"UIT GELEZEN n R A D A R Rabobank A Telkens gaat er een spontaan gejuich op onder de samenstellers van deze rubriek wanneer er een nieuwe ster wordt ge signaleerd aan het firmament van de personeelsbladen binnen de Rabobank- organisatie. Een van de nieuwelingen die we dit keer mogen begroeten is 'Radar', Ermelo-Harderwijk een uitgave die haar oorsprong vindt in de dubbelstad Ermelo-Harderwijk. De re dactiecommissie heeft moeilijke tijden gekend, maar sinds 1977 verschijnt toch jaarlijks vijf keer de uitgave in een fleurig blauw jasje, voorzien van zilvergrijze op druk. Een nieuw personeelslid, vanuit Amsterdam (Bijlmermeer) naardeVelu- we getogen, schrijft over de 'stad van de overstekende eenden' wanneer hij zijn nieuwe werkomgeving bedoelt. Op een speciale 'pagina-voor-u' lazen wij onder het opschrift Variaties onder meer als definitie van het woord samenvatting: 'datgene wat voor de vergadering is overeengekomen, na de zitting is vast gesteld en tijdens de vergadering niet is besproken'. Een collega die zich achter het pseudoniem mr. L. Immerick ver schuilt beweegt zich bij voorkeur op dichtersvoeten door de kolommen van het blad. Dat kazernes en militairen hun stempel drukken op de gemeenschap is merkbaar, zelfs in Radar. Want wat la zen we erin? Het was een sergeant uit de 'Generaal Spoor' die op zekere dag zijn betaalpas verloor. Bij de juffrouw aan het bankloket gaf elke uitbetaling daarna veel pret, want hij gaf voortaan een wachtwoord door. Er zijn Rabobanken waar ook de echtge note, verloofde of huisgenoten van per soneelsleden gerechtigd zijn tot het le- veren van tekstbijdragen voor het 'huis- 22 orgaan'. Misschien is dat een idee voor de samenstellers van 't Geeltje. Een bank van het formaat als Amsterdam moet toch in staat zijn meer dan zo'n flinterdun boekwerkje af te leveren. Mocht blijken dat ook de familieleden van het personeel verstek laten gaan dan kan de redactie van een blad met zo'n naam altijd nog per geplaatste bij drage als honorarium zo'n geeltje met de beeltenis van Jan Pieterszoon Sweelinck overwegen. Maar een ding is zeker: Am sterdammers geven de moed niet op en evenmin verliezen ze hun goede humeur. Sandra (kantoor 05) ontwikkelde zelfs een alternatieve bank-CAO met zulke bepalingen als: Wie tijdens het werk slaapt mag niet gestoord worden, en ge durende het werk mag er gezongen wor den. Wordt er een lied ingezet, dan moet ook de directie uit volle borst meezingen of meefluiten. Uit Hoofddorp schreef men ons: 'De per soneelsvereniging gaat het nu wat pro fessioneler aanpakken, getuige clubblad en briefpapier'. Die bewerking moet hoogst serieus genomen worden, want de resultaten zien eruit om door een rin getje te halen. Te oordelen naar 'Ra- boeing' kunnen ze er wel wat van, daar in de Haarlemmermeer. Zoals uit de di verse tekstbijdragen blijkt houdt de vraag of een voorgenomen fusie met de bank Nieuw-Vennep al dan niet zal door gaan, de gemoederen onder het perso neel behoorlijk bezig. Bijvoorbeeld heb ben de leden van de personeelsvereni ging al hun gedachten laten gaan over een dan noodzakelijke wijziging in de sa menstelling van het bestuur. Om het risico te verkleinen dat interne informatie tussen de wal en het schip te recht komt heeft men in Gouda bij de bank alles op haren en snaren gezet om te komen tot een herleving van het in de versukkeling geraakte personeelsblad Rabion Ambitieus als Gouda is, werd meteen maar afgesproken dat Wisselstroom maandelijks diende te