje
staat een fornuis, waarop de kof
fie gezet wordt. Iedere morgen
brengt de directeur het water
mee, waarin hij zijn slaapgezicht
heeft afgewassen, opdat er voor
de koffie geen leidingwater ver
brast hoeft te worden. Het fornuis
wordt uiteraard gestookt met fiat-
teringsli|sten en kopie-journaal-
lijsten van de vorige dag. En met
het carbon van de OCR-lijsten, de
binnengekomen enveloppen in le
dige toestand, en ga zo maar
door. Is het papier op, zonde. Dan
geen koffie meer die dag. De kof
fiemelk wordt geleverd door het
melkveehoudend gedeelte van
het bestuur. Deze bestuursleden
hebben immers dik zat een vorse
koe, waarvan de biest niet gele
verd mag worden aan het room-
fabriek. Achter de bank treffen we
een veldje tabak aan. De vruchten
dezer aarde worden omgewerkt
tot eigen-teelt-sigaretten en dito
sigaren, bestemd voor represen
tatieve doeleinden. Met het ge
volg dat elke klant, die een roker
tje van de bank heeft aangeno
men als een luidruchtige sint-ber-
nardshond huiswaarts keert.
In onze vorige uitgave heeft een
artikel gestaan overallerlei moge
lijke en onmogelijke bergplaatsen
voor de bekende 'blauwe zak'.
Welnu: de postkist van deze bank
draagt het opschrift 'Royal Air
Force'. Het is een munitiekistje
dat de Engelsen in de laatste we
reldoorlog leeg achterlieten in de
hof van de voorzitter. Verroeste
scharnieren en een sluiting, waar
de chauffeur van de postauto
aanhouwend met zijn vingers tus
sen zit. Hetgeen de brave man
enkele gevleugelde woorden ont
lokt, die wij hier niet inhoudelijk
wensen weer te geven uit respect
voor ander mensen hun gevoe
lens.
Op de Secundaire Arbeidsvoor
waarden bestaat maar één toe
lichting. Ze is in henneverenge-
schrift aangebracht op de voor
kant van elke bundel. Na aan
dachtig ontcijferen lezen we: 'De
enige persoon die deze regels kan
uitleggen, toepassen of weigeren
in het belang van de rentabiliteit
der bank is de directeur, zijn be
stuur gehoord hebbende. Aan
vechten der beslissingen kan ver
regaande repercussies hebben
voor de oppositievoerende.' En zo
kan het gebeuren, dat iemand, die
reeds bezig is met een voor de
bank zeer nuttige leergang ten tij
de van zijn aanname, de kosten
dezer leergang zelf moet betalen.
De accountantsdienstmensen ten
slotte, dat zijn mensen, die niet
om de tabakstuin te leiden zijn.
Die hebben het daar rap gezien,
omdat ze niet stom zijn. Ze advi
seren deze bank om een aparte
rekening te openen, getiteld 'Mis
poes wegens rammelend mana
gement'. Ze rekenen bovendien
het bedrag bij benadering uit, dat
jaarlijks ten laste van deze reke
ning geboekt dient te worden.
Een ontzaglijk hoog bedrag...
De Knipbeurs
Wij zijn bij ons op de bank, schrijft
collega F. v. d. Riet uit Nieuw
koop, vrij veel gewend op het ge
bied van lastige cliënten. We had-
den met een bepaalde klant zo al
het een en ander meegemaakt,
toen op een goede dag de bewus
te persoon een volle piekpijp inle
verde met volgens de schaalver
deling een inhoud van f 500,-. De
juffrouw aan de balie ledigde de
piekpijp in de geldtelmachine,
waarna echter tot ieders verba
zing de teller een eindstand aan
gaf van f 485,-.
De verwarring zal duidelijk zijn.
Volgens de cliënt kon dit onmo
gelijk. De pijp gaf toch duidelijk
een stand van f 500,- aan, niet
waar? Wij hielden daarentegen
uiteraard vol dat onze machine
zich onmogelijk vergissen kon,
zodat een levendige discussie het
gevolg was.
Het kwam gelukkig niet zo ver dat
wij een zak guldens moesten pak
ken om de bewuste piekpijp met
de hand te vullen; de cliënt had
uiteindelijk voldoende vertrouwen
in ons of in de geldtelmachine,
dat is niet bekend.
Wellicht kunnen collega-banken
problemen over dit onderwerp in
de toekomst vermijden door
spaarders die hun oogst in piek-
pijpen komen afleveren erop te
wijzen dat die dingen zijn ont
snapt aan het toeziend oog van de
controleurs bij het ijkwezen.
