Joekskapenen komen in actie bij fusie banken Een letter 24 Fusies tussen Rabobanken die afzonder lijk in een en hetzelfde werkgebied ope reren, hebben hier en daar nogal eens wat voeten in de aarde. Jaren van be hoedzame voorbereiding zijn geen uit zondering. Een historisch voorbeeld daarvan vormen de beide Rabobanken in het Noordlimburgse Sevenum. Tegen stellingen verhinderden daar in het ver leden nog steeds een dergelijk samen gaan. Maar uiteindelijk is de versmelting van 'Donkstraat' en 'Peperstraat' toch een feit. Nerveuze spanning bleef er tot het laatste ogenblik. In de Donkstraat stemden op de avond van de beslissen de vergadering alle 111 leden volmondig in met de fusie, maar bij Rabobank 2 stonden er tegenover 79 voorstanders toch altijd nog 21 leden die nee stem den. Nadat het feit bekend werd dat bei de banken in elkaar zullen opgaan, kwa men er in beide vergaderlokaliteiten blaaskapellen aan te pas om het heug lijke feit muzikaal te onderstrepen. Je moet maar op het idee komen I De Lim burgse volksaard heeft er geen moeite mee. Die staat voor niks. Bij de Rabobank in Sneek is uiter aard de verhoogde oud-papier- prijs ook doorgedrongen. Zeer tot genoegen van medewerkers wier verzamelwoede op het punt van waardeloze overschotten zich na de spaarweek uiteraard ogenblik kelijk op de overtollige etalage pakketten richtte. Het spul had zijn werk gedaan maar vervolgens lagen de dansende meisjes sa men met de presentator verdrukt in de hoek. Ook de zo gezellige tekst: 'Spaarweek, feestweek bij de Rabobank', kon weer voor een jaar in de kast. Om de kartonnen show wat handzamer voor vervoer te maken moest flink geknipt worden. Eerst de gordijnen, daarna de trappen en toen kwam de lijf spreuk aan de beurt. Driftig be woog de schaarEn plotseling was daar de vondst 'spaarwee'. Eén letter scheelde het, maar dat bleek ruimschoots genoeg voor een extra week vrolijkheid. een plaatselijke bank, 23 jaar en reeds 5 jaar bij die bank werkzaam', zo begint een brief aan het secretariaat van de VPR en het schrijven vervolgt met: 'Bin nenkort ga ik trouwen en aangezien we een aardig huis in onze gemeente kun nen kopen, heb ik bij mijn bank om een personeelshypotheek gevraagd. Alhoe wel een mannelijke collega een maand geleden wel voor zo'n lening in aanmer king kwam, wil de Directie mij deze mo gelijkheid niet geven. Ik vind dat on rechtvaardig. Kunt u mij helpen?' Gelijk soortige problemen doen zich voor als twee mannelijke collega's binnen de ge adviseerde richtlijnen blijven bij het aan- Vereniging Personeel van Rabobanken Postbus 336,3900 AH Veenendaal vragen van een personeelshypotheek waarbij de een de lening dan wel krijgt en de ander niet. Niet alleen de regeling voor de personeelshypotheek roept soms problemen op, ook de autofinan ciering en het bijzonder voorschot zor gen van tijd tot tijd in hun toepassing voor een gevoel van onbehagen. Zulke verschillen bij de interpretatie van de re gelingen komen niet alleen binnen de zelfde bank voor, maar evenzeer en in nog versterkte mate, tussen de verschil lende banken onderling. Die verschillen van interpretatie ont staan in veel gevallen omdat de voor waarden voor het in aanmerking komen voor die faciliteiten niet erg scherp om schreven zijn, maar gebaseerd zijn op termen als: 'gegronde redenen', 'het be drijfsbelang', 'het sociaal belang' en 'no dig voor de goede uitoefening van de functie'. Er kan dus - afgezien van een enkele zeer duidelijke onrechtvaardigheid nauwelijks gesproken worden van een slecht of goed sociaal beleid in de toe passing zoals dat wel veel duidelijker aan te tonen is bij arbeidsconflicten, ont slagzaken en dergelijke. Voor