IliBR
aboband
veemaandelijks orgaan
oor het personeel
an de Rabobanken
jaargang 6, nummer 1
februari 1980
edactieraad
ir. Jan R. Haverkamp, voorzitter
entrale Rabobank)*
rs. Jan. G. A. Dorresteijn, plv. voorzitter
entrale Rabobank)
en J. M. M. Bartholomeus (Pey-Mariahoop)
'yntsje de Boer (Sneek)
ievert Hekman (Baflo)
)n H. Derene (Oud-Gastel)
iristoph E. G. ten Houte de Lange (Zeist)
mny Venema (Stadskanaal)
uibertZuur (Gouda)*
leden hoofdrédactie
Rond 1 januari hebben wij weer allemaal
onze goede voornemens gemaakt.
Dat hebben ze bij mij thuis gedaan.
En bij mij op de bank.
U bent er ook ongetwijfeld mee bezig
geweest.
Ik heb het zelf ook gedaan.
Sommige van die voornemens zijn inder
daad goede voornemens gebleken. Zij
zijn het gebleven.
Ik heb, als ik er aan denk, erg te doen
met een collega in de buurt. Hij zal zo
wat van mijn leeftijd zijn, een jaar of 20
bij de bank werken. Hij had altijd een
goede balans, kon goed overweg met
zijn bestuur en zijn personeel. Maar hij is
nu al een tijd ziek. Het begon met wat
overspannenheid. Het is blijven duren.
Hij is echt aan het sukkelen geraakt, nu
al zo'n anderhalf jaar lang. 't Ziet er ook
helemaal niet meer naar uit, dat hij nog
op de bank terugkomt.
Daar heb ik dan mee te doen. Dan neem
ik me voor om hem voortaan regelmatig
op te zoeken. Ik kan ook op een afde
lingsvergadering eens vragen of andere
collega's eens naar hem toegaan.
Dat is een goed voornemen.
Maar, je moet er even wat tijd voor ma
ken.
Dat doe je dan toch, neem je je voor.
of die collega niet op echte aandacht zit
te wachten, niet uitziet naar iemand die
belangstelt in hem en zijn omstandighe
den. Aan een paar appels kan hij zijn ver
haal niet kwijt. Tegen een vaas bloemen
praat ook zo moeilijk.
Is een collega alleen je belangstelling
waard zolang hij meefunctioneert in een
arbeidsorganisatieschema?
Zouden allerlei ziekten niet veel meer
hun oorzaak vinden in slechte communi
catie, minder goede verhoudingen,
spanningen in werk, gezin en omgeving
dan in lichamelijke mankementen?
Misschien spelen roken, zwaarlijvigheid,
bewegingsarmoede en erfelijke aanleg
een veel geringere rol bij hartinfarcten
dan eenzaamheid en conflictstress.
Ik moet maar eens proberen om een van
die voornemens te realiseren. Dat van
die collega bezoeken is toch wel een
goed voornemen
H. J. J. Reintjes, alg. voorzitter VDR
edactie:
'im G. M. Aerts
ureauredactie
)rel de Mol
jdactieadres:
tharijnesingel 20
istbus 8098
03 SE Utrecht
!efoon (030) 36 23 96
36 28 94
>onnementen-
ministratie:
efoon (030) 36 26 91
Vormgeving:
Herman Jonkman
Sierd Loman (Studio
Hoonte-Holland)
Fotografie:
Wim Aerts
G. Meyer, pag. 6
Jelte Homburg
Frans Veldhuizen, pag. 17
Tekeningen
Arend van Dam
Henk Gijsbers
Sierd Loman
Druk:
Hoonte-Holland, Utrecht
rrespondenten:
Boesewinkel (Someren)
rt v. d. Broek (Meppel)
han Hegeman (Hellendoorn-Nijverdal)
e den Hoed (Culemborg)
ne Kuzee (Bergambacht)
rard Pieterman (Beverwijk)
:d Tuurenhout (Schipluiden)
ub Vanhommerig (Kerkrade)
t Verschoof (Tilburg)
rt Westra (Voorschoten)
nk de Wolff (Amstelveen)
idedeling
igende kosten maken het noodzakelijk de abonne-
ntsprijs voor Raboband met ingang van 1980 te
hogen tot een bedrag van 21 gulden,
tijdstip waarop de abonnementsgelden worden
rberekend, blijft ongewijzigd.
B wc p--jj
gave:
peratieve Centrale Raiffeisen-Boerenleenbank b.a.
Vereniging Directeuren van Rabobanken
Postbus 318, 5201 AH Den Bosch
Aan deze plannenmakerij was natuurlijk
niet helemaal vreemd mijn reis naar
Nieuw-Zeeland in het late najaar van
1979.
Daar hebben wij, mijn vrouw en ik, nog
mensen met tijd ontmoet. De mensen
daar hebben niet alleen nog tijd, zij heb
ben ook aandacht voor elkaar.
Daar heerst nog gemeenschapszin, bur
gerzin.
En dat, terwijl ze daar nog juist de ruimte
hebben om naast elkaar te kunnen heen
leven.
Wij zijn onder de indruk gekomen van de
wederzijdse ondersteuning en van het
begrip dat men daar voor elkaar heeft.
Ik heb mijn collega gisteren nog maar
even een bloemetje laten brengen. Dan
kan hij constateren, dat ik met hem te
doen heb, met hem meeleef.
Ik kan mijn tijd wel beter gebruiken...
Dat ben je je niet zo nadrukkelijk be
wust.
Zo ligt 't wel
De bloemist en de groenteboer voorzien
tegen betaling in het gebrek aan tijd dat
wij denken te hebben.
Toch wel attent, denken we dan bij ons
zelf, dat we aan de zieke hebben ge
dacht. Maar, vragen we ons wel eens af
