kreet 'Stop! Dat klinkt als een vaatdoek.
De onderdanigheid en de kruiperigheid
moeten er duimendik bovenop liggen. Jij
hebt een glasheldere stem en nou ben je
achterin volstrekt niet verstaanbaar.
Denk erom, niet in mekaar zakken. Dat
bedremmelde is verkeerd. Maak er maar
een lekker janktoontje van.' En de man
die zoals bleek het theatrale gebaar
allerminst schuwt, werd op zijn wenken
bediend. Even later moest een briesende
ste van de vijf bedrijven op toneel
kon commanderen, werden er op het
dansvloertje van De zoete inval al wilde
kozakkendansen uitgevoerd. Maaike van
Baaren en Carla Rodermans - trots als
een pauw voor het eerst ten tonele ver
schijnend in deinende hoepelrokken-
vreesden nog eens hun nek te zullen
breken in zulke gevaartes van pronkge
waden. Welgemeende raad van de licht-
technicus, in de wandeling aangeduid
als Philips: 'Je moet ook het hele zeil van
die jurk ophalen.' Carla's tegenspeler
Fokko Roos werd na zijn bezoek aan de
grimeur begroet met een hartgrondig:
'Hè, kan jij ook geen snor krijgen? Dan
lijkt het ten minste eindelijk wat. Ik kan
me niet voorstellen dat ik jou het hof
moet maken. Maar met een snor, dan
wordt het effe wat anders.'
Dank zij bakkebaarden, kolbakken, laar
zen, sabels, pruiken en/of een vakkundig
aangebrachte lik schmink onderging in
recordtijd het ene na het andere oer-
Hollandse gezicht de gewenste meta
morfose. Bij onderdirecteur Pieter Ree
der ging het vermogen zich in te leven
zelfs zover dat hij uitsluitend nog aange
sproken wenste te worden als 'rechter
Ammos'. Regisseur Carel Briels spaarde
zijn goedwillende amateurs allerminst.
Urenlang bleef hij
niet bepaald zacht
zinnig met hen aan
de gang. De getergde
uitroep 'Opnieuw,
de hele boel
opnieuw' was niet
van de lucht,
evenmin als de
Russische leeuw wat extra opgepept
worden. 'Speel met zwier. Je komt niet
van een begrafenis.' Ook ditmaal misten
de vermanende woorden van de regie
hun uitwerking niet. Een goedkeurend
gegrom 'Goed hoor, jongetje. Zo gaat
het goed' vormde de beloning.
Zo werden heel wat oneffenheden weg-
geschaafd, met als eindresultaat een
voorstelling vol verwikkelingen: In een
Russisch stadje raakt een stel onbe
trouwbare kopstukken in rep en roer als
de corrupte burgemeester (Peter van 't
Padje) bij geruchte verneemt dat er een
inspecteur-generaal in aantocht is ter
controle van de persoonlijke betrouw
baarheid der lokale bestuurderen. Paniek
en ontzetting alom, van de burgemees
tersvrouw en -dochter (gespeeld door
Maaike van Baaren en Carla Rodermans)
tot en met het loslippige koopm
paar (Susan Smael en Kees Warmer
dam). Benauwde tijden breken er aan
voor de rechter (Pieter Reeder), de post
directeur (Wim Heppe), de schoolin-
specteur (Bas Groen) en de ziekenhuis
directeur (Ebo de Muinck). Lange tijd
wordt een avonturier op doorreis (Fokko
Roos) gehouden voor de gevreesde in
specteur-generaal. Slim laten hij en zijn
knecht (Kees Kroon) zich alle pluimstrij
kerijen en de pogingen hen in te pakken
welgevallen. Totdat de Gogol-klucht
haar ontknoping krijgt
wanneer aan het slot,
zonder een woord
te zeggen, de echte
controleur- ditmaal
in de persoon van bank
directeur Leo Wijsman
ten tonele verschijnt.
