cUIT
GELEZEN
y
23
Jl n
;V:VM'n
herrijzenis ging gepaard met een hal
vering van het formaat. Het bevordert de
hanteerbaarheid. Nijvere cijferaars heb
ben berekend welke de gemiddelde leef
tijd van de kantoorbezetting is bij de
acht vestigingen van de bank. Het kan
toor dat het hoogste scoort, reikt tot 32
jaar; bij de benjamin onder de kantoren
bedraagt de gemiddelde ouderdom 21
jaar. De negentienjarigen zijn sterk ver
tegenwoordigd bij de bank; bij een totale
bezetting van 113 koppen omvat deze
categorie 15 personen.
Met tussenpozen die de laatste tijd op
vallend groot genoemd mochten wor
den, ploft het Roosendaalse Centje in de
Rabobandbrievenbus op het bekende
Utrechtse redactieadres. Ondanks de
gebruikelijke jammerklachten van de sa
menstellers over een tekort aan mede
werking, weten ze toch wel een paar
leuke initiatiefjes te vermelden die bin
nen de bank tot ontwikkeling kwamen.
Zo was er het bericht over de afdeling al
gemene zaken die met veel poeha een
proef aankondigde om gedurende een
dag niet te zullen roken. We lezen: 'Dat
het erg moeilijk was bleek die dag wel.
Het was 's middags al gedaan met hun
volhouderij. De anti-rookdag ging in rook
op. Jammer eigenlijk, want het lijkt me
toch zo gemakkelijk om 1 dag niet te ro
ken. Was het gelukt, dan hadden andere
afdelingen misschien ook wel zo'n dag
gehouden. Helaas het mocht niet zo zijn.
Want dat iemand rookt moet ieder voor
zich weten, maar houd eens een keer re
kening met iemand die niet rookt en er
last van heeft dat u rookt. Roken mag
gerust, maar doe het eens wat minder.
Uw collega heeft er minder last van en
het scheelt u weer wat geld. Of doe net
als die ene collega, die besloten heeft op
zijn werk niet meer te roken, alleen als
hij thuis is, steekt hij er een op. Denk er
eens over na, en denk ook om uw eigen
gezondheid'.
Hoewel 'Het Krantje' niet merkbaar ver
anderde bleek bij het ingaan van de
nieuwe jaargang het 'personeelsorgaan
Rabobank Valkenswaard' pardoes te zijn
veranderd in een 'tijdschrift voor mede-
werk(st)ers van de Rabobank'. Inhoude
lijk bleef alles bij het oude en dat bete
kent volop variatie. Een welgemeend
proficiat dames gaat uit naar Karin van
Hout en Rida Borrenbergs. Het tweetal
leverde debuterend een geweldige pres
tatie door als tweede te eindigen tijdens
een avondlijke wielerzesdaagse die zich
afspeelde in het plaatselijke sportpaleis.
Met een uitvoerig artikel over 'opleidin
gen naar de werkplek' geeft het blad de
lezers inzicht in de knelpunten welke
zich op dit gebied voordoen. Er is bij de
bank een werkgroep van personeels
leden opgericht die de toepassing van
video-banden bij het scholingswerk
moet gaan begeleiden. Ook onderzoek
naar de interne opleidingsbehoeften be
hoort tot het werkterrein. In Valkens
waard wil men verlost worden van de
neiging om pas te gaan opleiden zodra
het werk klaar is. Men heeft er geleerd
dat opleiden ook werken is. De directeur
van de bank mag in een interview met
'Het Krantje' uitleggen waarom een in
terne verbouwing inclusief alle overlast
vier maanden langer duurde dan was
gepland
Naar uitvoering gemeten draagt 't
Bankloapertje, personeelsblad van de
Rabobank gevestigd te Middelharnis,
een nogal sober karakter. Maar bij een
nader onderzoek van de inhoud blijkt
snel dat de mensen die er werken een
hechte club vormen en zich veel aan el
kaar gelegen laten liggen. In een nauwe
lijks groeiende gemeenschap scoorde de
bank verleden jaar een balanstotaal dat
ruim 17 procent lag boven dat van 1976.
