24
Meer aandacht voor humoristische as
pecten uit het bankbedrijf, is een veel
gehoorde kreet. Een Vinkeveense pleit
bezorger doet met onderstaande bijdra
ge zelf alvast een duit in het zakje. Hij
schrijft:
Onlangs stapte een meneer de hal van
de bank Vinkeveen binnen en begaf zich
zeer zelfverzekerd naar het loket. Ik her
kende in hem onmiddellijk de volbloed
Duitse toerist: een weldoorvoed
lichaam, blozende wangen, te klein
hoedje en het front van de Mercedes pal
tegen de kantooringang geposteerd.
Zonder aarzelen vroeg ik dan ook luchtig
in mijn beste mavo-Duits: 'Kommen Sie
für Marken?'
Terwijl hij zijn Duitse paspoort en enkele
cheques op de balie wierp antwoordde
hij enigszins verveeld: 'Nein, ich gehe
nach Volendam.'
De cheques waren in dollars, maar wat
betreft de nationaliteit van de man had
ik het volkomen bij 't rechte eind.
Alleen het gegrinnik achter me klonk
zeer a-sociaal!
wat leest men kort nadien in Elseviers
Weekblad?
'De heren zijn zo voornaam, dat ze geen
voornamen hebben. Daarentegen: Ber-
tha A., Ellen B., Heidi C., Annelies D.,
Hetty E., en noem maar op. Ongeacht de
leeftijd. Ten slotte: de dames van dè In
terne Dienst. Die genieten dezelfde sta
tus als de heren bij de bank en ze heb
ben dus ook geen voornamen.'
Ai, toch wel even pijnlijk zo'n terecht
wijzing van buitenaf. Kees, Jan, Henk,
Theo en al die andere knullen zijn ge
lukkig de slag allang te boven, dank zij
toffe Bertha, Ellen, Annelies, Hetty en
de overige emansympathieke meiden.
Bodegraven huldigt andere opvattin
gen over emancipatie dan de Elsevier-
redactie. Maar die zou vermoedelijk
ook niet weten hoe ze een lastige klant
aanpakt die een gesprek over extra
kredietruimte begint met de medede
ling: 'zeg maar Jaap'.
door heren in effen grijze kostuums en
opererend vanuit marmeren kantoorpa
leizen. Niet bekend is of er van bedrijfs-
wege nog met blaaspijpjes gewerkt
wordt om de bekwaamheid van perso
neel te controleren.
Wel schijnen sommige klanten geen be
zwaar te hebben tegen vertraging bij de
verbouwing van het eigenlijke bankkan
toor.
Hallo, bent u daar nog? Even aandacht
graag. Hier volgt een belangrijke mede
deling, ons verstrekt vanuit de centrale
post te Amstelveen. Ze wordt u zonder
begeleidend schrijven toegezonden ter
kennisneming/ter verdere behandeling.
Meerdere collega's hoor ik opmerken
dat wij elkaar tegenwoordig zo zelden
ontmoeten, alleen bij een of ander jubi
leum, of op de nieuwjaarsreceptie.
Vroeger, zo zeggen zij, was dat anders.
Vroeger gebeurde dat nog wel eens zon-
BravoWie volgt en overtreft het Vin
keveense voorbeeld? Haarlem mis
schien? Of is bankieren ginds een
Hooghaarlemmerdijkse aangelegen
heid waarbij glim- en grijnslachen op
straffe van ontslag verboden is?
Maar goed trouwens dat de Duitse
hoofdpersoon uit voorgaand bericht
koers zette naar Volendam. in Marken
had hij zich anders vrolijk kunnen maken
over het bord 'Rabobank-chance'bij de
entree van deze plaats. Een verbaasde
collega uit Purmerend wreef bij de aan
blik van het tafereelz'n slaperige oogjes
nog eens extra uit, maar het stond er
werkelijk.
Na bij thuiskomst ('Je weet maar nooit')
nog gauw even de vocabulaire te heb
ben geconsulteerd rolde het volgende
welgemeende advies uit z'n schrijfma
chine. 'Luister eens even, beste Rabo
bank: maak snel van die tweede 'c'in
'chance'een 'g'zodat er 'change'ont
staat. Want zulks is naar mijn zeer be
scheiden mening uw bedoeling: Rabo
bank, change (money), van 'to change'
wisselen. En dan maar op z'n Frans
'Bonne chance', veel geluk bij uw
(geld)zaken.
De Rabobank vormde de voorbije maan
den anders wel het mikpunt in de media.
Neem maar de bank Bodegraven. Bij de
opening van een glorieus nieuw kantoor
laat Bodegraven met de beste bedoelin
gen huis aan huis een portrettengalerij
van het voltallige personeel bezorgen. En
'Wordt dit niet te gek? Kan het regiokan
toor Haarlem hier niet ingrijpen?Zijn jul
lie bij het vestigingsbeleid nu helemaal
op hol geslagen?' Deze alarmerende vra
gen stelde onze fotograferende geheime
agent toen hij onlangs even het voorma
lige café De Zwaan te Noordwijkerhout
wilde aandoen, alwaar de plaatselijke
bank haar intrek genomen had.
Wij publiceren 's mans onthullende foto
voor al degenen die blijven geloven dat
het bankbedrijf een hoogst ernstige aan
gelegenheid is, bij voorkeur beoefend
der deze speciale aanleiding.
Jeugdsentiment? Heimwee naar vroe
ger? Hoe het ook zij, het doet goed te
horen dat ernaar verlangd wordt. Als
collega's immers werken wij te nauw sa
men dan dat wij elkaar als mensen ge
heel vreemd kunnen blijven. 'Privacy,'
hoor ik nu hier en daar mompelen. 'Pri
vacy'? Ja. 'Vervreemding'? Nee. Leve de
ontmoetingEr moet meer en meer ont
moet worden. Aldus een mening die ge
deeld en hier vertolkt wordt door Ont-
moeter, werkzaam bij de Rabobank Am
stelveen.
VüLLtüitii
.VERG***
