1 1 1 1 1
I
'Schmuck kaufen? Sehr billig,' klinkt het
besmuikt. Het gros van de 'Pruuse' weet
ze vakkundig te ontlopen. Hun doel ligt
verderop. Sigaretten moeten er gekocht
worden, koffie en uiteraard ook 'Frische
Gemüse'. En terwijl Mutti met de rest
van de familie straks misschien, nadat
het hele boodschappenlijstje is afge
werkt, tevreden neerploft achter een
enorm stuk Torte gooit Vater nog gauw
even de Mercedestank en de bijbeho
rende jerrycan vol met dieselolie. Want
behalve gezelligheid zoekt de stroom
van tienduizenden Bondsrepublikeinen
die Venlo wekelijks aandoet, ook wel de
gelijk prijsvoordeeltjes. Helemaal bar is
het beeld op de zogenaamde bid- en
boetedagen wanneer de Duitse werkne
mers massaal vrijaf krijgen, terwijl er in
Nederland van een normale werkdag
sprake is. De bagageruimte van iedere
auto wordt volgestompt tot ook de laat
ste vierkante centimeter is benut. Daar
na pas kan de terugtocht naar de Heimat
beginnen.
Er is niet eens veel scherpzinnigheid
voor nodig om tot het inzicht te komen
dat Venlo in menig opzicht van de Duit
sers afhankelijk is en er ook heel handig
op weet in te spelen. De Duitstalige
prijskaartjes en de reclameslogans op
straat zijn er de nog betrekkelijk simpele
uitingen van. Maar als enige Nederland
se stad handhaaft Venlo voor zijn ver
keerspleinen ook een verkeersregeling
die overeenkomt met wat in Duitsland
gangbaar is. Automobilisten op de toe-
leidingswegen moeten voorrang verle
nen aan het verkeer dat zich al op een
verkeersplein bevindt.
Een afdoende verklaring voor de aan
trekkelijkheid van Venlo als koopstad is
er nauwelijks. Enkele facetten die ermee
te maken hebben: van nature vormen de
Duitsers een trekvolk, op zaterdag zijn in
eigen land vrijwel steeds alle winkels ge
sloten, terwijl Venlo dan juist als extra
attractie naast een gevarieerd winkelbe
stand zijn gezellige markt te bieden
heeft. Volgens kenners komt daarbij nog
de aanwezigheid van enkele uitgespro
ken goedkope mannenartikelen. De
Duitse huisvader laat zich zo maar al te
graag bewegen om koers te zetten rich
ting Venlo. Allerlei cijfers bevestigen de
strategische ligging van Venlo. Berekend
is dat er zo'n 600 000 mensen leven bin
nen een straal van 25 kilometer, de di
recte invloedssfeer van de stad. In een
straal van 100 kilometer wonen net zo
veel mensen als in geheel Nederland.
Duisburg ligt 30 minuten weg. Düssel-
dorf maar 20 minuten. Zo kwam Venlo
(65 000 inwoners) aan een winkelbe
stand dat toereikend is voor een stad
met 240 000 inwoners. Er zijn 737 mid
denstandszaken, waaronder 106 kle
dingzaken. Wie het assortiment bekijkt,
zal ontdekken dat het inkoopbeleid sterk
rekening houdt met grote maten. Ruim
300 Venlose winkels zijn gespecialiseerd
in de dagelijkse levensbehoeften. Van de
omzetten in de voedings- en genotmid
delensector nemen de Duitsers 42
voor hun rekening. In de elektrotechni
sche branche scoren ze 35 van de om
zet. Schattingen houden het erop dat
Duitsers wekelijks DM 4 158 000 beste
den. Een willekeurige zaterdagmorgen-
markt betekent 300 000 gulden omzet.
Om een exact beeld te krijgen van de
Venlo-gangers hebben onderzoekers
herhaaldelijk een cordon tellers rond de
stad gelegd. Een werkdag leverde
44 500 bezoekers op, een zaterdag
112 000! In het eerste geval vertegen
woordigden de Nederlanders 56 procent,
en vormden Duitsers de resterende 44
procent. Op zaterdag liggen de percen
tages precies andersom. Nabij een van
de uitvalswegen aan haar uiterste
noordrand kreeg de stad nog een typisch
bewijs van haar betekenis. In een gebied
dat (wat slordig geformuleerd) bestemd
was tot 'handels- en industrieterrein'
voltrok zich omstreeks 1973 de vestiging
van een superstore. Het bericht kwam
als een donderslag bij heldere hemel:
een verkoopoppervlakte van 7 500 m2
extra, plus gratis parkeergelegenheid
voor 1400 auto's. Waar moest dat heen?
