y
Accountants
Een deugdelijke interne organisatie dient met
kracht te worden bevorderd. Dat zeggen ze
dan. En zo wordt er wat af-georganiseerd. En
niet voor de flauwekul. O nee. Vraag dat
maar eens aan de mensen van de accoun
tantsdienst. Die zullen u levensechte, maar
desondanks schrijnende toestanden kunnen
schilderen van desorganiserende werkwijzen
op sommige banken. Ze zullen aan het ver
tellen slaan met pijn in 't hart en een brok in
hun boekhoudkundige kelen. Hoe ze op een
lentemorgen in de auto stappen. Met tweeën
op weg naar een controletaak op de hun
nieuw toegewezen bank. Prima weer. Alom
frisse groenigheid, zich koesterend in een
vastberaden aansterkende zon. Waar de weg
voert tussen stille boscomplexen, stopt de
auto. Eén van de SPD-ers wil een plas kwijt.
Andermaal wordt bewezen: hoe geleerd ge
ook bent, van hoog water zult ge heel uw le
ven last blijven houden.
Al met al wijst de torenklok al kwart over ne
gen aan, als ze de bank binnen stappen. Eén
hunner heeft een groot pak papier onder de
arm. Allemaal geleerde computerlijsten: ba
lansen, verantwoordingsstaten, bijlagen bij
de balans, statistische gegevens en wat dies
meer zij. Zonder hun identiteit bekend te ma
ken, vragen ze bij de juffrouw van de infor
matiebalie naar de directeur. De juffrouw,
pas nieuw in haar huidige functie, vraagt ook
niets. Ze kondigt telefonisch 'twee heren'
aan bij de directeur. 'Ik geloof, dat het be
hangers zijn,' zegt zij aarzelend, 'of misschien
vertegenwoordigers in behangselpapier,'
corrigeert zij zichzelf met het oog op de on
berispelijke kostuums van het tweetal. On
derweg mompelt de ene accountant tegen
zijn maat: 'Opleiding voor de functie, daar
klopt hier al 's vast niks van.' Een wellicht
voorbarige conclusie. Maar ja, waar blijven
onze medewerkers van de accountantsdienst
als zij zich niet regelmatig trainen in het trek
ken van voorbarige conclusies. Dan krijgen
ze toch zeker nooit een rapport vol.
De directeur, een man met gevoel voor hu
mor ondanks de zwaarte van zijn functie,
heeft zichtbaar moeite zijn lachspieren te be
heersen als de heren zich hebben voorge
steld. Straks zal hij wel met zijn hoofd-A.Z.
opnemen, dat de nieuwelinge in de informa
tiebalie een beetje meer begeleid dient te
worden voor het uitoefenen van haar taak.
Zo'n jong ding eigenlijk ook nog Maar al-
lez, het onderhavige takenpakket past na in
werking ten enen male het beste bij ie
mand van haar kaliber. Zonder dat hij het zelf
weet, zo ongemerkt, heeft hij de accountants
al naar de interne-controleafdeling geloodst.
Hij is er al aan gewend geraakt, met twee
dingen tegelijk bezig te zijn. Het hoofd van
de Interne controle beantwoordt bijna me
chanisch de hem gestelde vraag: Hoe maakt
u het? onder het geven van de gebruikelijke
hand. 'Goed,' zegt hij even toonloos en on
geïnteresseerd als zijn vragers. Want hij
weet reeds nu, dat hij ingaande morgen het
restant van zijn snipperdagen op zal maken.
Hij weet ook, dat 'zijn' bank te kampen heeft
gehad met een samenloop van veel ingewik
kelde personele problemen en stom toeval
lige fouten, waardoor de werking van de in
terne organisatie en de functiescheidingen
fikse klappen hebben gekregen. Hij is ervan
overtuigd dat het tot de taak behoort van
deze mensen, om al de daaruit voortvloeien
de tekorten en feiten breeduit te omschrijven
in een rapport zonder vermelding van ver
zachtende omstandigheden. Hij weet ook,
dat hij niet als praatpaal zal functioneren als
het aankomt op 't bespreken van al die on
volkomenheden. Maar de heren, enigszins
verwonderd omdat er nog geen koffie is
(weer een signaal, dat er organisatorisch hier
meer aan de hand is als niks) gaan aan de
slag. En dan wordt de worst geleidelijk aan,
dag weder dag, zeer gaar gebraaien Het
staalt immers toch nergens op, wat er op
deze bank gepresteerd is. Hoe halen ze 't in
hun kop. Want wat blijkt er de komende da
gen zoal? Luistert u zo aanstonds maar 'ns
naar enkele fragmenten uit hun concept-rap
port en gegarandeerd: de luizen vallen van
uw kop af. En dan daarbij, de heren worre
voor den aap gehouwe Ook nog. Hou u
vast:
- Van de tweehonderd afgewerkte spaar
boekjes is 'r één zoek. Hoe bestaat 't?
