8 Een nachtelijke brand in het winkelcen trum De Gordiaan te Lelystad was vrij dag 14 april hot news voor een menigte kranten in binnen- en buitenland. Uren gingen de helse vlammen tekeer. Het draaide uit op wat men in verzekerings kringen een total loss noemt: achttien winkels werden volledig in de as gelegd. Ruwweg geschat bedroeg de totale schade een 35 miljoen gulden. Een week later steeg er nog rook op uit de trooste loze, geblakerde puinhopen. Pas zes we ken naderhand konden de puinruimers inrukken. Al die tijd hadden ze nodig om de zaak plat te krijgen. Intussen opende even verderop een eerste kruidenier al weer zijn poorten in een noodwinkel ter grootte van 3500 vierkante meter. Op de vertrouwde manier bracht Lelystad de zegswijze 'Geen woorden maar daden' weer eens in de praktijk. Tussen alle trammelant door had vrijwel geen mens in de gaten dat op hetzelfde front een prestatie van groter formaat geleverd werd. De plaatselijke Rabobank zorgde dat er in precies acht dagen tijd een geheel nieuw kantoor kon draaien. Ook een kantoor van de Rabobank Fle voland ging namelijk als onderdeel van het winkelcentrum volledig in vlammen op. De ruimte van duizend vierkante me ter waar twaalf personeelsleden bezig waren het nieuwe centrumkantoor van Lelystad op te bouwen, moest als volko men verloren worden beschouwd. Maar inplaats van moedeloos bij de pakken te gaan neerzitten, besloten de Flevolan ders met vereende krachten het verloren gegane terrein met bekwame spoed te heroveren. En jawel hoor, exact acht werkdagen na de calamiteit kon er een nieuw kantoor in gebruik genomen wor den. Op een steenworp afstand van de brandhaard en uitgerekend in het kan toorpand waar de collega's van de Amro Bank reeds geruime tijd doende waren met het inrichten van hun onderkomen, wist de Rabobank slagvaardig beslag te leggen op ruim 500 vierkante meter vloeroppervlak in een net voltooid com plex. Terwijl nog niet eens bekend was dat daar de getroffen Rabobank tijdelijk on derdak zou kunnen krijgen was er al be slag gelegd op een restantpartij tapijtte gels. Op vele fronten moesten er spijkers met koppen geslagen worden. Er diende nieuw meubilair te komen, een vervan gend machinepark. Van honderden for mulieren was nieuwe voorraad nodig. Zoals gezegd, acht werkdagen na de brand kon alles weer draaien. De twee loketmachines stonden op hun plaats, maar ook de acht rekenmachines, de acht schrijfmachines, de kopieerappara- tuur, de beide imprinters, de valutama chine, de fichelezer, de beide muntsor- teerders. En de huishoudelijke dienst kon - alsof er niets gebeurd was - weer ge bruik maken van de stofzuiger, en het koffiezetapparaat. Letterlijk aan alles was gedacht: er waren bloemen en plan ten maar in het streven naar volledigheid had 'algemene zaken' zelfs de kleinste kleinigheid niet over het hoofd gezien. De heren Segaar (links) en Schram bekijken de tussen het puin opgedolven nachtkluis Iemand die op de openingsdag om een punaise vroeg, kon op zijn wenken be diend worden. Waarom zoveel doortastendheid, waar om al die slagvaardigheid? De heer Schram, een van de onderdirecteuren uit 'de polder' grijnst eens breed. 'Kijk. In ons hele bedrijfsgebeuren was De Gordi aan een belangrijk kantoor. Je kunt na zo'n gebeurtenis de armen wel moede loos langs de stoelleuning laten hangen, maar daar word je ook geen snars wijzer van. We hebben ons toen dus maar vastgeklampt aan de uitdrukking dat on der hoge druk alles vloeibaar wordt Sinds de opening van dat winkelcen trum, in mei verleden jaar, waren wij de enige bank die er mensen kon ontvan gen. Het publiek was gewend om al win kelend meteen die bank bij de hand te hebben. En dan brandt zo'n zaak ineens af. Terwijl stiekemweg weer veertig mid denstanders in fase twee van De Gordi aan hun winkeldeuren ontsluiten en het centrum als geheel net lekker begint te draaien. Gegeven die omstandigheden zal het duidelijk zijn dat wij ons door zo'n tegen slag niet zomaar uit het veld wilden la ten slaan. Besluitvaardigheid spreekt de mensen hier wel aan. Dat het er dan misschien af en toe wat primitief aan toe gaat, nemen ze graag voor lief. Men is gewend te pionieren. Aanvankelijk zaten we hier met die Gordiaan nog echt in de prairie, ledereen liep met winkelkarretjes door het mulle zand te sjouwen. In de dagen na de brand bleek het gemis. Mensen stonden letterlijk in de rij om een kilo suiker te bemachtigen. Het leek wel oorlog.' Waardering voor de getoonde doortas tendheid ondervond de Rabobank Flevo land met name op de dag van de her opening: een afvaardiging van de Rijks dienst voor de IJsselmeerpolders was de eerste klant die op de stoep stond, com pleet met een reusachtig bloemstuk. De deputatie betrad een bankhal die er wer kelijk onberispelijk uitzag en waar de laaiende vlammenzee nog slechts in een paar symbolische herinneringen voort leefde. Aan de hand van enkele strate gisch geplaatste plakborden met fotore portages kon de nieuwsgierige bezoeker zich een beeld vormen van de troostelo ze puinhopen. En dan was er die won derlijke collage aan de muur. Flevo land-directeur Segaar kwam er op de bewuste dag persoonlijk mee aanzetten. In een van de creativiteitsvlagen die het personeel van hem is gewend, vervaar digde hij het werkstuk. Geblakerde res-

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Raboband' | 1978 | | pagina 8