Joekskapenen
komen in actie
bij fusie banken
Een letter
24
Fusies tussen Rabobanken die afzonder
lijk in een en hetzelfde werkgebied ope
reren, hebben hier en daar nogal eens
wat voeten in de aarde. Jaren van be
hoedzame voorbereiding zijn geen uit
zondering. Een historisch voorbeeld
daarvan vormen de beide Rabobanken in
het Noordlimburgse Sevenum. Tegen
stellingen verhinderden daar in het ver
leden nog steeds een dergelijk samen
gaan. Maar uiteindelijk is de versmelting
van 'Donkstraat' en 'Peperstraat' toch
een feit. Nerveuze spanning bleef er tot
het laatste ogenblik. In de Donkstraat
stemden op de avond van de beslissen
de vergadering alle 111 leden volmondig
in met de fusie, maar bij Rabobank 2
stonden er tegenover 79 voorstanders
toch altijd nog 21 leden die nee stem
den. Nadat het feit bekend werd dat bei
de banken in elkaar zullen opgaan, kwa
men er in beide vergaderlokaliteiten
blaaskapellen aan te pas om het heug
lijke feit muzikaal te onderstrepen. Je
moet maar op het idee komen I De Lim
burgse volksaard heeft er geen moeite
mee. Die staat voor niks.
Bij de Rabobank in Sneek is uiter
aard de verhoogde oud-papier-
prijs ook doorgedrongen. Zeer tot
genoegen van medewerkers wier
verzamelwoede op het punt van
waardeloze overschotten zich na
de spaarweek uiteraard ogenblik
kelijk op de overtollige etalage
pakketten richtte. Het spul had
zijn werk gedaan maar vervolgens
lagen de dansende meisjes sa
men met de presentator verdrukt
in de hoek. Ook de zo gezellige
tekst: 'Spaarweek, feestweek bij
de Rabobank', kon weer voor een
jaar in de kast.
Om de kartonnen show wat
handzamer voor vervoer te maken
moest flink geknipt worden.
Eerst de gordijnen, daarna de
trappen en toen kwam de lijf
spreuk aan de beurt. Driftig be
woog de schaarEn plotseling
was daar de vondst 'spaarwee'.
Eén letter scheelde het, maar dat
bleek ruimschoots genoeg voor
een extra week vrolijkheid.
een plaatselijke bank, 23 jaar en reeds 5
jaar bij die bank werkzaam', zo begint
een brief aan het secretariaat van de
VPR en het schrijven vervolgt met: 'Bin
nenkort ga ik trouwen en aangezien we
een aardig huis in onze gemeente kun
nen kopen, heb ik bij mijn bank om een
personeelshypotheek gevraagd. Alhoe
wel een mannelijke collega een maand
geleden wel voor zo'n lening in aanmer
king kwam, wil de Directie mij deze mo
gelijkheid niet geven. Ik vind dat on
rechtvaardig. Kunt u mij helpen?' Gelijk
soortige problemen doen zich voor als
twee mannelijke collega's binnen de ge
adviseerde richtlijnen blijven bij het aan-
Vereniging Personeel van Rabobanken
Postbus 336,3900 AH Veenendaal
vragen van een personeelshypotheek
waarbij de een de lening dan wel krijgt
en de ander niet. Niet alleen de regeling
voor de personeelshypotheek roept
soms problemen op, ook de autofinan
ciering en het bijzonder voorschot zor
gen van tijd tot tijd in hun toepassing
voor een gevoel van onbehagen. Zulke
verschillen bij de interpretatie van de re
gelingen komen niet alleen binnen de
zelfde bank voor, maar evenzeer en in
nog versterkte mate, tussen de verschil
lende banken onderling.
Die verschillen van interpretatie ont
staan in veel gevallen omdat de voor
waarden voor het in aanmerking komen
voor die faciliteiten niet erg scherp om
schreven zijn, maar gebaseerd zijn op
termen als: 'gegronde redenen', 'het be
drijfsbelang', 'het sociaal belang' en 'no
dig voor de goede uitoefening van de
functie'.
