"UIT
GELEZEN
n
R
A
D
A
R
Rabobank
A
Telkens gaat er een spontaan gejuich op
onder de samenstellers van deze rubriek
wanneer er een nieuwe ster wordt ge
signaleerd aan het firmament van de
personeelsbladen binnen de Rabobank-
organisatie. Een van de nieuwelingen die
we dit keer mogen begroeten is 'Radar',
Ermelo-Harderwijk
een uitgave die haar oorsprong vindt in
de dubbelstad Ermelo-Harderwijk. De re
dactiecommissie heeft moeilijke tijden
gekend, maar sinds 1977 verschijnt toch
jaarlijks vijf keer de uitgave in een fleurig
blauw jasje, voorzien van zilvergrijze op
druk. Een nieuw personeelslid, vanuit
Amsterdam (Bijlmermeer) naardeVelu-
we getogen, schrijft over de 'stad van de
overstekende eenden' wanneer hij zijn
nieuwe werkomgeving bedoelt. Op een
speciale 'pagina-voor-u' lazen wij onder
het opschrift Variaties onder meer als
definitie van het woord samenvatting:
'datgene wat voor de vergadering is
overeengekomen, na de zitting is vast
gesteld en tijdens de vergadering niet is
besproken'. Een collega die zich achter
het pseudoniem mr. L. Immerick ver
schuilt beweegt zich bij voorkeur op
dichtersvoeten door de kolommen van
het blad. Dat kazernes en militairen hun
stempel drukken op de gemeenschap is
merkbaar, zelfs in Radar. Want wat la
zen we erin?
Het was een sergeant uit de 'Generaal
Spoor'
die op zekere dag zijn betaalpas verloor.
Bij de juffrouw aan het bankloket
gaf elke uitbetaling daarna veel pret,
want hij gaf voortaan een wachtwoord
door.
Er zijn Rabobanken waar ook de echtge
note, verloofde of huisgenoten van per
soneelsleden gerechtigd zijn tot het le-
veren van tekstbijdragen voor het 'huis-
22 orgaan'. Misschien is dat een idee voor
de samenstellers van 't Geeltje. Een
bank van het formaat als Amsterdam
moet toch in staat zijn meer dan zo'n
flinterdun boekwerkje af te leveren.
Mocht blijken dat ook de familieleden
van het personeel verstek laten gaan
dan kan de redactie van een blad met
zo'n naam altijd nog per geplaatste bij
drage als honorarium zo'n geeltje met de
beeltenis van Jan Pieterszoon Sweelinck
overwegen. Maar een ding is zeker: Am
sterdammers geven de moed niet op en
evenmin verliezen ze hun goede humeur.
Sandra (kantoor 05) ontwikkelde zelfs
een alternatieve bank-CAO met zulke
bepalingen als: Wie tijdens het werk
slaapt mag niet gestoord worden, en ge
durende het werk mag er gezongen wor
den. Wordt er een lied ingezet, dan moet
ook de directie uit volle borst meezingen
of meefluiten.
Uit Hoofddorp schreef men ons: 'De per
soneelsvereniging gaat het nu wat pro
fessioneler aanpakken, getuige clubblad
en briefpapier'. Die bewerking moet
hoogst serieus genomen worden, want
de resultaten zien eruit om door een rin
getje te halen. Te oordelen naar 'Ra-
boeing' kunnen ze er wel wat van, daar
in de Haarlemmermeer. Zoals uit de di
verse tekstbijdragen blijkt houdt de
vraag of een voorgenomen fusie met de
bank Nieuw-Vennep al dan niet zal door
gaan, de gemoederen onder het perso
neel behoorlijk bezig. Bijvoorbeeld heb
ben de leden van de personeelsvereni
ging al hun gedachten laten gaan over
een dan noodzakelijke wijziging in de sa
menstelling van het bestuur.
