k
Voorzitter redactieraad tijdens
discussie: maak wensen en
suggesties kenbaar.
Wat vinden personeelsleden bij de plaatselijke banken nou
precies van Raboband? Is het een blad dat werkelijk leeft,
of staat het te ver van de lezers af? Is het misschien te mooi,
te stijlvol? Voelen de duizenden Rabobank-vrouwen en
-mannen zich niet of onvoldoende aangesproken en is dat
de reden waarom zo weinig lezers iets van zich laten horen?
En wat moet er dan gebeuren om daar verbetering in aan
te brengen?
fcen goede eerste vergadering met die
correspondenten Een goede sfeer,
geen vrijblijvend gepraat, maar een
openhartige meningsuitwisseling die
ter zake was. Toch mooi, dat dit kan in
onze organisatie tussen een groep men
sen, die elkaar voordien niet kenden
Allereerst de positieve instelling te
genover de Raboband. Zo'n blad is
eenvoudig noodzakelijk! De perso
neelsleden van onze banken weten
zich deel van de grote organisatie: zij
moeten wat van elkaar kunnen horen.
Jammer, onbegrijpelijk eigenlijk, dat
enkele banken het blad nog niet in
huis hebben.
Het moet een goed blad zijn. Maar
wat is goed en hoe krijg je het hele
maal goed? Daarover bleken de me
ningen nogal uiteen te lopen. De in
houd van ons blad bestrijkt een breed,
gevarieerd terrein. Daarvoor alle waar
dering, maar men wilde toch iets ver
der gaan. Niet te 'braaf' worden, dan
verslapt de belangstelling. Een enkele
wilde er zelfs hard tegenaan: prikke
lende stukken, vuile was naar buiten,
dit zweept de interesse op. De com
munis opinio lag daar ergens tussen
we moeten geleidelijk ook een rol
gaan spelen in de opinievorming rond
zaken die ons bankbedrijf en personeel
wezenlijk raken.
Daarvoor moeten de lezers meer mee
leven en dat ook durven. Een teer
punt: zonder eigen initiatief of respons
van de lezers wordt opiniëring gemak
kelijk een opdringen van eigen menin
gen van redactie-zijde. En dat is niet
de 'band' die ons voor ogen staat. De
een zeihet lukt nooit je lezers te mo
biliseren, ze zijn te sloom of ze worden
geremd door dit of door dat. De ander
echter: onderschat ze niet, er zijn ge
noeg kiene lui, met een mening, waar
voor ze willen uitkomen. In hoeverre
ligt hier de waarheid in het midden?
Dat is geen oratorische vraag, we
moeten erachter komen!
Bij dit alles besefte men wel, dat de
Raboband een eigenaardig perso
neelsblad is. De lezers werken bij de
grote Rabobankorganisatie waarin
centrale bank, besturen en directeuren
ieder hun eigen taak en functie heb
ben. Het belang van die organisatie
moet niet geschaad worden, door de
genoemde drie bij hun beleid hinderlijk
voor de voeten te gaan lopen. Geluk
kig hoeft dat niet om toch alle wense
lijke ruimte te houden voor menings
uiting over allerlei onderwerpen, die
ons als personeel raken. Misschien
zijn de 'grote drie' daar niet aan ge
wend, maar dat moet dan maar een
beetje veranderen! Onze lezers zelf
hebben in dit opzicht toch ook wel wat
te leren.
We zijn er in die ene vergadering na
tuurlijk niet uitgekomen. Maar we
moeten verder komen, dat is duidelijk
en we zien ook in welke richting dat
moet. Naast die 'grote drie' is het per
soneel een soort 'vierte im Bunde' en
toch ook niet zo'n kleine. Ook daar ligt
het belang van onze organisatie!
JRH
Als een rode draad liepen deze en derge
lijke vragen door een discussie die on
langs gevoerd werd in het kantorencom
plex Hoog Catharijne, het Utrechtse
hoofdkwartier van de Centrale Rabo
bank. Een deputatie uit de Raboband-
redactieraad ontmoette er een uit alle
delen van het land afkomstig gezelschap
voor een gedachtenwisseling over het
wel en wee van Raboband. Voor de bij
eenkomst waren collega's uitgenodigd
die zich eerder in principe al bereid ver
klaarden als redactieraadslid aan het
blad te gaan meewerken. Hun namen
prijken deze keer voor het eerst op het
slotblad van Raboband.
Door zich op een flink aantal plaatsen in
het land te verzekeren van medewerking
wil Raboband proberen de berichtgeving
en nieuwsgaring nog meer dan in het
verleden af te stemmen op wat er leeft
onder het personeel van de Rabobanken.
Om dezelfde reden werd destijds bij het
zoeken naar geschikte kandidaten voor
de Raboband-redactieraad ook nadruk
kelijk gestreefd naar een geografisch
goed gespreide vertegenwoordiging.
Meningen verdeeld
Redactieraadsvoorzitter Haverkamp
signaleerde in zijn begroetingswoord tij
dens de eerste contactbijeenkomst voor
correspondenten de totale afwezigheid
van het vrouwelijke element. Het ver
baasde hem nogal, gezien de situatie bij
de plaatselijke banken waar de perso
neelsbezetting gemiddeld voor 70 pro
cent bestaat uit vrouwen. De intenties
van het blad uiteenzettend, gaf de re
dactieraadsvoorzitter aan van hoeveel
belang hij het vond te horen wat er leeft
onder het personeel: 'Laat lezers hun
ideeën, wensen en suggesties kenbaar
maken; niemand hoeft te aarzelen met
het kenbaar maken van (bank)onderwer-
pen waar iets over te schrijven valt.' De
meningen van de aanwezigen liepen
nogal uiteen waar het de vraag betrof in
hoeverre er mogelijkheden bestaan de
mensen wezenlijk te betrekken bij het
blad.
Enerzijds bestond er de opvatting dat het
zinloos is op dit punt activiteiten aan de
dag te leggen. 'Er komt toch niets uit,'
aldus de pessimisten die zich daarbij ba-
