Spaar juf doet ook aan
sociaal werk
Verdriet of blijdschap,
je hoort het allemaal
Ze heet Froukje Zuidervaart-Wouda. Bij de Rabobank Sloten-Badhoe-
vedorp staat ze voor de salarisadministratie en dus officieel geregi
streerd als 'buitendienstmedewerkster'. Maar in feite komt het erop
neer dat ze verantwoordelijk is voor de gang van zaken tijdens de we
kelijkse zittingen in vijf plaatselijke bejaardencentra.
staande in de deuropening gevraagd
heb, of dat de Geest van Pinksteren was.
Er waren zelfs twee dames (de een met
een looprek, de andere met een stok) die
tegelijk de deur door wilden. Ze dreigden
de volgende keer respectievelijk hun
zoon en neef mee te zullen nemen.
Een oude man had de bekvechterij zo
eens aangekeken. Hij maakte de volgen
de keer keurige volgnummerkaartjes.
Door alle consternatie zat ik na die zit
ting zelfs met een kasverschil. Dat over
komt me anders nooit.
Overigens heb ik daar nu een nummer
tjesapparaat. Ik begin om twee uur en
eindig om half vier. Maar ze zitten er al
om één uur. De Osdorperhof geldt als
een uitzondering op dit punt. In het Po
lakhuis gaat het wat rustiger toe, al staat
daar bij mijn aankomst ook een oude
heer altijd alvast aan de deur om de eer
ste te zijn.
Rekeningnummers kan ik niet onthou
den, daar begin ik ook niet aan, maar de
mensen ken ik allemaal bij naam en zo in
de loop der jaren weet ik heel wat van
hun leven, hun verdriet of blijdschap. Ze
komen soms alleen maar f 25,- halen
om even te kunnen praten, vooral als ze
ziekte hebben, of pas hun man verloren.
Dan moet ik ze ook wel eens helpen met
het een en ander. Mijn beloning is vaak
een appel, een peer, een rol drop, of een
reep. Een mevrouw in de Schuilhoeve
gaf me steevast f 0,35 voor de spaarpot
van de kleine meid (mijn dochter van
24). Toen ik opmerkte dat het echt niet
nodig was, zei ze: 'Pak aan meid, ik heb
zelf altijd achter de tapkast gestaan en
was ook blij als ik wat toegeschoven
kreeg.' Wat doe je dan?
Er is een mevrouw waarvoor ik altijd gi
rootjes schrijf en ook wel eens een brief
of zo. Ze vroeg altijd: 'Gaat u al met va
kantie?' Ik zei: 'Nee, ik ben al geweest.
Naar mijn dochter in Curagao.' '0,' zei ze,
Drie ervan liggen in Badhoevedorp,
twee andere (het Leo Polak-huis en de
Osdorperhof) maken deel uit van de
Amsterdamse wijk Osdorp. Ter 'afwis
seling' verzorgt mevrouw Froukje Zui
dervaart ook nog op twee basisscho
len het schoolsparen 'met alles erom
heen'. Als moeder van zes kinderen is
ze zo'n jaar of zes geleden eigenlijk
puur toevallig in het bankbedrijf te
recht gekomen. 'Ik ben,' zegt zij 'echt
wat je noemt, erin gerold. Eerst zat ik
bij de KLM in een administratieve
baan. Maar dit is echt heel menselijk
werk. Op kerkelijk en sociaal gebied
ben ik eigenlijk al jarenlang actief ge
weest, en dit werk kun je min of meer
zien als een verlengstuk. Het levert on
uitputtelijk stof op'voor verhalen. Ik
zou er wel een boek over kunnen
schrijven ais het moest. Heus het is
heel dankbaar werk. Watje doet
wordt erg gewaardeerd en het schenkt
juist daarom de nodige extra voldoe
ning.'
Mevrouw Zuidervaart vertelt heel leven
dig over haar dagelijkse werk en het pu
bliek waar ze mee te maken krijgt. Om
collega's beter te informeren zette zij op
een goede dag spontaan wat wetens
waardigheden op papier.
De bewoners van een bejaardentehuis,
aldus haar relaas, vinden het fijn als ze
niet de straat op moeten wanneer ze
geld nodig hebben. Tegelijk ook maken
ze zich zorgen over het feit dat ik wel
voor iedere zitting met geld over straat
moet. Sinds ik dit werk doe is er een zeer
goed contact ontstaan met de meeste
mensen.
Natuurlijk heb ik geen tijd om uitgebreid
te praten. Tijdens een spreekuur lukt dat
helemaal niet want dan bonst de volgen
de al op de deur of kijkt om de hoek of
we wel opschieten. Denk niet, dat ze in
bejaardentehuizen veel tijd hebben; ze
willen absoluut op hun beurt. In het Os
dorperhof maakten ze na het Pinkster
weekend - het was razend druk - zoveel
ruzie over wie er aan de beurt was, dat ik
