10
LéfiSên en inisiaingen, ugk uour yauiuo-
centen van instellingen die verwant zijn
aan het coöperatieve bankbedrijf, namen
een belangrijk deel van de beschikbare
tijd in beslag. Toch zwermden de cursis
ten ook uit naar diverse delen van het
land. Tot tweemaal toe liep ieder van
hen een week stage. Verspreid over heel
het land verklaarden talrijke plaatselijke
Rabobanken zich spontaan bereid om
telkens voor de duur van een week een
van de cursisten een kijkje in de finan
ciële keuken te gunnen en gastvrij te be
geleiden. Ter kennismaking trok de cur
susgroep er trouwens eerst ook een paar
keer gezamenlijk op uit. Er stond een be
zoek op het programma aan de Centrale
Kringvergadering; een ontvangst ten
huize van Hoofddirectievoorzitter Lardi-
nois volgde. Een eerste confrontatie met
ecm stage gaai lupen uij een piaaisenjK.e
bank. In die dagen brengen ze dat ieder
een vast en zeker bij Allerlei snufjes
die hun plaats hebben verworven binnen
de praktijk van het moderne bankbedrijf
kregen uitgebreid aandacht. Postverwer
kingsmachines, video-apparatuur voor
opleidingsdoeleinden, beveiligings
systemen, het onvoorstelbare buizenpost
systeem: je wacht een paar seconden en
het geld ploft voor je neerWaar zijn
die telefoonhoorns voor nodig? Een
zoethoudertje voor kinderen, allemach
tig Zonder uitzondering toonde ieder
van de cursisten zich verrast door het
feit dat niemand geheimzinnig tegen
hen deed. Men voelde dat er steeds
open en eerlijk gepraat kon worden.
Daarbij kwam de opstelling van de orga
nisatoren: 'Wij laten jullie vrijblijvend
wdi zien. imjn zen wai je ei i
Ook dat sprak aan.
De aankleding van de Nijverdalse bank-
hal gaf zo aanleiding tot de uitroep: 'Het
lijkt daar wel een botanische tuin, maar
waarom staan er in de werkruimte bijna
geen planten?'
Ook de opmars van de automatisering
en het veelvuldige gebruik van kantoor
machines vroeg vanzelfsprekend om
commentaar bij de bezoekers uit landen
waar het juist opzet is zoveel mogelijk
mensen aan het werk te krijgen: 'Wel
handig die dingen, maar straks hebben
jullie niemand meer nodig om te wer
ken
Er kwam haast geen eind aan de litanie
van vragen. Hoe bestaat het dat er in
een zo kleine streek, met zo weinig in
woners en zo weinig personeel zulke
de praktijk van het bankbedrijf volgde
spoedig daarna: in een feestelijk met
slingers versierde kantine van de Rabo
bank Hellendoorn-Nijverdal hield bank
directeur Otto zijn gasten voor dat Ne
derland een land vol kaas, tulpen en Ra
bobanken zou zijn. Terwijl het gebak op
tafel veelal onaangeroerd bleef staan
volgde een globaal inzicht in de organi
satiestructuur. Diverse personeelsleden
ontfermden zich vervolgens over het in
ternationale gezelschap voor een bezich
tiging van het bankgebouw. Gauw ge
noeg was de aanvankelijke vrees voor
onoverkomenlijke problemen met de En
gelse taal verdwenen. Ontsporingen de
den er niet toe, de wil elkaar te begrijpen
maakte alles dubbel en dwars weer
goed. Spoedig ook gedurende de rond
leiding kwamen de vragen los. Kun je
hier in Nederland ook lid van een coöpe
ratieve bank worden zonder te lenen?
Waarom maken jullie er geen bezwaar
tegen dat klanten ook met andere ban
ken zaken doen?
Tijdens het bezoek aan de Centrale
Kringvergadering al verwonderden som
mige gasten zich over de democratische
spelregels die er gehanteerd worden. 'Bij
ons is dat onvoorstelbaar. Het zou zeker
leiden tot algehele spraakverwarring en
misschien zelfs wel tot slaande ruzie,'
vreesde een van de Aziatische deelne
mers. Tijdens de excursie in Nijverdal -
compleet met ontvangst op het stadhuis
door de burgemeester, een bezichtiging
van de trouwzaal, een groepsfoto voor
het portret van de koningin en ('Hoe zeg
je dat ook alweer in het Engels'! voor ie
dereen tot besluit een in de lokale tex
tielindustrie vervaardigde herinnerings
handdoek- rezen weldra ook verbaasde
vragen over de autonomie van de plaat
selijke banken. De Nijverdalse bankdi
recteur: 'Heb maar even geduld tot u