Maar zie, ook het Trefcenter, momenteel
als werkmaatschappij deel uitmakend
van het Bijenkorfconcern, verwierf een
eigen plaats. Men kan er een pakje soep
kopen, maar ook een bungalowtent, een
flesje nagellak, een nieuwe fiets of een
kleuren-TV. Zesendertig kassa's vormen
een lange straat die wekelijks 27 000
klanten passeren wanneer zij moeten af
rekenen. Het Trefcenter met zijn gelijk
vloerse verkoopruimte voor 30 000 ver
schillende artikelen, verschaft werk aan
575 mensen.
Een echte handelsstad, dat Venlo.
Menigeen heeft er koopmansbloed in de
aderen. Voor treffende staaltjes kan men
overal terecht. Maar waarom het ver ge
zocht, wanneer ook in eigen huis de
voorbeelden voor het oprapen liggen?
De plaatselijke Rabobank ervaart de za
kelijkheid van het stadscentrum dage
lijks aan den lijve. Directeur Martin Kes-
sels vertelt: 'De Markenhandel is een
treffend voorbeeld. Dat is je reinste cen
tenwerk geworden. Elke dag moet je
uiterst zorgvuldig de koersen aftasten.
Zelfs de allergrootste klanten kunnen
vallen over de kleinste koersverschillen.
Dat gaat werkelijk op het scherp van de
snede. Juist als het om zulke grote
kwantums gaat, moet je een strategie
opstellen.' Berekend op jaarbasis zijn de
Markentransacties voor de Venlose
Rabobank een aangelegenheid waar
men door koersverschillen zo'n 350 000
gulden aan overhoudt. Het grote aan
deel van Marken in het Venlose geldver
keer bleef ook fiscaal niet onopgemerkt.
Ondanks alle gesputter worden bij de
belastinginspectie middenstanders die
duidelijk 'leven van Duitsland' hoger
aangeslagen dan een pure gulden-klant.
Mensen die gegronde redenen tot kla
gen hebben zijn er maar weinig. Het af
gelopen jaar zag de plaatselijke Rabo
bank haar balanstotaal groeien met der
tig procent. Hoe dat zo kwam? Alweer
die zakelijkheid. Martin Kessels: 'Venlo-
naren zijn mensen die rekenen, tellen. Je
moet wat voor ze doen. De middenstand
kan hier onbeperkt terecht voor klein
geld, gerold en wel. We hebben er apart
een automatische wikkelmachine voor
aangeschaft. Heb je eenmaal een ver
trouwensrelatie, dan is de snoek zo ge
vangen. Kennen ze je en zeggen ze 'die
moeten we,' dan heb je tussen de Venlo-
naren prettig werk. Je krijgt met een
kushand soms heel wat gedaan. We
merken het toch aan de uitbreiding van
ons relatiebestand. Eenmaal rijp, is een
appel gauw genoeg geplukt!' Onder het
typische Venlose motto 'Er moet garen
op de klos' worden er sinds enige tijd
wekelijks produktiestaten aangelegd
voor ieder bijkantoor afzonderlijk. Er gaat
een flinke stimulerende werking van uit.
Zo heeft ook een eerste proef met de
verkoop van vakantiereizen op de bijkan
toren uitgewezen dat het initiatief niet
ging ten koste van de vakantiebedrijvig
heid op het hoofdkantoor. Deze en der
gelijke ontwikkelingen geven aan dat de
Rabobank Venlo niet meer de specifieke
tuinbouwbank is van weleer. Waarmee
intussen geenszins gezegd wil zijn dat
het belang van de tuinbouw onderschat
moet worden. Ofschoon tegenwoordig
bij veel gildebroeders de agrarische be
roepsachtergrond ontbreekt, kent Venlo
al sinds de 16e eeuw z'n Akkermansgil-
de. Het houdt Valuas en zijn (naamloze)
