WIT
GELEZEN
Blijkens een bericht ontleend aan ons lijfblad
'De bankwerker' (Sloten-Badhoevedorp)
overweegt men de herhaling van een feest
avond voor het personeel, aangezien het
filmrolletje vol herinneringsfoto's is mislukt.
In dezelfde uitgave een uit het leven gegre
pen verhaal van de postbesteller in dienst bij
de bank. Zijn bijnaam 'stoe p-fietser' weet hij
volkomen te rechtvaardigen maar ook krijgen
we een beter inzicht in de bestellersproble-
matiek: 'Nederlanders doen nogal geheim
zinnig met hun bancaire correspondentie dus
is nauwkeurigheid vereist. Maar soms heb je
post voor een adres waar de tegenwoordige
bewoners me vertellen dat de geadresseer
den al zo n 8 a 10 jaar geleden verhuisden.'
Bankdirecteuren hebben, zo lijkt het, geen
voornaam. Ze geven meestal de voorkeur
aan een onsamenhangend stel voorletters,
maar als zo vaak bevestigen uitzonderingen
ook hier de regel. Een van hen heet Biemond,
Henk dus voor wie het naadje van de kous
wil weten. 'De baas' van het bankbedrijf in
Badhoevestad mijmert op diens vertrouwde
plekje binnen het personeelsblad als volgt:
Vraag je eens af: 'Wat wordt er van mij ver
wacht? Wat verwacht die cliënt van mij?
Wat verwacht mijn collega van mij? Wat ver
wacht die chef van mij?' Maar bovendien:
'Wat verwacht ik van mijzelf en van de toe
komst? Hoe kan ik die toekomst beïnvloe
den?' Bijvoorbeeld door studie of kiezen voor
een andere job binnen het bedrijf. Wanneer
we met beantwoording van deze vragen be
zig zijn, merken we al gauw, dat dit een
openstaan voor elkaar betekent. En deze
ruimte maakt het mogelijk om te kunnen sa
menwerken; de zaak beter te kunnen laten
marcheren. Resultaat: een tevreden cliënt en
een tevreden medewerk(st)er.
In 's-Gravenzande ging het personeelsblad
Karabonade ter ziele. De vermoedelijke
doodsoorzaak? Eenzaamheid, meenden de
nabestaanden. Het langdurig ziekbed van de
patiënt heeft Irene Seele, Peter van Dam,
Evert Kaman en Bert Romijn sterk aangegre
pen. Het verwijt dat ook zij persoonlijk wei
nig medeleven toonden heeft hen echter
geïnspireerd om te proberen via een nieuw
personeelsblad revanche te nemen.
Samen met nog enkele fanatiekelingen zul
len zij (aldus het voorwoord) proberen 'vorlo-
pich 'I jaar lang een personeelsblat te versor-
genn'. En verder schrijft de redactie: 'We
hebben op dit moment zo n 120 personeels
leden. Als iedereen, ongeacht de salaris
schaal waarin de betrokkene thuis hoort,
eens een bijdrage zou leveren, dan weten wij
zeker dat dit blad langer dan 1 jaar uitgege
ven kan worden.'
Een naam kreeg de boreling uit het Westland
later pas: Rabommetje. In de Texelse prak
tijk gebeurde hetzelfde. Luc van Lubek stuur
de Raboband namens de 'overkanters' al
weer een poos geleden de debuut-uitgave
uit Den Burg, bedoeld om ook de landrotten
iets te laten proeven van de sfeer die heerst
op 'onze zonnige eilandbank.' De gemaakte
excuses voor de wat amateuristische opzet
van het blad zijn geheel overbodig want Mar-
joke, Luc, Elly, Marjan en Ron vullen hun blad
met dezelfde charme die ook spreekt uit het
omslag-ontwerp en de naam Rabo Larie die
volgende afleveringen opsiert. Marieke den
Draak bedacht de naam, het hele bankiers
huis op Texel levert tekstmateriaal. De colle
gialiteit gaat zelfs zover dat bepaalde man
nelijke personeelsleden bereid zijn om na
kantoortijd in een stromende regen de lekke
autoband van een vrouwelijke collega te ver
wisselen. Mits de pechvogel althans erkent
dat ze niets van vrouwenemancipatie weten
wil...
