Calypso-koning blijft geliefd nij zweerue naar aie onneKenae oesiem- ming, naar die opdracht, die ongemerkt tij dens zijn vijfjarig verblijf in Jamaica in hem geslopen was. Die opdracht luidde: het zingen van volksballades van zijn moe ders geboortegrond. Met zijn vriend, de gitarist Millard Tho mas, werkte hij de plannen uit. Met twee compagnons opende Harry een restaurant, omdat de inkomsten nu ontbraken. Acht maanden werd er geoefend en gestudeerd. Het restaurant kwam in discrediet en Har ry besloot toen 'dat het nu maar moest ge beuren'. Met moeite kreeg hij een kans op te treden in 'The Vanguard', omdat de di rectie het repertoire geschikt vond voor en kele kenners, maar niet voor het grote pu ls het zijn stijl van zingen, of zijn opwin dende persoonlijkheid? Of ligt de verkla ring in zijn fluweelzachte stem, zijn tempe rament en geestdrift? Kenners beweren dat het juist deze combi natie van factoren is geweest die hem op de allerhoogste sport van de muziekladder bracht. Nog steeds is THE BELAFONTE SOUND geliefd bij iedereen Op 1 maart 1927 werd Harry Belafonte geboren in de Newyorkse negerwijk Har- lem. Voor de zwarte bevolking was het in die tijd niet gemakkelijk: er waren uitslui tend gemengde scholen, waardoor vernede ringen, pesterijen en pakken slaag aan de orde van de dag waren. Ook Harry moest het aan den lijve onder vinden. van jongsaf aan. Hierdoor leerde hij incasseren en van zich afbijten en dat zou hem later nog vaak van pas komen. In 1933 werd het gezin Belafonte extra op de proef gesteld, toen vader, een zeeman, voorgoed vertrok. Harry was toen slechts zes jaar oud, zijn broertje Denis was 4 jaar jonger. Moeder Belafonte ging echter niet bij de pakken neerzitten en zij wist door hard werken redelijk aan de kost te komen. Van afkomst kwam zij uit Jamaica en toen zij eenmaal voldoende geld gespaard had kon zij een hartewens in vervulling laten gaan: haar zoontjes naar haar ouders bren gen in Kingston, de hoofdstad van Jamai ca. Dit land, overwegend bevolkt door kleur lingen, was minder verscheurd door de ras- senstrijd. Het was, alsof Harry er een nieuw leven begon. In die vijf jaar dat hij daar zou ver toeven, kwam hij tot rust. Door de betere omstandigheden werd hij sneller volwassen en er ontwikkelde zich in hem een gevoel van eigenwaarde en zelfbewustheid. Ook dat zou hem later meer dan eens van pas komen bij de campagnes, die tegen hem gevoerd werden. Eenmaal terug in Harlem bleek de invloed van Kingston snel verdwenen: de morali teit was er slecht, mede door de uitgebro ken oorlog in Europa. En Harry Belafonte moest eigenlijk wel mee: vechtpartijen, ste len en na korte tijd zat hij volledig in het gangsterdom. Zijn moeder redde hem ten slotte uit dit milieu door hem naar school te sturen en omdat Harry veel respect voor zijn moeder had ging hij ook. In 1943, 16 jaar oud, brak de diensttijd aan. Hier werd Harry opnieuw geconfron teerd met de rassenhaat. Eens wilde hij bloed afstaan voor een in levensgevaar ver kerende blanke officier, maar dat kostte hem 8 dagen celstraf. Tijdens de laatste maanden van zijn dienst tijd leerde hij Marguerite Byrd kennen, zijn eerste vrouw. Mede door haar werd hij weer het rustige jongetje van Jamaica. Toevallig, door een gewonnen vrijkaart, woonde Belafonte in The American Negro Theatre een toneelstuk bij getiteld 'Home in the hunter'. Het toneel fascineerde hem en er volgde een toneelopleiding bij 'The New York Drama Workshop'. Medeleer lingen waren o.a. Marlon Brando en Tony Curtis. Er heerste daar kameraadschap in plaats van rassenhaat en Harry haalde het diploma met glans. Het zoeken van een baan bleek echter onmogelijk, toch weer door die rassenstrijd. Het papier alleen was niet voldoende. Harry werd gedwongen om allerlei baantjes aan te nemen, tot hij in contact kwam (via vrienden van de toneel school) met Monty Kaye. In zijn kroeg 'Royal Roost' zou het gaan gebeuren. Twee weken zingen op proef voor 70 dollar per week liep uit op een verlenging van het contract met 22 weken tegen 300 dollar! Na die 22 weken kon Harry zoveel con tracten krijgen als hij wilde. Zijn succes was verzekerd. Twee jaar lang trok Harry zingend rond, zonder geldzorgen, maar ook zonder inner lijk plezier in het werk. Hij stopte dus, al verklaarde men hem gek vanwege de lucra tieve contracten. Maar wat dan? Harry wist het zelf nieten misschien toch wel. bliek. Het pakte echter anders uit. Belafon te hierover: 'Het was totaal anders dan in de 'Royal Roost'. Ik voelde me werkelijk iemand. Ik zong niet langer voor een pu bliek, dat geld opbracht, neen, ik zong voor mezelf. Er ging een trilling door me heen en ik waande me terug in Jamaica, het land dat ik lief had. Jamaica en Belafonte zij zijn één.' Harry Belafonte was nu definitief gelan ceerd. Zijn stem, boordevol van smachtend heimwee doet de massa huiveren en de adem inhouden 'But I'm sad to say I'm on my way won't be back for many a day my heart is down, my head is turning around I had to leave a little girl in Kingston Town'. Belafonte! Voor de Amerikanen uit het noorden, die zich minder met rassenstrijd ophielden, werd hij een god. Overal wer den zijn liedjes geneuried, in de onder grondse, op kantoren, in huiskamers, op straat, noem maar op. En door alle groepen van de bevolking. Een carrière met vele hoogtepunten zou volgen. Een loopbaan, die op deze bladzij de niet meer besproken kan worden, maar die als doel heeft de toestand van de zwar ten te verbeteren. Geweldige stunts haalde hij daarvoor uit. Het pophistorisch blad Hitmemories geeft u gelegenheid het volle dige verhaal te lezen, inclusief de discogra fie. Vraag gerust een gratis proefexemplaar aan, via een briefje aan postbus 11, 5298 ZG Liempde. Ton Jacobs

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Raboband' | 1979 | | pagina 19