I7D,
12
it Jé f 8ia
i L-C
«y
administratie van een heel pensioen
boekjaar met gemak in 7 maanden af
handelt. Daarbij slaagde, zo is gebleken,
het systeem er vlekkeloos in alle admini
stratieve verplichtingen uit te voeren die
voortvloeiden uit het zojuist ingevoerde
pensioenreglement 1978. Men verwacht
dat het haalbaar moet zijn 70 van alle
administratieve werkzaamheden door
automatisering te kunnen opvangen. Het
maakt een extra personeelsuitbreiding
met minstens 25 mensen overbodig.
De niet door een overmaat aan deskun
digheid gehinderde leek is er nog niet
van onder de indruk? Laat ons dan wat
nader op de materie ingaan. Maar opge
past. Ditmaal wordt grof geschut in stel
ling gebracht en in plaats van de losse
flodders zal er in het vervolg nog uitslui
tend met scherp geschoten worden.
Wat behelst eigenlijk zo'n boekjaar, ver
taald in pensioentermen? Om hoeveel
salarisverhogingen gaat het? Welke
nieuwe deelnemers zijn er te melden?
Hoe is het gesteld met het aantal ont-
slagposten? Op welke wijze is ieders
pensioenopbouw gefinancierd? Wat
moet je uitkeren? Welke zijn in de toe
komst - voor elke deelnemer afzonder
lijk- de mogelijke betalingsverplichtin
gen? Wat hebben we precies 'gebeurd',
wat zijn op lange termijn de schulden?
Zo kunnen we nog wel even doorgaan.
Het spreekt vanzelf dat de plaatselijke
Rabobanken en ook de Centrale Rabo
bank graag weten waar ze aan toe zijn.
Met andere woorden: ze vragen wat
voor hen de extra kosten zijn als ze op
enig moment een X-aantal salarisverho
gingen toekennen, plus nog eens een
pluk nieuw personeel - mannen en vrou
wen van uiteenlopende leeftijden, soms
deel uitmakend van de categorie 'ver
hoogd risico' - toevertrouwen aan de
goede zorgen van de pensioenverzeke
raars binnen de eigen onderneming...
De automatiseringsmensen bij Pensioe
nen verstrekken feilloos de gewenste
gegevens. Niet een keer behoeven ze
zich te verschuilen achter gevleugelde
kreten als 'dat zoeken we op' of verge
lijkbare taal. Alles wordt voor hen opge
zocht. In het Zeister automatiserings
centrum om precies te zijn. In totaal zijn
er ten behoeve van het pensioenfonds
een twintigtal automatiseringsprogram
ma's vervaardigd. Ze vormen een keu
rige keten. Als de computer een reken
opdracht krijgt waarvoor alle actuele sa
larisgegevens benodigd zijn, dan zegt
het systeem hem - figuurlijk gesproken
dan wel te verstaan - precies uit welk
kastje hij zijn salarisgegevens kan pluk
ken. Overtollige gegevens blijven auto
matisch zitten. Zo zijn er tal van inge
bouwde slimmigheidjes te vermelden.
Een enkel voorbeeld slechts ter illustra
tie. Er worden van dag tot dag voor tal
van deelnemers de meest uiteenlopende
mutaties geregistreerd. Braafjes voert de
computer die opdrachten uit. Maar dan
breekt het moment aan waarop er pensi
oenoverzichten dienen te worden sa
mengesteld, of wanneer er nota's de
deur uit moeten. Dan herinnert de com
puter zich feilloos welke deelnemersmu
taties hij in de voorbije periode te ver
werken heeft gekregen, en wat hem der
halve nu nog te doen staat, aan welke
deelnemers een nieuwe polis verstrekt
moet worden enz.
In de beveiligde kluizen van het Zeister
computercentrum beslaan de cijfertjes
van het pensioenfonds momenteel een
tiental magneetschijven. DeSPR huurt
er permanent een portie computertijd.
Een steekproef op een willekeurig mo
ment van de dag levert - per beeld
scherm - ogenblikkelijk een volledig
overzicht op van alle afdelingen, eenhe
den en activiteiten die gelijktijdig 'in de
lucht zijn'. Deze drukte en ter voorko
ming van nodeloos wachten houdt in dat
alle gebruikers de echt tijdrovende kar
weitjes (denk eens aan de produktie van
pensioenoverzichten) zoveel mogelijk
opsparen voor de nachtelijke uren. Het
gebeurt veelvuldig dat pensioenfonds
medewerkers, na gedane arbeid huis
waarts kerend, een zeer lijvig bood
schappenlijstje achterlaten voor 'de
snelle jongen' in Zeist. En nog lijkt het
einde van de mogelijkheden lang niet in
zicht. Onze zegsman: 'Wacht maar.
Straks lukt het ons misschien ook de
enorme administratie van onze beleg
gingen te automatiseren. Daar is auto
matisering heel goed toepasbaar en je
bent verlost van een hoop saai werk.'
Uw verslaggever die op school al zoveel
moeite met wiskunde had, gaat op dit
moment wat duizelig door de knieën.
Met een laatste krachtsinspanning pro
beert hij nog een keer uit de hoek te ko
men en wel via een hoogst gemene
vraag: 'Blijft er geen gigantische kans op
vergissing bestaan bij het inbrengen van
gegevens? Dat blijft toch altijd nog men
senwerk nietwaar, en dus...?'
De vriendelijke gesprekspartners glim
lachen ook ditmaal uiterst beleefd. Dan
volgt de verrassende ontknoping. 'Tik
fouten? De methode om die te voorko
men is doodeenvoudig, te simpel eigen
lijk om over te praten. Alvorens ze wor
den opgeslagen in het bestand moeten
namelijk alle vereiste gegevens niet een
keer worden ingetoetst maar tweemaal.
En in de praktijk blijken fouten dan vrij
wel geheel vermeden te worden. Haast
niemand maakt twee keer op rij precies
dezelfde fout.'
Uw verslaggever geeft zich over. Hij
gaat neer. Geveld. Vaag hoort hij in de
verte het aanzwellend gekwinkeleer van
een kanariepiet. Het geluid neemt als
maar toe in kracht. Zou er iets ernstigs
aan de hand zijn? Nee, we kunnen ge
rust zijn. Het geluid wordt geproduceerd
door Japie, een heuse kanarie. De totale
uitputting nabij, is hij op een dag zomaar
komen aanvliegen en sindsdien leidt hij
in zijn kooi een tierig bestaan temidden
van de uitgelezen collectie beeldscherm
apparatuur...
