Sleur en slordigheid
bedreigen veiligheid
RAS OP VOOR
DEftrWBÉ-
l/flUGiNG 'M
EZE RABOBANK!
{kenubh JULLIE
In het topje van de Fellenoordtoren die
het Eindhovense hoofdkwartier van de
Centrale Rabobank herbergt, steekt af en
toe een onbehaaglijk gevoel van mach
teloosheid de kop op. Voor de zoveelste
keer hebben hier, op de elfde verdieping,
dan weer een paar mensen bewezen ge
zien dat men hen volstrekt niet heeft
weten te vinden of dat men hen alleen
maar oppervlakkig kent. Het steekt hen,
zonder dat die zucht naar bekendheid
ook maar iets met ijdelheid heeft uit te
staan. Als namelijk op de afdeling waar
het om gaat steeds weer de vraag 'Ken
nen jullie ons?' opduikt, dan gebeurt het
met bijzondere bedoelingen. Het gaat
om de groep specialisten die zich ver
antwoordelijk voelt voor alles wat ook
maar enigszins met beveiliging te maken
heeft. Voor hun gevoel hapert er nogal
wat aan de frequentie waarmee er een
beroep op de afdeling wordt gedaan, en
niet zo'n beetje ook.
Met stelligheid bestrijdt men de consta
tering dat het allemaal nogal meevalt, en
vandaar ook dat vragen in de trant van
'Kennen jullie ons?' er steeds opnieuw
weer worden bijgesleept.
Voor de duidelijkheid en eerlijkheidshal
ve dient bij dit alles één ding wel even te
worden vooropgesteld: aan voorzienin
gen die er op het punt van de beveiliging
getroffen moeten worden, ontbreekt het
door de bank genomen niet. Bij uitvoe
ring van bouwplannen houden de Rabo-
banken zich binnen de grenzen van het
mogelijke als regel nauwkeurig aan een
uitgebreide reeks van voorschriften.
Daarna echter komen de problemen pas.
Mensen moeten niet alleen op de hoog
te gebracht worden van de spel- en ge
dragsregels; zeker zo belangrijk is het
dat ze zich ook dienovereenkomstig blij
ven gedragen, want weldra zullen zich
de eerste sleur- en slijtageverschijnselen
gaan manifesteren. Het gevaar is dan
niet denkbeeldig dat de zaak meer en
meer versloft. Voor de veiligheidsspecia
listen ligt daar de grootste zorg. Hoe
vaak niet zien zij zich in hun dagelijkse
werk geconfronteerd met situaties waar
in er 'voor het gemak' werd afgeweken
van instructies en voorgeschreven maat
regelen? Achteraf bleek soms bij contro
le of navraag dat problemen van prakti
sche aard intern naleving van afgespro
ken gedragsregels in de weg stonden.
Veiligheidseisen leken tegenstrijdig aan
de gebruikseisen.
Ter oplossing van de gerezen problemen
werd dan maar de hand gelicht met de
naleving van sommige voorschriften.
Het onbehagen bij de beveiligingsmen
sen vindt hier zijn oorsprong. Zij zien er
de duidelijke bevestiging in van de stel
ling dat plaatselijke banken de afdeling
beveiliging nog onvoldoende weten te
vinden. 'Zou men ons wél kennen,' zo
veronderstelt men er, 'dan zouden ban
ken met problemen toch zeker niet aar
zelen hier aan de bel te trekken. Juist in
deze sector moetje heel nadrukkelijk
doordrongen zijn van de dienstverlenen
de taak die een Centrale Rabobank te
vervullen heeft. Je bent gewend de hel
pende hand te reiken, maar door gebrek
aan mankracht kunnen er niet steeds
van ons uit initiatieven genomen wor
den. Het instellen van steekproeven hoe
het plaatselijk is gesteld met de naleving
van beveiligingsvoorschriften zou heel
zeker preventief kunnen werken. Daar is
tot nu toe echter nog geen sprake van
geweest, zodat we - toevalligheden bui
ten beschouwing gelaten - voornamelijk
toch afhankelijk blijven van de vraag of
een bank ons erbij betrekt.' Heel type
rend, aldus de zegslieden, is ook de
meermalen gehoorde vraag: 'Wat zijn
we u schuldig?' of 'Wat moet er betaald
worden per bezoek?' Als er door ons dan
gezegd wordt 'U heeft al betaald' kijkt
men verwonderd op.
De beveiligingsmensen hameren bij
voortduring op het feit dat het de plaat
selijke banken behoren te zijn die actie
ondernemen: het is hun verantwoorde
lijkheid. Daarbij wordt ook iedere keer
weer gewezen op het aankweken en in
stand houden van een soort beveili
gingsdiscipline. Wanneer er zich hier of
daar een calamiteit voordoet, dan moet
achteraf maar al te vaak geconstateerd
worden dat menselijke nalatigheden of
slordigheden - hoe verklaarbaar ook -
gedeeltelijk de oorzaak vormen. Net als
bij brandpreventie gaan de beveiligings
specialisten er voortdurend vanuit dat
personeelsleden op de hoogte gebracht
en gehouden moeten worden van de ge
dragsregels. Men realiseert zich dat het
soms een probleem kan zijn de mensen
gemotiveerd te krijgen en te houden.
Bovendien valt het leven met beveili
gingsvoorschriften lang niet altijd mee.
De praktijk wijst het maar al te dikwijls
uit.
Daar is het verhaal van een plaatselijke
Rabobank waar op zomerse dagen de
temperatuur in de kasbox opklom tot
bakovenniveau. Om aan de werkelijk on
draaglijke hitte een eind te maken, be
sloot men ('voor het gemak') de toe
gangsdeur tot de kasbox maar geopend
te houden. Dat bracht de gewenste ver
koeling, maar- aldus de deskundigen in
het Eindhovense hoofdkantoor van de
Rabobank - met naleving van de voor
schriften had die oplossing natuurlijk