Er kan dus - afgezien van een enkele
zeer duidelijke onrechtvaardigheid
nauwelijks gesproken worden van een
slecht of goed sociaal beleid in de toe
passing zoals dat wel veel duidelijker
aan te tonen is bij arbeidsconflicten, ont
slagzaken en dergelijke. Voor het be
stuur van de VPR is een en ander begin
van dit jaar reden geweest zich eens
diepgaand over de oplossing van dit pro
bleem te buigen. Uitgangspunt: hoe
kunnen we die interpretatieverschillen
nu voorkomen? Daarbij kwam men al
snel op de gedachte een parallel te trek
ken naar de industriële bedrijven. Een
autofabrikant b.v. stelt zijn mede-
werk(st)ers in de gelegenheid een auto
van eigen fabrikaat aan te schaffen met
een aantrekkelijke korting of bij de pro
ducent van elektronische geluidsappara
tuur bestaat voor elk personeelslid de
mogelijkheid om apparatuur te kopen
met een korting van 40 Op dit thema
doorbordurend kan men dus zeggen, de
een korting, de bank produceert geld en
geeft daarop een korting. Bij dit uit
gangspunt hebben we dus niets meer te
maken met het bedrijfsbelang of 3V2 x
iemands jaarsalaris. De faciliteit is voor
iedereen en in gelijke mate beschikbaar.
Wanneer we deze stelling nu eens ver
gelijken met b.v. de huidige gang van za
ken rond de personeelshypotheek, dan
krijgen we een heel andere kijk op de
zaak. Een willekeurig voorbeeld: Jan (la
ten we hem Modaal noemen) woont en
werkt in een landelijke gemeente. De
prijs van de huizen is daar nog niet de
pan uitgerezen en met31/2 x zijn jaarsa
laris kan hij best een aardig huisje kopen
met een hypotheek op personeelsvoor-
waarden. De extra gewenste luxe kan hij
desnoods nog financieren tegen cliën
ten-voorwaarden. Bovendien neemt hij
voor het maximum nog eens deel aan de
bedrijfsspaarregeling en heeft zodoende
nog eens het voordeel dat hij zijn bespa
ringen nog datzelfde jaar kan aanwen
den i.p.v. deze 4 jaar te moeten vastzet
ten. En last but not least, trekt hij de be
taalde rente nog eens af van zijn belast
baar inkomen bij de aanslag inkomsten
belasting. Kassa
Piet Modaal heeft het wat slechter ge
troffen. Zelfde inkomen, alleen hij woont
in de 'grote stad'. Huizen zijn er nauwe
lijks te koop en als ze al te koop zijn, zijn
ze niet te betalen. Aan 31/2 x zijn jaarin
komen als personeelshypotheek heeft hij
derhalve niet veel. Dat wordt dus huren,
waarbij prijzen van f 350,- tot f 650,-
per maand al lang geen uitzondering
meer zijn. De verschillen als gevolg van
de faciliteiten kunnen vervolgens steeds
groter gemaakt worden door het inko
men van Jan hoger te nemen dan dat
van Piet. Steeds meer kassa voor Jan,
wat ik hem overigens van harte gun.
Maar daar gaat het nu niet over. Terug
dus naar de nieuwe gedachte, die in zijn
uiterste consequentie betekent dat we
de prijs van alle faciliteiten op dit terrein
totaliseren, dit bedrag delen door het
aantal personeelsleden met als resultaat
dat ieder personeelslid per jaar b.v.
f 4000 - krijgt. Hoe zij die wensen
te besteden is hun zaak. De een zal daar
rente en aflossing mee betalen, de ander
heeft geen eigen huis en koopt een
nieuw bankstel.
Alhoewel deze gedachtengang dus een
flink aantal voordelen biedt, zitten er
waarschijnlijk ook nog wel enige nade
len aan (fiscale om er maar eens een te
noemen). Toch lijkt het de moeite waard
hier eens een 'brede maatschappelijke
discussie' over op te zetten. Wat ik u
dan ook vraag is niet een beoordeling
van dit systeem op grond van gedetail
leerde voor's en tegen's. Alleen maar de
vraag of u deze gedachte in principe
kunt ondersteunen. Wanneer een grote
meerderheid vóór is, loont het de moeite
om deze plannen eens tot in details uit
te werken. Pak de pen en stuur uw re
actie naar de redactie van Raboband, die
ongetwijfeld voor doorzending zal zorg
dragen, of stuur een brief of kaartje naar
het secretariaat van de VPR.
Hans Koet, vice-voorzitter VPR