neus
ktuïi
Het geheim van
een scherpe
en verleidelijk
Spoedcursus hengelen
in Noord-Brabant
In de stem zit opstandigheid besloten,
maar ook iets van berusting: 'Daar wordt
niet naar gekeken De stilte die volgt
duurt lang. In Eersel vertelt Martien Huij-
bers van de ongeneeslijke ziekte die de
vroegere Rabobank-directeur, amper 41
jaar oud nog, wegrukte uit zijn gezin met
vier kinderen: 'Nee, daar wordt niet naar
gekeken
Sinds april nu alweer, fungeert Huijbers
als opvolger van de overleden directeur.
Een hele overgang toch wel, ondanks
ruime ervaring als eerste assistent. De
nieuwe job vrat tijd, eiste extra aan
dacht. Vakantieplannen moesten op de
lange baan. Maar toen was daar plotse
ling die hoofdprijs in de finale van het
landelijke Rabobank-hengeltoernooi.
Een snippertrip naar een van de Wad
deneilanden. Het buitenkansje viel niet
te versmaden. Inmiddels is de keuze ge
maakt: een vijfdaags reisje naar Texel.
Maar wat was nou precies het geheim
van het Brabantse hengelaarssucces?
Raboband besloot een poging te doen
het boven water te brengen.
De gedachten gaan terug naar de barre
weersomstandigheden die zo nadrukke
lijk hun stempel drukten op het finale
verloop. Martien Huijbers: 'Een week
eerder kon ik proefvissen bij Nieuwer-
brug. Binnen de beschikbare wedstrijd-
tijd leverde diezelfde Oude Rijn aan vis
toen driemaal de lengte waarmee nader
hand de overwinning in mijn bezit
kwam. Toch leek ik met mijn 4,54 meter
een hele spekkoper. Geen vis daar? le
dereen langs de kant die dat zegt zou
zich schamen als ze die rivier eens leeg
lieten lopen. Maar het weer op de finale
dag was de grote boosdoener. Zo slecht
tref je het geen drie dagen op een jaar.
Stroom en wind waren tegengesteld.
Dan moet je verschrikkelijk goed op zit
ten letten. Er komen golven op het wa
ter. Dat betekent misleidende onrust bij
de dobbers. Je moet in zulk een situatie
zelfs het kleinste kansje benutten, elk
visje is er een. Een van onze bestuursle
den, als supporter meegereisd, snapte
gewoonweg niet hoe ik zag of het me
nens was wanneer mijn dobber in bewe
ging kwam. Dan zul je vragen, hoe komt
nou dat grote verschil in resultaat? Als je
de uitslagenlijst van de finales over de
afgelopen jaren bekijkt, dan zie je tel
kens toch een stuk of vijf dezelfde na
men opduiken bij de tien beste vissers.
Maar er is er ook nog niet één die twee
keer heeft weten te winnen. De factor
geluk, hè. Denk erom, hij telt. Je kunt
hem ook tijdens zo'n toernooi niet ver
waarlozen. Onder de deelnemers zitten
er veel voor wie ik vrees dat ze weinig
kans maken op een prijs. Ze kunnen er
niet eens bij blijven zitten. Anderen zie je
vissen met dobbers die een heel eind
boven water steken. Zuiderlingen zijn
niet veel gewend wat viswater betreft.
Bij ons is minder vis te vangen, dus moet
je lichter tuig hebben. Misschien komen
veel van de toernooi-deelnemers alleen
in water waar iedereen zo zijn visje wel
gevangen kan krijgen. Als het niet zo
nauw komt, vang je ook met zwaar tuig
wel.'
Als Martien Huijbers terugdenkt aan zijn
eigen leerschool, dan moet hij vaststel
len dat zijn uitrusting steeds minder uit
'grof gereedschap' ging bestaan. 'Echt
goede spullen kun je alleen zelf maken,
en dan praat ik voornamelijk over dob
bers. Hoe minder er van die dobber te
zien is, des te scherper het vistuig eigen
lijk staat afgesteld.'
Er volgt een stukje aanschouwelijk vis-
onderricht. 'Dit hier is nog erger. Een
dobber die bijna zweeft. Mijn exempla
ren zijn door de jaren heen alsmaar klei
ner geworden en de vislijntjes steeds
