Een gedenkwaardige ontmoeting: dele
gaties van personeel verbroederen. Van
links naar rechts: Martha Toersen (Lim-
men), Cock Koot (Limmen), Jacqueline
Foppen (Harderwijk), Hanna Bakker
(Limmen), Wiima Stip (Harderwijk) en
Aartie van Beek (Harderwijk).
wijk, oom Rabo, gebeld. Een ontmoeting
diezelfde avond nog was gauw geregeld.
En dus stroomde een delegatie van de
Rabobank 'Limmen' richting Harderwijk.
Aldaar werd één van de vele bars met
een bezoek van twee Rabobanken ver
eerd. Voor de zekerheid hadden wij ech
ter het adres van de directie ter plaatse
meegenomen ingeval er niemand zou
komen opdagen. In dat geval hadden wij
de directeur met een bezoek vereerd om
van hem het adres van Jacqueline los te
peuteren. Dit bleek echter overbodig.
Deze avond was erg geslaagd zodat wij
al gauw overeenkwamen dat er ook een
tegenbezoek zou moeten worden afge
legd. Vooralsnog is dit echter niet door
gegaan, wel zijn wij weer (in optocht)
naar Harderwijk getogen. Op deze laat
ste avond zijn ook de foto's gemaakt die
dit artikel illustreren, terwijl er ook plan
nen werden gesmeed voor een Harder-
wijks tegenbezoek aan Limmen.
Tot zover de uitleg en de resultaten van
een dwaze advertentie, die niet serieus
bedoeld was (wat vele niet-briefschrijf-
sters wel dachten). Het hele geval werd
in een dolle bui opgesteld en opge
stuurd. Veel dingen zoals niet bestaande
personen, valse namen etc. zijn later uit
gekomen, aangezien ik aan iedereen een
brief heb gestuurd waarin ik om toe
stemming heb gevraagd om gedeelten
uit hun, haar, of zijn brief te mogen ge
bruiken.
ons tippen. Een uiterst sexy groepsfoto
zonden zij mee. Een krullebol uit Eist wil
de in eerste instantie een bank beroven.
Uiteraard saampies met mij zodat wij
beiden dan wat beter in de slappe was
zouden komen te zitten. Later zond zij
mij papieren kussen en wilde wel een
ontmoeting regelen. Zodra zij echter
mijn foto had ontvangen schrok zij
klaarblijkelijk zo dat zij schreef spontaan
verkering te hebben gekregen. De floe-
pert I
Van de Rabobank te Wissenkerke kreeg
ik een brief van een meisje dat beweerde
dat de uiterlijke voorwaarden in ruime
mate aanwezig waren aangezien zij nog
al eens het onderwerp van gesprek was
van haar mannelijke collega's. Later
bleek dat deze brief door haar 'lieftallige'
collega's was geschreven. Uit 's-Graven-
zande kreeg ik een brief waarin stond:
'Zonder al te zelfingenomen te zijn, kan
ik wel zeggen dat ik aan al je verwach
tingen voldoe.' De hobbies van deze
briefschrijfster verschilden echter zoda
nig met de mijne dat zij na mijn brief niet
meer heeft teruggeschreven. De enige
reagerende collega die nationale be
kendheid genoot (en misschien nog wel
geniet) komt uit Raalte. Zij schreef: 'Ik
ben blij dat ik je advertentie zag staan,
want ik zat met al die nullen in mijn
maag. Ik ben werkzaam bij de Rabobank
Raalte en waarschijnlijk ben je op de
verkeerde bank terecht gekomen, want
hier heb je al die nullen zo bij elkaar(
hoor!' Een paar dagen nadat ik haar brief
had ontvangen werd ik anoniem opge
beld door iemand die beweerde dat ik de
volgende avond maar naar Koning
Kl(censuur) moest kijken, aangezien zij
daarin zou 'optreden' met haar auto, ali
as de miskoop van de maand. Alsnog
sterkte met je auto hoor!! Van de Rabo
bank Amsterdam-Noord schreef een ze
kere A.H. (heeft niets te maken met het
concern), volledige naam bij de auteur
bekend. Van haar kreeg ik, na enige tijd
gecorrespondeerd te hebben, de tip een
cursus Nederlands te gaan volgen. He
laas kwam ik daar op dat moment net
van af. Heb daar trouwens bitter weinig
van opgestoken maar dat is weer een
ander verhaal. Dan nu 'LEST BEST'.
Op de Rabobank 'Ermelo-Harderwijk' te
Harderwijk werk(t)en twee dames, ge
naamd Jacqueline Foppen en Joke
Groen. Zij smolten hun namen ineen en
Joke Foppen was geboren. Onder die
naam werden naar mijn persoontje vele
brieven gezonden, die zonder uitzonde
ring veel onzin bevatten. Dat laatste was
trouwens wederzijds. Het bleek echter
dat mijn handschrift daar erg argwanend
werd bekeken en zij twijfelden dan ook
aan mijn ware IK. Uiteindelijk trokken zij
(in werkelijkheid Jacqueline Foppen, die
alle brieven schreef) de stoute schoenen
aan: 'Je moest mijn naam altijd voluit
schrijven, weet je nog? 't Is namelijk zo:
hier bij ons op de bank werken twee
meisjes die met deze correspondentie te
maken hebben. Maar toch werden die
brieven maar door één persoon geschre
ven. En dat ben ik! I' Er werd mij verzocht
even uit de doeken te doen hoe het met
mij zat, dan zou zij volledige 'opening
van zaken geven' hoe het daar toeging.
Hierdoor danig nieuwsgierig geworden,
besloot een van ons dat daar maar eens
op afgestapt diende te worden. Het was
namelijk zo, dat er bij elke brief uit Har
derwijk een brul door het gehele kantoor
werd gegeven en dat zo'n epistel dan
door ons allen werd gélezen. Zoals later
zou blijken is dat bij meer banken ge
beurd. Uiteindelijk werd de telefoon ge
pakt (niet door mij dus) en werd Harder-