verschijnen. Geen gemakkelijke opgave, maar de gevari eerde inhoud bewijst dat het lukt tot nu toe. Dit overkwam een collega van de afdeling bankzaken die zonodig wat kle ding naar de stomerij moest brengen: hij zette de tas zo neer, dat je er niet vanaf kon blijven. Uiteraard werd de inhoud van de tas verwisseld. In de pauze even naar de stomerij. Ja, wij zijn hem ge volgd en zijn van een afstand getuige geweest hoe hij in de stomerij een prachtige kijk had op de closetrollen in zijn tas. De man van de stomerij was stom verbaasd, want de cliënt vloog als een haas de stomerij uit. Hoewel de vrolijke noot niet ontbreekt, brengt Wisselstroom tevens verslag uit van wat er in de stafvergaderingen be sproken wordt. Ook wordt geciteerd uit de notulen van bestuursvergaderingen en de bijeenkomsten van kantoorhouders. Een medewerkster van Wisselstroom houdt een pleidooi voor de wederop bloei van het corresponderen. De brief is door de opmars van de telefoon aanzien lijk in de verdrukking geraakt, terwijl een mens als hij rustig nadenkt over een brief, zijn gedachten ordent: 'En dan staat het daar, zwart op wit. De ander ontvangt je brief, leest jouw gedachten en bewaart dan die brief. Als die ander dan terugschrijft wordt de brief er nog eens bijgehaald, weer gelezen en dan komt de reactie. Een boeiend gebeuren, dat niet door een telefoontje, zelfs niet door een bezoek te vervangen is'. Hoeveel voeten het in aarde heeft gehad eer bij de bank Beverwijk het sein 'ver huizing meester' kon worden gegeven, stond in geuren en kleuren te lezen in 't Slipje. Die operatie vergde zoveel van alle betrokkenen dat zelfs de naam van het personeelsblad op enkele nummers spoorloos bleek. Tot driemaal toe stond 't Slipje goeddeels in het teken van de komende verhuisoperatie. De eerste werkdag in de nieuwe omgeving begon meteen maar met een elektriciteitssto ring. Toen 's middags 'het spul' echt kon gaan draaien, schoot de champagne bij de ingebruikstelling van de buizenpost erbij in. Het was wennen geblazen: 'Met de monitor is tegenwoordig van alles te zien. Dus uit je neus peuteren en alle an dere genoegens van taart, saucijzen en broodjes eten - vergeet het maar. Grote paniek in de gelederen toen 's woensdags opeens een lieflijk muziek je de bank vulde. De heer Postema kreeg er iets van. Hij werd zelfs 's nachts wak ker en hoorde dan nog muziek. De klan ten, dat is een hoofdstuk apart. Als ze in de bank staan, kijken ze eenzaam en ver laten rond, niet wetend waar ze moeten zijn; maar dan is Joke er nog. Loerend achter een paal spiedt ze de hal af naar zoekende klanten en dan vliegt ze er met grote stappen op af'. De mannen die Karabonade tot stand brengen - krant voor en van de leden van de personeelsvereniging in 's-Gra- venzande- hebben het behoorlijk hoog in de bol, maar gelukkig zijn ze zich daar uitstekend van bewust. Degene die wordt uitgenodigd om voor een bepaald nummer te fungeren als gastschrijver, moet zulk een verzoek niet als dwang er varen, zo legt de redactie uit. Wie er toch zo'n uitleg aan geeft, heeft alles maar half begrepen en ziet niet de kans die hem of haar geboden wordt. En dan verder: 'Maar u vindt het natuurlijk een eer om voor uw eigen krant te werken'. De editie waarin dit alles te lezen staat kwam van de stencilmachine nadat Ka rabonade langdurig niet was verschenen wegens laksheid, ongeïnteresseerd heid, gemakzucht en schrijfangst. De

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Raboband' | 1978 | | pagina 28