het be stuur van de VPR is een en ander begin van dit jaar reden geweest zich eens diepgaand over de oplossing van dit pro bleem te buigen. Uitgangspunt: hoe kunnen we die interpretatieverschillen nu voorkomen? Daarbij kwam men al snel op de gedachte een parallel te trek ken naar de industriële bedrijven. Een autofabrikant b.v. stelt zijn mede- werk(st)ers in de gelegenheid een auto van eigen fabrikaat aan te schaffen met een aantrekkelijke korting of bij de pro ducent van elektronische geluidsappara tuur bestaat voor elk personeelslid de mogelijkheid om apparatuur te kopen met een korting van 40 Op dit thema doorbordurend kan men dus zeggen, de een korting, de bank produceert geld en geeft daarop een korting. Bij dit uit gangspunt hebben we dus niets meer te maken met het bedrijfsbelang of 3V2 x iemands jaarsalaris. De faciliteit is voor iedereen en in gelijke mate beschikbaar. Wanneer we deze stelling nu eens ver gelijken met b.v. de huidige gang van za ken rond de personeelshypotheek, dan krijgen we een heel andere kijk op de zaak. Een willekeurig voorbeeld: Jan (la ten we hem Modaal noemen) woont en werkt in een landelijke gemeente. De prijs van de huizen is daar nog niet de pan uitgerezen en met31/2 x zijn jaarsa laris kan hij best een aardig huisje kopen met een hypotheek op personeelsvoor- waarden. De extra gewenste luxe kan hij desnoods nog financieren tegen cliën ten-voorwaarden. Bovendien neemt hij voor het maximum nog eens deel aan de bedrijfsspaarregeling en heeft zodoende nog eens het voordeel dat hij zijn bespa ringen nog datzelfde jaar kan aanwen den i.p.v. deze 4 jaar te moeten vastzet ten. En last but not least, trekt hij de be taalde rente nog eens af van zijn belast baar inkomen bij de aanslag inkomsten belasting. Kassa Piet Modaal heeft het wat slechter ge troffen. Zelfde inkomen, alleen hij woont in de 'grote stad'. Huizen zijn er nauwe lijks te koop en als ze al te koop zijn, zijn ze niet te betalen. Aan 31/2 x zijn jaarin komen als personeelshypotheek heeft hij derhalve niet veel. Dat wordt dus huren, waarbij prijzen van f 350,- tot f 650,- per maand al lang geen uitzondering meer zijn. De verschillen als gevolg van de faciliteiten kunnen vervolgens steeds groter gemaakt worden door het inko men van Jan hoger te nemen dan dat van Piet. Steeds meer kassa voor Jan, wat ik hem overigens van harte gun. Maar daar gaat het nu niet over. Terug dus naar de nieuwe gedachte, die in zijn uiterste consequentie betekent dat we de prijs van alle faciliteiten op dit terrein totaliseren, dit bedrag delen door het aantal personeelsleden met als resultaat dat ieder personeelslid per jaar b.v. f 4000 - krijgt. Hoe zij die wensen te besteden is hun zaak. De een zal daar rente en aflossing mee betalen, de ander heeft geen eigen huis en koopt een nieuw bankstel. Alhoewel deze gedachtengang dus een flink aantal voordelen biedt, zitten er waarschijnlijk ook nog wel enige nade len aan (fiscale om er maar eens een te noemen). Toch lijkt het de moeite waard hier eens een 'brede maatschappelijke discussie' over op te zetten. Wat ik u dan ook vraag is niet een beoordeling van dit systeem op grond van gedetail leerde voor's en tegen's. Alleen maar de vraag of u deze gedachte in principe kunt ondersteunen. Wanneer een grote meerderheid vóór is, loont het de moeite om deze plannen eens tot in details uit te werken. Pak de pen en stuur uw re actie naar de redactie van Raboband, die ongetwijfeld voor doorzending zal zorg dragen, of stuur een brief of kaartje naar het secretariaat van de VPR. Hans Koet, vice-voorzitter VPR

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Raboband' | 1979 | | pagina 30