De voldoening daarover gaat gepaard
met het zoeken naar een verklaring. Een
aantrekkelijk werkklimaat heeft ermee te
maken en het behoud daarvan is de di
rectie heel wat waard. Een paar citaten
onderstrepen het. Ofschoon het gaat om
losse fragmenten, ademen ze duidelijk
een eendere geest:
'Het lijkt wel of de tijd steeds sneller
gaat en alles en iedereen heeft hoe lan
ger hoe minder tijd, terwijl er zo langza
merhand een soort 'automatic' maat
schappij ontstaat. We gaan dan maar
niet verder dan ons huidige werk. Steeds
worden computerprogramma's en werk
schema's efficiënter en toch is er steeds
minder tijd voor elkaar. Zonder dat je er
bij stilstaat ben je meegesleurd in een
voorttollende maatschappij waarin ie
der individu zich steeds minder ziet
staan. Juist daarom is het zo fijn dat wij
op deze bank nog wel tijd weten te vin
den voor dingen die niet direct met ons
werk hebben te maken, maar indirect
toch een bijzonder gunstige invloed heb
ben op de sfeer binnen onze bank. Ik
denk dan aan onze personeelsavonden,
die toch bijzonder goed in de smaak val
len. De ene keer is het een instructie
avond over bijvoorbeeld de spaarbank
conversie, de andere keer is het een ge
zellige feestavond'.
'Met tegenzin werken is een moeilijke
opgave, die elke dag terugkomt. Geluk
kig is ons arbeidsklimaat goed te noe
men. Mede door jullie inzet. Door de
omgang met elkaar. Laten we dat zo
houden. Een open sfeer, waarbij ieder
een openstaat voor iedereen, waarin
men problemen met elkaar en niet met
een ander uitpraat'.
Nijmegen is een stad die gonst van de
bedrijvigheid. Het geldt nog in versterkte
mate voor de plaatselijke Rabobank, zo
lijkt het althans bij het doorbladeren van
Raborebbel, het orgaan dat eens per
twee maanden verslag doet van het Nij
meegse interne bankgebeuren. Na twee
jaar voorbereiding installeerde men aan
het Keizer Karelplein voor het eerst een
ondernemingsraad. Kandidaten lieten
geen middel onbeproefd om in de gunst
te komen. Er werd een overvloed aan
pamfletten verspreid en ook voor de
door kandidaten uitgereikte kauwgum,
lucifers, flesopeners en gebakjes be
stond volop belangstelling. De instel
lingscommissie heeft bergen werk ver
zet om iedereen te informeren over be
tekenis en werkwijze van de OR. Onder
de intrigerende titel 'Eilandenhoofd, wat
is dat?' geeft de redactie in een recente
Raborebbel toelichting op de toekom
stige indeling van de bankhal op het
hoofdkantoor. De grote balie die rond de
kasbox is gebouwd zal worden veran
derd in een aantal kleine balies. Bij elk
van deze eenheden wordt de klanten
een van de bancaire hoofddiensten ge
presenteerd. Omdat de kleine baliegroe-
pen gezien kunnen worden als eilanden
in de grote open ruimte, worden de
leid(st)ers ook wel eilandenhoofd ge
noemd.
Eveneens uit Raborebbel stamt een arti
kel dat mensen oproept om lid te wor
den van de Anti-Vivisectie Stichting. Het
verhaal dat er niet om liegt gaat in op de
gruwelijke proeven waaraan dieren in de
laboratoria van de kosmetische industrie
worden onderworpen. De schrijver
vraagt zich af of mensen het recht heb
ben voor twijfelachtige doeleinden die
ren bloot te stellen aan proeven die met
afgrijselijke pijnen gepaard gaan.