iemand uit een bepaald land. Daar hou
den we rekening mee. Maar je moet het
wel uitzoeken. Iedere aanvraag krijgt ui
teraard een eigen registratienummer. En
dat vergt tijd, zeker waar het gaat om
duizenden aanmeldingen.'
Het ingebouwde pleidooi voor enig be
grip en geduld neemt niet weg dat een
toevallig binnenkomend telefonisch ver
zoek om een versnelde toewijzing met
een wordt aangepakt. 'Een onderwijzer
die met zijn klas graag nog voor de va
kantie bericht zou hebben.' De Neder
landse stichtingsdirecteur knikt. Het
Aalsmeer. Zocht iets wat ik echt leuk
vond, waar ik me helemaal achter kon
stellen. Dit was een formule waar ik in
geloofde. Het moet lukken, anders ont
sla ik mezelf na een jaar, verzekerde ik
de Amerikaan die mij aannam. Dat sprak
hem wel aan, heb ik begrepen. Binnen
tien minuten was de zaak beklonken.
Maar toen moest hier die zaak van de
grond. Je begint te werken, samen met
een meisje voor halve dagen op kantoor.
Ik had een zekerheid: als de Nederlander
ergens in gelooft kun je alles van hem
gedaan krijgen, maar hij gaat er in be-
ze. Onze poster hangt werkelijk overal
als je dat zo hoort. Er zijn een slordige
150 000 brochures uitgereikt. Dat die
dingen soms een heel wonderlijk leven
gaan leiden, is bewezen. We krijgen hier
regelmatig nog ingevulde aanmeldings
coupons binnen uit brochures die ander
half jaar geleden werden verspreid.'
Of hij misschien toch een nadere verkla
ring heeft voor het succesvolle actie-ver-
loop? Vei»klaren de gehanteerde formu
les werkelijk alleen de populariteit van
het Foster Parents Plan? Hein Kolk
meent dat het er wezenlijk mee te ma-
voorval bevestigt zijn stelling dat deelne
ming aan het werk van het Foster Pa
rents Plan geen elitaire aangelegenheid
is. 'Voor wie zich ertoe aangesproken
voelt, is het bedrag van f45,- per maand
op te brengen. Individueel of in groeps
verband. Politiebureaus doen mee, be
jaardenhuizen, klaverjasclubs, voetbal
lers, zangkoren, maar ook mensen van
ambassades. Noem 't maar op, we krij
gen alles. Veel jonge mensen ook die
zelf in de opgroeiende kinderen zitten, is
mijn ervaring. Dus heus niet alleen dege
nen die het zich maatschappelijk kunnen
veroorloven. Een hele grote groep alleen
staanden, niet te vergeten. Volgens mij
zit er de drijfveer achter voor iemand
wat te kunnen zijn. Mensen blijven toch
mensen. Gelukkig.'
In beginsel denken Nederlanders
dat je de zaak oplicht
Hein Kolk. Geestdriftig prater, vol over
tuiging waar het gaat om zijn werk. Pas
na stevige aandrang komt hij voor de
draad met het verhaal waarin het ont
staan van zijn eigen betrokkenheid bij de
stichting wordt verteld. 'Ik zat in de bloe-
menkwekerij, samen met een broer in
ginsel van uit dat je de zaak oplicht. Om
duidelijk te maken dat ik inderdaad een
betrouwbare organisatie vertegenwoor
digde, moest ik mensen achter me zien
te krijgen die wel het vertrouwen van de
bevolking genieten. Monumenten in
onze samenleving. Zijlstra van De Neder-
landsche Bank behoorde tot degenen
die ik zocht.'
Inmiddels zijn er twee wervingscam
pagnes voor pleegouders gevoerd. De
televisie zorgde voor publiciteit, het
vrouwenblad Margriet en de Telegraaf
lieten zich niet onbetuigd en van meet af
aan bliezen door heel het land ook de
Rabobanken een stevig partijtje mee bij
de verspreiding van brochures met aan
meldingscoupons. Hein Kolk: 'Die be
reidheid mee te doen is onder Raboban
ken steeds buitengewoon groot ge
weest. Bij jullie ligt het Foster Parents
Plan erg goed voor mijn gevoel. Ik zeg
dat niet om te slijmen, maar het is de
constatering van een feit. Op kantoor
hier krijgen we veel mensen die opletten
of zo'n bank er iets aan doet, telkens als
zij ergens komen. De eigen mensen kij
ken zelfs voorbij aan de gepubliceerde
rentetarieven, zo gefascineerd speuren
ken heeft. 'Naar armoe hoefje niet te
zoeken. Die is overal aanwezig. Tal van
regeringen dragen ons probleemgebie
den aan waar ze zelf niet aan toe komen.
Daar ligt al het eerste wezenselement.
Men benadert ons, en dat betekent dat
je welkom bent. Zonder dat kun je niet
werken. We verkennen zo'n zaak, onder
zoeken welk systeem het beste zou zijn
en sluiten een overeenkomst voor zo'n
programma. Maar het gaat niet gepaard
met export van westerse deskundigen.
Geen vreemd westers systeem opdrin
gen, zo luidt ons voornaamste parool.
We zoeken ter plaatse lokale krachten
voor opzet en begeleiding. In de loop der
jaren heeft onze organisatie met name
ontdekt wat je vooral niet moet doen.
Daar ligt de kracht.'
