cUIT GELEZEN y 23 Jl n ;V:VM'n herrijzenis ging gepaard met een hal vering van het formaat. Het bevordert de hanteerbaarheid. Nijvere cijferaars heb ben berekend welke de gemiddelde leef tijd van de kantoorbezetting is bij de acht vestigingen van de bank. Het kan toor dat het hoogste scoort, reikt tot 32 jaar; bij de benjamin onder de kantoren bedraagt de gemiddelde ouderdom 21 jaar. De negentienjarigen zijn sterk ver tegenwoordigd bij de bank; bij een totale bezetting van 113 koppen omvat deze categorie 15 personen. Met tussenpozen die de laatste tijd op vallend groot genoemd mochten wor den, ploft het Roosendaalse Centje in de Rabobandbrievenbus op het bekende Utrechtse redactieadres. Ondanks de gebruikelijke jammerklachten van de sa menstellers over een tekort aan mede werking, weten ze toch wel een paar leuke initiatiefjes te vermelden die bin nen de bank tot ontwikkeling kwamen. Zo was er het bericht over de afdeling al gemene zaken die met veel poeha een proef aankondigde om gedurende een dag niet te zullen roken. We lezen: 'Dat het erg moeilijk was bleek die dag wel. Het was 's middags al gedaan met hun volhouderij. De anti-rookdag ging in rook op. Jammer eigenlijk, want het lijkt me toch zo gemakkelijk om 1 dag niet te ro ken. Was het gelukt, dan hadden andere afdelingen misschien ook wel zo'n dag gehouden. Helaas het mocht niet zo zijn. Want dat iemand rookt moet ieder voor zich weten, maar houd eens een keer re kening met iemand die niet rookt en er last van heeft dat u rookt. Roken mag gerust, maar doe het eens wat minder. Uw collega heeft er minder last van en het scheelt u weer wat geld. Of doe net als die ene collega, die besloten heeft op zijn werk niet meer te roken, alleen als hij thuis is, steekt hij er een op. Denk er eens over na, en denk ook om uw eigen gezondheid'. Hoewel 'Het Krantje' niet merkbaar ver anderde bleek bij het ingaan van de nieuwe jaargang het 'personeelsorgaan Rabobank Valkenswaard' pardoes te zijn veranderd in een 'tijdschrift voor mede- werk(st)ers van de Rabobank'. Inhoude lijk bleef alles bij het oude en dat bete kent volop variatie. Een welgemeend proficiat dames gaat uit naar Karin van Hout en Rida Borrenbergs. Het tweetal leverde debuterend een geweldige pres tatie door als tweede te eindigen tijdens een avondlijke wielerzesdaagse die zich afspeelde in het plaatselijke sportpaleis. Met een uitvoerig artikel over 'opleidin gen naar de werkplek' geeft het blad de lezers inzicht in de knelpunten welke zich op dit gebied voordoen. Er is bij de bank een werkgroep van personeels leden opgericht die de toepassing van video-banden bij het scholingswerk moet gaan begeleiden. Ook onderzoek naar de interne opleidingsbehoeften be hoort tot het werkterrein. In Valkens waard wil men verlost worden van de neiging om pas te gaan opleiden zodra het werk klaar is. Men heeft er geleerd dat opleiden ook werken is. De directeur van de bank mag in een interview met 'Het Krantje' uitleggen waarom een in terne verbouwing inclusief alle overlast vier maanden langer duurde dan was gepland Naar uitvoering gemeten draagt 't Bankloapertje, personeelsblad van de Rabobank gevestigd te Middelharnis, een nogal sober karakter. Maar bij een nader onderzoek van de inhoud blijkt snel dat de mensen die er werken een hechte club vormen en zich veel aan el kaar gelegen laten liggen. In een nauwe lijks groeiende gemeenschap scoorde de bank verleden jaar een balanstotaal dat ruim 17 procent lag boven dat van 1976. De voldoening daarover gaat gepaard met het zoeken naar een verklaring. Een aantrekkelijk werkklimaat heeft ermee te maken en het behoud daarvan is de di rectie heel wat waard. Een paar citaten onderstrepen het. Ofschoon het gaat om losse fragmenten, ademen ze duidelijk een eendere geest: 'Het lijkt wel of de tijd steeds sneller gaat en alles en iedereen heeft hoe lan ger hoe minder tijd, terwijl er zo langza merhand een soort 'automatic' maat schappij ontstaat. We gaan dan maar niet verder dan ons huidige werk. Steeds worden computerprogramma's en werk schema's efficiënter en toch is er steeds minder tijd voor elkaar. Zonder dat je er bij stilstaat ben je meegesleurd in een voorttollende maatschappij waarin ie der individu zich steeds minder ziet staan. Juist daarom is het zo fijn dat wij op deze bank nog wel tijd weten te vin den voor dingen die niet direct met ons werk hebben te maken, maar indirect toch een bijzonder gunstige invloed heb ben op de sfeer binnen onze bank. Ik denk dan aan onze personeelsavonden, die toch bijzonder goed in de smaak val len. De ene keer is het een instructie avond over bijvoorbeeld de spaarbank conversie, de andere keer is het een ge zellige feestavond'. 'Met tegenzin werken is een moeilijke opgave, die elke dag terugkomt. Geluk kig is ons arbeidsklimaat goed te noe men. Mede door jullie inzet. Door de omgang met elkaar. Laten we dat zo houden. Een open sfeer, waarbij ieder een openstaat voor iedereen, waarin men problemen met elkaar en niet met een ander uitpraat'. Nijmegen is een stad die gonst van de bedrijvigheid. Het geldt nog in versterkte mate voor de plaatselijke Rabobank, zo lijkt het althans bij het doorbladeren van Raborebbel, het orgaan dat eens per twee maanden verslag doet van het Nij meegse interne bankgebeuren. Na twee jaar voorbereiding installeerde men aan het Keizer Karelplein voor het eerst een ondernemingsraad. Kandidaten lieten geen middel onbeproefd om in de gunst te komen. Er werd een overvloed aan pamfletten verspreid en ook voor de door kandidaten uitgereikte kauwgum, lucifers, flesopeners en gebakjes be stond volop belangstelling. De instel lingscommissie heeft bergen werk ver zet om iedereen te informeren over be tekenis en werkwijze van de OR. Onder de intrigerende titel 'Eilandenhoofd, wat is dat?' geeft de redactie in een recente Raborebbel toelichting op de toekom stige indeling van de bankhal op het hoofdkantoor. De grote balie die rond de kasbox is gebouwd zal worden veran derd in een aantal kleine balies. Bij elk van deze eenheden wordt de klanten een van de bancaire hoofddiensten ge presenteerd. Omdat de kleine baliegroe- pen gezien kunnen worden als eilanden in de grote open ruimte, worden de leid(st)ers ook wel eilandenhoofd ge noemd. Eveneens uit Raborebbel stamt een arti kel dat mensen oproept om lid te wor den van de Anti-Vivisectie Stichting. Het verhaal dat er niet om liegt gaat in op de gruwelijke proeven waaraan dieren in de laboratoria van de kosmetische industrie worden onderworpen. De schrijver vraagt zich af of mensen het recht heb ben voor twijfelachtige doeleinden die ren bloot te stellen aan proeven die met afgrijselijke pijnen gepaard gaan.

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Raboband' | 1978 | | pagina 29