In Liempde
bestaat muziek
uit feiten
en cijfers
-
Geen radiotoestel ter grootte van een wandmeubel. De verwachte collectie gram
mofoonplaten, reikend tot aan het plafond of daaromtrent, valt evenmin te beken
nen. Geen ingewikkelde apparatuur ook met bedieningspanelen die gedachten op
roept aan de cockpit van moderne verkeersvliegtuigen. Zelfs een platenspeler in de
meest simpele vorm ontbreekt in het huiskamerinterieur bij Ton Jacobs uit het Bra
bantse Liempde. Hoe valt die volstrekte afwezigheid van geluidsinstallaties dan te
rijmen met berichten als zou de 37-jarige assurantieman gerekend moeten worden
tot de meest gerenommeerde muziekkenners van de Lage Landen? Waar heeft hij
die reputatie aan te danken? Hoe komt het dat men hem uit binnen- en buitenland
weet te vinden voor van alles en nog wat? En waarom had dit personeelslid van de
Rabobank Liempde geen seconde bedenktijd nodig toen collega Ed Hulsbosch uit
Valkenswaard hem eind vorig jaar smeekte de redactionele verzorging van de Rabo
band-muziekrubriek voortaan op zich te nemen?
oude muziek toch over het algemeen
wel te zitten' verweert hij zich dan. Het
blijkt dat omroep Antwerpen er op zon
dagavond veel aan doet via de zender
BRT II. In Nederland trouwens is een
kentering ook nabij. De alleenheerschap
pij van programma's volgens de praatje
plaatje-formule lijkt doorbroken.
Zoetjesaan beginnen de Hilversumse
omroepen in te zien dat de afnemers
niet alleen belang stellen in behoorlijke
muziek, maar dat diezelfde luisteraars
zitten te popelen om achtergrondgege-
Voor Ton Jacobs vormde het geen enkel
probleem. Hoofdzaak voor hem was de
voortzetting van de door talrijke Rabo-
band-lezers zeer gewaardeerde muziek
pagina die dreigde te sneuvelen wegens
drukke werkzaamheden van initiatiefne
mer Hulsbosch.
Bij de aflossing van de wacht arrangeer
de Raboband dus een ontmoeting tus
sen de gaande en de komende man,
waarbij een ding al heel snel aan het
licht kwam: er bestaan tussen dit twee
tal, ofschoon beiden als om strijd aan
spraak maken op het predikaat muziek
liefhebber, toch een aantal kardinale
verschillen. De baardige Hulsbosch heeft
in zijn bijdragen voor Raboband nimmer
verloochend welke muziek hij waardeert,
en ook het waarom heeft hij steeds pro
beren duidelijk te maken. Goede muziek,
zo vindt hij, is de vertolking van bepaal
de gemoedsstemmingen, emoties. Ook
kan het de bedoeling van musici of voca
listen zijn een bepaalde sfeer te treffen
of weer te geven. Als muziekconsument
ondergaat Ed Hulsbosch dit alles. Hij laat
de sfeer op zich inwerken, probeert
songteksten woord voor woord in zich
op te nemen. Onnodig te zeggen dat hij
zich daarbij nadrukkelijk distancieert van
goedkoop commercieel gebrabbel. Hoe
wel ook in dit genre de vertolking van
vreugde en verdriet aan de orde van de
dag is en er kolossale hoeveelheden
(krokodille)tranen vergoten worden door
iedere smartlappenkoning(in) die zich
zelf respecteert, bezorgen deze muzikale
wanprodukten Ed Hulsbosch uitsluitend
rillingen van afschuw.
Hoe het in dit opzicht gesteld is met Ton
Jacobs valt niet zo gemakkelijk te vertel
len. De vraag brengt hem zichtbaar wat
in verlegenheid en het duurt even alvo
rens hij durft te stellen dat hij toch nog
wel tijd vindt om naar 'goeie muziek' te
luisteren. Dat er in huis geen deugdelijke
pick-up aanwezig is, daar kan hij niet on
deruit. 'Maar op de radio weet ik de
