Jeugd loopt storm voor rijtoer
pér postkoets
11
De veelheid van openingsfestiviteiten
binnen de Rabobankorganisatie stelt de
creativiteit van organisatoren en direct
betrokkenen meestal hevig op de proef.
Ga er maar aan staan, telkens verras
send en origineel uit de hoek te komen
als er iedere week wel ergens in Neder
land weer een bankgebouw ge- of her
opend wordt. Het bedenken van attrac
tieve festiviteiten is dan zeker geen klei
nigheid. Hier en daar heeft men de moed
al opgegeven en beperkt men zich tot
een formele afwikkeling. Er verschijnt
een advertentie in de krant, de plaatse
lijke bloemist krijgt opdracht tot enig
sierwerk, er komen convocaties op ge
schept papier voor de genodigden, er is
lafenis voor de dorstigen alsmede een
bijbehorend assortiment hartige hapjes
om stiltes gedurende de receptie op te
vullen. Het opstellen van een geluidsin
stallatie vormt doorgaans een passend
sluitstuk, met als vervelende bijkomstig
heid helaas dat de meeste microfoons
juist tijdens gloedvolle passages in een
toespraak er de brui aan geven. Veel van
de aldus tot onverstaanbaarheid ge
doemde gelegenheidsredenaars kiezen
intuïtief voor de meest verstandige op
lossing. Ze breken hun redevoering ontij
dig af met het uitbrengen van een toast,
in de regel gevolgd door een hoorbare
zucht van verlichting onder de aanwe
zigen.
Wim de Ruiter en Henk Oosterom, werk
zaam bij de Rabobank in Alphen aan den
Rijn, waren het er roerend over eens dat
hen dergelijk verdriet bespaard diende te
blijven toen ze onlangs ook betrokken
raakten bij de voorbereiding van zo'n
openingsmanifestatie. De plaatselijke
Rabobank opende in een drukbeklant
winkelcentrum aan de Stuifzwam in Al
phen aan den Rijn een nieuwe vestiging.
Voor de bank betekende dit het vierde
bijkantoor, noodzakelijk geworden nadat
een naburig kantoor de alsmaar groeien
de klantenstroom niet langer meer op ei
gentijdse wijze in goede banen kon lei
den. Niet alleen de klanten van het uit
z'n jasje gegroeide kantoor vernamen al
geruime tijd tevoren dat er uitbreiding
op komst was. Met het organiseren van
een kleurwedstrijd voor de bevolking
van de diverse kleuterscholen in de wijk
raakte ook de jeugd bij de gebeurtenis
betrokken. Een echt opmerkelijk karakter
kreeg het Alphense openingsfeest ech
ter pas door de komst van een postkoets
met vier paarden in het straatbeeld. Op
de dag toen het kantoor officieel ging
draaien maakte zij een rit langs alle kleu
terscholen in de wijk Ridderhof. Aan
boord bevond zich mevrouw Elly Noo-
men, belast met het beheer van het
nieuwe kantoor. Zij nam persoonlijk
overal op de scholen de bontgekleurde
prijsvraagplaten van de deelnemers in
ontvangst. Veel bekijks natuurlijk voor
de sprookjesachtige koets, bespannen
met vier paarden. Dwars door het cen
trum zetten de koetsier en diens fraai
uitgedoste palfrenier vervolgens koers
naar het hoofdkantoor van de Rabobank
om directeur Van Zeijts op te halen voor
het eerste 'officiële' geldtransport naar
het nieuwe kantoor. Ook de kluissleutel
werd vervoerd zoals dat in de vorige
eeuw gebruikelijk was bij de transporten
van goud en geld. Voor de schooljeugd
groeide de opening van het bankgebouw
uit tot een onvergetelijke belevenis toen
ze aansluitend massaal de gelegenheid
werd geboden voor een korte rijtoer per
postkoets. Moeders met kinderen had
den er in veel gevallen een wachttijd van
meer dan een uur voor over om hun
zoon of dochter als passagier mee te
krijgen. Tot het vallen van de duisternis
werd postkoetseigenaar Herman Haas
noot uit Katwijk geen seconde rust ge
gund. Telkens als hij na een ritje van cir
ca vijftien minuten weer op de parkeer
plaats bij de bank arriveerde met een
uitgelaten vrachtje, verdrongen er zich
alweer nieuwe gegadigden voor een
tochtje in (of op) de schitterende post
koets.
Herman Haasnoot (38) uit Katwijk aan
den Rijn kocht het rijtuig enkele jaren
geleden voor de liefhebberij dank zij een
vriendelijke relatie. Het betreft een origi
nele Engelse postkoets die in de vorige
eeuw dienst deed op het traject
Harwich-Londen-Liverpool. Zijn liefde
voor de paardesport speelde bij de koop
een beslissende rol. Het bloed kroop nu
een keer waar het niet gaan kon. Vader
Haasnoot zat zijn leven lang eigenlijk al
in de stalhouderij en zoonlief raakte
eveneens door het virus besmet. Hoewel
hij voor het dagelijkse brood als hoef
smid rondtrekt in het rayon rond Alphen
komt het nogal eens voor dat Haasnoot
jr. voor een optreden met de postkoets
wordt gevraagd. 'Heel plezierig werk,'
oordeelt Herman, 'je bent meestal in ge
zelschap van mensen die een dagje uit
zijn en dat maakt het extra gezellig.'
Maar overigens moeten we niet menen
dat het allemaal even gemakkelijk gaat.
Een optreden duurt doorgaans korter
dan het voorafgaande poetswerk aan de
tuigen. 'Verschrikkelijk veel werk.' Daar
wil de Katwijkse postkoetskoetsier geen
misverstand over laten bestaan. De ver
eiste vier of acht rijpaarden ('daar heb je
wel een beetje werk aan, om die in be
dwang te houden') leent hij van klanten
waar hij als hoefsmid geregeld over de
vloer komt. Met het vervoer wordt een
zelfde regeling getroffen. Herman Haas
noot: 'Anders zou het niet lukken. Nu
wel, en ik doe het met plezier. Ik hou wel
van dit soort werk. In galop door de stad
bijvoorbeeld. Een beetje sensatie, wat
avontuur zo nu en dan. Laatst hadden
we nog een overval in scene te zetten.
Zulke demonstraties trekken wel aan
dacht.'
