Calypso-koning blijft geliefd
nij zweerue naar aie onneKenae oesiem-
ming, naar die opdracht, die ongemerkt tij
dens zijn vijfjarig verblijf in Jamaica in
hem geslopen was. Die opdracht luidde:
het zingen van volksballades van zijn moe
ders geboortegrond.
Met zijn vriend, de gitarist Millard Tho
mas, werkte hij de plannen uit. Met twee
compagnons opende Harry een restaurant,
omdat de inkomsten nu ontbraken. Acht
maanden werd er geoefend en gestudeerd.
Het restaurant kwam in discrediet en Har
ry besloot toen 'dat het nu maar moest ge
beuren'. Met moeite kreeg hij een kans op
te treden in 'The Vanguard', omdat de di
rectie het repertoire geschikt vond voor en
kele kenners, maar niet voor het grote pu
ls het zijn stijl van zingen, of zijn opwin
dende persoonlijkheid? Of ligt de verkla
ring in zijn fluweelzachte stem, zijn tempe
rament en geestdrift?
Kenners beweren dat het juist deze combi
natie van factoren is geweest die hem op de
allerhoogste sport van de muziekladder
bracht. Nog steeds is THE BELAFONTE
SOUND geliefd bij iedereen
Op 1 maart 1927 werd Harry Belafonte
geboren in de Newyorkse negerwijk Har-
lem. Voor de zwarte bevolking was het in
die tijd niet gemakkelijk: er waren uitslui
tend gemengde scholen, waardoor vernede
ringen, pesterijen en pakken slaag aan de
orde van de dag waren.
Ook Harry moest het aan den lijve onder
vinden. van jongsaf aan. Hierdoor leerde
hij incasseren en van zich afbijten en dat
zou hem later nog vaak van pas komen.
In 1933 werd het gezin Belafonte extra op
de proef gesteld, toen vader, een zeeman,
voorgoed vertrok. Harry was toen slechts
zes jaar oud, zijn broertje Denis was 4 jaar
jonger. Moeder Belafonte ging echter niet
bij de pakken neerzitten en zij wist door
hard werken redelijk aan de kost te komen.
Van afkomst kwam zij uit Jamaica en toen
zij eenmaal voldoende geld gespaard had
kon zij een hartewens in vervulling laten
gaan: haar zoontjes naar haar ouders bren
gen in Kingston, de hoofdstad van Jamai
ca.
Dit land, overwegend bevolkt door kleur
lingen, was minder verscheurd door de ras-
senstrijd.
Het was, alsof Harry er een nieuw leven
begon. In die vijf jaar dat hij daar zou ver
toeven, kwam hij tot rust. Door de betere
omstandigheden werd hij sneller volwassen
en er ontwikkelde zich in hem een gevoel
van eigenwaarde en zelfbewustheid. Ook
dat zou hem later meer dan eens van pas
komen bij de campagnes, die tegen hem
gevoerd werden.
Eenmaal terug in Harlem bleek de invloed
van Kingston snel verdwenen: de morali
teit was er slecht, mede door de uitgebro
ken oorlog in Europa. En Harry Belafonte
moest eigenlijk wel mee: vechtpartijen, ste
len en na korte tijd zat hij volledig in het
gangsterdom.
Zijn moeder redde hem ten slotte uit dit
milieu door hem naar school te sturen en
omdat Harry veel respect voor zijn moeder
had ging hij ook.
In 1943, 16 jaar oud, brak de diensttijd
aan. Hier werd Harry opnieuw geconfron
teerd met de rassenhaat. Eens wilde hij
bloed afstaan voor een in levensgevaar ver
kerende blanke officier, maar dat kostte
hem 8 dagen celstraf.
Tijdens de laatste maanden van zijn dienst
tijd leerde hij Marguerite Byrd kennen,
zijn eerste vrouw. Mede door haar werd hij
weer het rustige jongetje van Jamaica.
Toevallig, door een gewonnen vrijkaart,
woonde Belafonte in The American Negro
Theatre een toneelstuk bij getiteld 'Home
in the hunter'. Het toneel fascineerde hem
en er volgde een toneelopleiding bij 'The
New York Drama Workshop'. Medeleer
lingen waren o.a. Marlon Brando en Tony
Curtis. Er heerste daar kameraadschap in
plaats van rassenhaat en Harry haalde het
diploma met glans. Het zoeken van een
baan bleek echter onmogelijk, toch weer
door die rassenstrijd. Het papier alleen was
niet voldoende. Harry werd gedwongen om
allerlei baantjes aan te nemen, tot hij in
contact kwam (via vrienden van de toneel
school) met Monty Kaye. In zijn kroeg
'Royal Roost' zou het gaan gebeuren.
Twee weken zingen op proef voor 70 dollar
per week liep uit op een verlenging van het
contract met 22 weken tegen 300 dollar!
Na die 22 weken kon Harry zoveel con
tracten krijgen als hij wilde. Zijn succes
was verzekerd.
Twee jaar lang trok Harry zingend rond,
zonder geldzorgen, maar ook zonder inner
lijk plezier in het werk. Hij stopte dus, al
verklaarde men hem gek vanwege de lucra
tieve contracten. Maar wat dan? Harry
wist het zelf nieten misschien toch wel.
bliek. Het pakte echter anders uit. Belafon
te hierover: 'Het was totaal anders dan in
de 'Royal Roost'. Ik voelde me werkelijk
iemand. Ik zong niet langer voor een pu
bliek, dat geld opbracht, neen, ik zong voor
mezelf. Er ging een trilling door me heen
en ik waande me terug in Jamaica, het land
dat ik lief had. Jamaica en Belafonte zij
zijn één.'
Harry Belafonte was nu definitief gelan
ceerd. Zijn stem, boordevol van smachtend
heimwee doet de massa huiveren en de
adem inhouden
'But I'm sad to say I'm on my way
won't be back for many a day
my heart is down, my head is turning
around
I had to leave a little girl in Kingston
Town'.
Belafonte! Voor de Amerikanen uit het
noorden, die zich minder met rassenstrijd
ophielden, werd hij een god. Overal wer
den zijn liedjes geneuried, in de onder
grondse, op kantoren, in huiskamers, op
straat, noem maar op. En door alle groepen
van de bevolking.
Een carrière met vele hoogtepunten zou
volgen. Een loopbaan, die op deze bladzij
de niet meer besproken kan worden, maar
die als doel heeft de toestand van de zwar
ten te verbeteren. Geweldige stunts haalde
hij daarvoor uit. Het pophistorisch blad
Hitmemories geeft u gelegenheid het volle
dige verhaal te lezen, inclusief de discogra
fie.
Vraag gerust een gratis proefexemplaar
aan, via een briefje aan postbus 11,
5298 ZG Liempde. Ton Jacobs