- Gedurende de maand juli heeft ieder kan
toor wei twee keer verschil gehad in de de-
viezenkas, waaronder zelfs wel duizend
Mark. Onbegrijpelijk bij die paar deviezen-
postjes.
- Op één van de kantoren werd gedurende
één dag geen kwiteringsmachine gebruikt.
En als we nu ook als excuus moeten aan
vaarden dat er die dag geen stroom was we
gens werkzaamheden aan het net, dan kun
nen we voort alles wel goed vinden. (De kan
toorhouder had desgevraagd opgemerkt:
Laat 'Administratief-Technische Hulpmidde
len' van de centrale bank maar eens research
doen naar kasmachines, die op dieselolie lo
pen. Dan komt zoiets misschien wei nooit
meer voor.) Deze ongehoorde opmerking
heeft kwaad bloed gezet.
- Cliënten, die de inventarisatieformulieren
van hun varkensfinanciering hardnekkig wei
gerden in te leveren, omdat hun rekening ten
tijde van de opvragingen een tegoedsaldo
vertoonden, worden gewoon met rust gela
ten. Wat 'n verstand toch, hè.
- Eén van de cliënten heeft de bank beet ge
had door Eurocheques uit te schrijven bij een
nulsaldo. Er was geen toetsingsformulier
aanwezig. Dat doet men op deze bank dus
gewoonweg nooit. Het commentaar van de
verantwoordelijke functionaris: De rekening
houder heeft ons in april gestuurd met dit
geintje. Kijk maar naar de openingsdatum
van de rekening: t-4. Zo'n reactie moest na
tuurlijk zwaar bestraft worden.
- Enz. enz. enz.
Een hele plak vol slakken, te bestrooien met
twee kilo keukenzout.
En iedere avond, op weg naar huis, houdt de
Audi-op-gas stil bij dezelfde bossages. Want
ge zoudt er ook gewoonweg (wat) van
krijgen. Neuriën en fluiten zit er helemaal niet
meer aan. Waarom moeten die lieden van de
bank-onder-het-mes zich ook zo negatief op
stellen?
Een tip: probeer eens van beide kanten een
menselijke benadering. Dat wordt namelijk
door de meeste mensen van anderen ver
wacht. Maak er gerust mee voort, anders
moeten de gespreksartsen en psychologen
van de centrale bank het namens u doen.
De Knipbeurs
Vakantie beleeft iedereen op een eigen
manier. Hoofdzaak is en blijft dat er
genoten wordt. De een zal een Hol
landse strandwandeling als 'absoluut
eindeloos' ervaren, terwijl een ander
zweert bij de zuidelijke zon of bij het
gaan optreden als straatmuzikant in
New York. Harma Wesseling, werk
zaam als boekhoudster bij de Rabo
bank Bourtange-Vlagtwedde, nam dit
voorjaar de impulsieve beslissing dat
zij nu eens haar vakantie zou genieten
door anderen de gelegenheid te bieden
onbekommerd te genieten. Meer con
creet gezegd, de Groningse Rabo-
bankmedewerkster besloot als vrijwil
ligster behulpzaam te zijn bij de ver
zorging van een Rode Kruis-vakantie-
week in het Drentse Wezup.
Het werd in zeer bijzondere zin een on
vergetelijke gebeurtenis, die wat haar
betreft volgend jaar gegarandeerd een
herhaling krijgt. Sterker nog, ze kan zich
goed voorstellen dat er hier of daar in
het land misschien best collega's te vin
den zijn die er net zo over denken en die
door haar voorbeeld misschien ook op
een dergelijk idee worden gebracht.
'Je hebt er geen notie van hoeveel per
soonlijke voldoening het schenkt te kun
nen optrekken met mensen die er niet
zoals wij maar op uit hoeven te trekken,'
vertelt een enthousiaste Harma, terwijl
ze nog nageniet van de fantastische da
gen die ze beleefde met de groep van
ruim dertig bejaarde gehandicapten uit
de provincie Utrecht.
Een week lang waren ze aan de zorgen
van 23 vrijwilligers toevertrouwd. Harma
vertelt hoe ze gekomen is tot haar op
merkelijk besluit zich als helpster be-
schikbaarte stellen. 'De aanleiding
vormde een lezing voor de jeugdvereni
ging in mijn woonplaats. Die inleiding
met dia-klankbeeld werd verzorgd door
iemand van het Rode Kruis uit Zuidlaren.
Het vrijwilligerswerk stond daarin cen
traal. Het deed me wel wat, en naarmate
ik er langer over nadacht ging ik me
steeds nadrukkelijker de vraag stellen:
Waarom eigenlijk niet?' Wel realiseerde