Om het risico te verkleinen dat interne
informatie tussen de wal en het schip te
recht komt heeft men in Gouda bij de
bank alles op haren en snaren gezet om
te komen tot een herleving van het in de
versukkeling geraakte personeelsblad
Rabion
Ambitieus als Gouda is, werd meteen
maar afgesproken dat Wisselstroom
maandelijks diende te verschijnen. Geen
gemakkelijke opgave, maar de gevari
eerde inhoud bewijst dat het lukt tot nu
toe. Dit overkwam een collega van de
afdeling bankzaken die zonodig wat kle
ding naar de stomerij moest brengen: hij
zette de tas zo neer, dat je er niet vanaf
kon blijven. Uiteraard werd de inhoud
van de tas verwisseld. In de pauze even
naar de stomerij. Ja, wij zijn hem ge
volgd en zijn van een afstand getuige
geweest hoe hij in de stomerij een
prachtige kijk had op de closetrollen in
zijn tas. De man van de stomerij was
stom verbaasd, want de cliënt vloog als
een haas de stomerij uit.
Hoewel de vrolijke noot niet ontbreekt,
brengt Wisselstroom tevens verslag uit
van wat er in de stafvergaderingen be
sproken wordt. Ook wordt geciteerd uit
de notulen van bestuursvergaderingen
en de bijeenkomsten van kantoorhouders.
Een medewerkster van Wisselstroom
houdt een pleidooi voor de wederop
bloei van het corresponderen. De brief is
door de opmars van de telefoon aanzien
lijk in de verdrukking geraakt, terwijl een
mens als hij rustig nadenkt over een
brief, zijn gedachten ordent: 'En dan
staat het daar, zwart op wit. De ander
ontvangt je brief, leest jouw gedachten
en bewaart dan die brief. Als die ander
dan terugschrijft wordt de brief er nog
eens bijgehaald, weer gelezen en dan
komt de reactie. Een boeiend gebeuren,
dat niet door een telefoontje, zelfs niet
door een bezoek te vervangen is'.
Hoeveel voeten het in aarde heeft gehad
eer bij de bank Beverwijk het sein 'ver
huizing meester' kon worden gegeven,
stond in geuren en kleuren te lezen in
't Slipje. Die operatie vergde zoveel van
alle betrokkenen dat zelfs de naam van
het personeelsblad op enkele nummers
spoorloos bleek. Tot driemaal toe stond
't Slipje goeddeels in het teken van de
komende verhuisoperatie. De eerste
werkdag in de nieuwe omgeving begon
meteen maar met een elektriciteitssto
ring. Toen 's middags 'het spul' echt kon
gaan draaien, schoot de champagne bij
de ingebruikstelling van de buizenpost
erbij in. Het was wennen geblazen: 'Met
de monitor is tegenwoordig van alles te
zien. Dus uit je neus peuteren en alle an
dere genoegens van taart, saucijzen en
broodjes eten - vergeet het maar.
Grote paniek in de gelederen toen
's woensdags opeens een lieflijk muziek
je de bank vulde. De heer Postema kreeg
er iets van. Hij werd zelfs 's nachts wak
ker en hoorde dan nog muziek. De klan
ten, dat is een hoofdstuk apart. Als ze in
de bank staan, kijken ze eenzaam en ver
laten rond, niet wetend waar ze moeten
zijn; maar dan is Joke er nog. Loerend
achter een paal spiedt ze de hal af naar
zoekende klanten en dan vliegt ze er met
grote stappen op af'.
De mannen die Karabonade tot stand
brengen - krant voor en van de leden
van de personeelsvereniging in 's-Gra-
venzande- hebben het behoorlijk hoog
in de bol, maar gelukkig zijn ze zich daar
uitstekend van bewust. Degene die
wordt uitgenodigd om voor een bepaald
nummer te fungeren als gastschrijver,
moet zulk een verzoek niet als dwang er
varen, zo legt de redactie uit. Wie er
toch zo'n uitleg aan geeft, heeft alles
maar half begrepen en ziet niet de kans
die hem of haar geboden wordt. En dan
verder: 'Maar u vindt het natuurlijk een
eer om voor uw eigen krant te werken'.
De editie waarin dit alles te lezen staat
kwam van de stencilmachine nadat Ka
rabonade langdurig niet was verschenen
wegens laksheid, ongeïnteresseerd
heid, gemakzucht en schrijfangst. De