dat om zijn 540 wooneenheden in de
volksmond al snel en hoogst toepasselijk
als De Knoepert geboekstaafd stond.
Een goede raad: bega nimmer de stom
miteit dit stadsdeel gemakshalve als
Venlo-West aan te duiden. Blerick, want
daar gaat het om, stelt uitdrukkelijk prijs
op handhaving van de eigen identiteit.
Wat menen die Venlose praatjesmakers
wel?
Als de trein via een van de drie moderne
Maasbruggen de stad binnenrijdt, weet
de reiziger niet wat hij ziet. De popperige
torentjes van het renaissance-stadhuis?
Het hoekige silhouet van de dekenale
St.-Martinuskerk? Op slag zijn de in het
vooruitzicht gestelde oriëntatiepunten
vergeten. In plaats daarvan is er de aan
blik van een gigantische hoeveelheid
auto's met voornamelijk Duitse num
merplaten. Dichte drommen mensen
haasten zich in een bepaalde richting:
het kermisplein waar op zaterdagmor
gen honderden marktkooplui hun waren
hebben uitgestald. In de verkeersmalle-
molen duiken van tijd tot tijd met ware
doodsverachting watervlugge kereltjes
op. De straatjongens gebaren en wuiven
alsof hun leven ervan afhangt. En het
duurt niet lang of er komt alweer zo'n
slagschip van een Duitse auto hun rich
ting uit. Behendig wordt de bestuurder
naar een van de nog beschikbare, zeer
schaarse parkeerplekjes geloodst. Ter
wijl de ene hand gedienstig het portier
openhoudt voor de inzittenden, wordt de
andere al in gereedheid gehouden om de
financiële tegemoetkoming in ontvangst
te nemen. Gewiekste middenstanders
gaan zelfs zover dat ze het Duitse ko-
perspubliek vervoer per touringcar aan
bieden. In slagorde begeven zo de oos
terburen zich op pad, gewapend met
enorme boodschappentassen. Hier en
daar, op de hoek van een straat, staan
kerels met horloges te leuren. Zelden of
nooit vergissen de venters zich in de na
tionaliteit van hun slachtoffers.
Daar heb je de rivier. Zo te zien stroomt
ze maar wat, lusteloos en lui wegglij
dend door het vlakke land van Noord-
Limburg. Iets in noordelijke richting
voorbij de stad, buigt de stroom dan
toch kordaat af naar links. Op een ka
nonschot afstand naar het oosten ligt de
grens met Duitsland. Napoleon en zijn
trawanten hebben het destijds zo ge
wild. Mooder Maas zegt Venlo als het de
rivier bedoelt. Zomaar een combinatie
van twee simpele woorden. Toch ligt de
onnoemelijke kracht van de streektaal
erin besloten. Het woord moeder, ge
bruikt in deze samenhang, spreekt boek
delen. Er spreekt eerbied uit, ontzag,
trots, vertedering en ook met kinderlijke
aanhankelijkheid heeft het iets te ma
ken. Het wijst op een innige band tussen
stad en rivier, dat vooral. Maar wees
voorzichtig. Al te gauw worden foutieve
gevolgtrekkingen gemaakt. Een bezoek
aan de stad - al is het nog zo kort - leert
de Hollander weldra dat hier geen plaats
is voor sentimentele kneuterigheid. Kom
dan bij voorkeur op zaterdag en reis als
het even kan per trein. Twee voordelen
zitten eraan vast: geen parkeerproble
men en een werkelijk ideale mogelijk
heid om met eigen ogen vast te kunnen
stellen dat het eigenlijke Venlo zich wel
iswaar volledig op de oostelijke Maas
oever concentreert, maar dat de ge
meente van die naam ook aan de weste
lijke rivierkant over aanzienlijke belan
gen beschikt, inclusief een flatgebouw