Genietje heet in Hoorn het blad van de
plaatselijke bank. Waar dat op slaat, beeldt
Marlies Out voortreffelijk uit in de omslag
tekening. Ook hier loopt met de kopijverzor
ging niet alles gesmeerd. Gevolg van de ge
vreesde Grote Matheid, veronderstelt de re
dactie die haar angstige gevoelens omtrent
de continuïteit van het blad ziet aangewak
kerd. De collega's in Hoorn lijken trouwens
een beetje de tel kwijt I Feit is dat er min-
stens twee verschillende nummers zijn aan-
geduid als 2e jaargang no. 2. De leden van
de raad van toezicht hebben zich vergist in
de veronderstelling dat de kolommen van
Genietje voor hen verboden terrein waren. Ze
komen haastig van hun dwalingen terug via
een schrijven in 'uw gewaardeerd maand
schrift.'
Ook vertelt Gerard van der Lee, als perso
neelslid eerst elders bij een Rabobank werk
zaam, hoezeer hij moest wennen aan allerlei
nieuwe termen. Bij de vorige bank werd ge
sproken van 'register ontbrekende stukken',
nu wordt er gepraat over 'manco administra
tie'. Ruimte in hypotheekakte werd vrijgeko
men hypotheekrechten, en de term faillisse
ment hoefden we vroeger nooit te hanteren.
Zal het verschil in stadstaal en dorpstaai zijn?
Ten slotte ontlenen we aan Genietje het
voorstel om het geld voor verjaardagsgebak
voortaan te reserveren voor 'het goede doel.'
Je moet maar op het idee komen I Alberdien
van de Rabobank in Putten wil weten of er
onder de collega's belangstelling bestaat om
gezamenlijk eens een filmvoorstelling bij te
wonen. Ze plaatste om de belangstelling te
peilen een antwoordcoupon in het blad
'Bankbengel'. ledereen kon aldus een voor
keur kenbaar maken voor bepaalde genres.
Bepalend voor de sfeer bij de bank op de Ve-
luwe is ook de volgende advertentie:
ADVERTENTIE
aan elke medewerker wordt verzocht
z'n verzameling langspeelplaten
eens na te kijken, of er zich tussen
zijn of haar kollektie nog een
- niet ruisende
- krasvrije
- in de Top 40 genoteerde
L.P. bevind om ter beschikking te
stellen aan de barkommissie ter
opluistering van de borreluurtjes e.d,
Platen van Electric Johnny en de
3-wegstekkers worden niet geaccepteerd.!
r i
Trouwe lezers van deze rubriek zijn er zo
langzamerhand aan gewend geraakt dat een
noodlijdend bestaan kenmerkend is voor per
soneelsbladen. Toch bedriegt hier de schijn,
want er zijn genoeg plaatselijke banken waar
de eigen uitgave zich in een blakende wel
stand mag verheugen. Soms is er zelfs spra
ke van regelrechte corpulentie wat betreft
het beschikbare aanbod van kopij. Een greep
uit het aanbod van de afgelopen maanden:
De Rabobandredactie verorberde 13 (der
tien I) Rabarbers afkomstig uit Alphen aan
den Rijn. Voorts werden er in de atmosfeer
boven Gouda 12 flitsende Wisselstromen
geregistreerd en leverde Beverwijk keurig
netjes eenzelfde aantal verzorgde Slipjes in.
Den Bosch (vanwaar toch die onnodige be
scheidenheid?) vroeg negen keer aandacht
voor 'Ons Rabo-bloaike'.
Het aantal oprukkende Kluizenaars uit Apel
doorn hield er gelijke tred mee. Bij een aan
bod dat zo gevarieerd is en zo omvangrijk
ontbreekt het eenvoudig aan de vereiste
plaatsruimte om alles en iedereen even roy
aal te vermelden. Graag zouden we uitzon
deringen maken voor2 klinkende Raboreb-
bels uit Nijmegen, 4 nadrukkelijke Radarsig
nalen uit Ermelo-Harderwijk en een gelijk
aantal parmantige Bankloapertjes uit Mid-
delharnis, maar onze voorkeur gaat uit naar
vijf kostbare Roosendaalse Centjes. Ze zijn
schaars, vandaar. Degene die denkt dat 5
Centen uit Roosendaal dezelfde waarde ver
tegenwoordigen als een stuiver, heeft het le
lijk mis. Luister (of beter gezegd: lees) wat er
zoal geschreven staat: een top-vijf van de
automerken die onder bankvolk het meest
gangbaar zijn. Onbetwiste koploper is het
