Bank als kleedlokaal voor bonte menigte Rabobanken aangewezen op een scherp reactiever mogen.' Twee broers vervullen eveneens een rol in Venons ridderlijke stuntgroep. Een van hen laat zich als ridder zonder vrees of blaam door het strijdperk sleu ren, terwijl hij zogenaamd met een voet in de stijgbeugel blijft hangen. Het kost de leider weinig moeite een verklaring te geven voor het succes. 'Natuurlijk is het voor een deel de romantiek die aan spreekt. En verder het werken met paar den. Levende dieren inplaats van willoze motoren of auto's. Stunten met auto's stelt niks voor. Dan vangt het metaal alle klappen op. Maar voor ons blijft het on danks de natuurlijk aanwezige routine toch altijd een kwestie van opletten. Je loopt onherroepelijk bepaalde risico's. En blessures zijn hinderlijke dingen. Je kunt tijdens zo'n show ook niet stoppen zoals bij filmopnamen.' Ook in Helmond moest aan het draai boek strikt de hand worden gehouden. Tot op de seconde nauwkeurig getimed voltrok zich een show, opgevoerd door zes dappere ridders in volledige uitmon stering en onder leiding van een kamp rechter te paard. In woeste galop reden de mannen telkens met gesloten vizier op elkaar in, gewapend met een houten lans, strijdkogel, bijl of zwaard. Niet al leen voor het oog der mensen ging het er stevig aan toe bij de 'hoofse strijd om de gunsten der edele dames'. De voort durend parate arts bleef niet werkloos. De stuntridders smakten herhaaldelijk anders van het paard dan ze gedacht hadden. Er waren kneuzingen bij de vleet; een van de Fransen beklom iedere avond met een van pijn vertrokken ge zicht zijn paard. Niemand van de aanwe zigen had door dat het linkerbeen van de stuntheid in gips verpakt zat. Evenmin viel het op dat onder de wijde mantel van de kamprechter een arm in draag- verband schuilging; een smak tegen de balustrade was er de oorzaak van dat een van de vechtersbazen het al vanaf de tweede toernooidag kalmer aan moest doen. telijk was zulks een verdienste van de Helmondse leraar die rond het kant-en-klaar aangeleverde gooi- en smijtwerk uit de arena een heel scenario schreef, gebaseerd op summiere histori sche gegevens. De wetenschap dat Maximilliaan van Oostenrijk, de grootva der van Karei V, met zijn gevolg eens een bezoek heeft gebracht aan Helmond om er zijn zoon Philips de Schone als toekomstige Hertog van Brabant voor te stellen aan de Helmondse Heer Jan van Cortenbach en een aantal vooraanstaan de poorters, resulteerde in het uitgebrei de leger figuranten waarvoor binnen de verschillende plaatselijke verenigingen liefhebbers genoeg te vinden waren. Voor hen allen had het gemeentebestuur een verrassing in petto, toen zij zich voor de laatste keer verzamelden in de Rabo bank. Na complimenteuze woorden van de voorzitter van de Stichting Helmond 800 en de voorzitter van het coördinatie team Groot Riddertoernooi, bedankte de burgemeester iedereen voor de fantas tische medewerking. De Rabobank kreeg speciale aandacht omdat die zo spontaan haar diensten (gelden), ge bouw en medewerk(st)ers had aangebo den. Elke medewerk(st)er ontving een gedenkpenning van de Gemeente Hel mond. Groot was het enthousiasme, en spon taan werd het 'Helmondse volkslied' ge zongen. Vermoeidheid werd voor de laatste maal overwonnen, zodat ook die slotavond alles ordelijk verliep. Het leek wel, alsof ook de mannen op het toer- nooiveld er die avond nog een schepje bovenop deden. Voor het werk daar in de arena tekenden Jackie Venon en de zijnen. De dertigjarige Venon voert jaar lijks gemiddeld twintig keer zijn ridder spektakel op; hij maakte tournees door Amerika en Japan. Een goed deel van de resterende tijd verstrijkt met het op knappen van gevaarlijke filmkarweitjes voor sterren als Yves Montand, Alain Delon en Jean Paul Belmondo. Venon zelf speelt tijdens het riddertoernooi met veel overtuiging de onsportieve ridder die zich laat meeslepen door zijn begeer te te winnen. Hij wijkt zo drastisch van de spelregels af dat de kamprechter zich avond aan avond genoodzaakt ziet hem uit de ridderschap te stoten. Venon ver vulde ook in Helmond zijn rol met zoveel overtuiging dat kinderen op de tribunes hem begonnen uit te jouwen. Er werd met zand naar hem gegooid en de kre ten 'Gooi hem in het kanaal' of 'de rode kaart' waren niet van de lucht. Na afloop van een voorstelling bij een verkwikkend glas bier, blijkt hij de rust en kalmte zelf. Wat opvalt is het feit dat een van 's mans pinken gehalveerd is. Het gevolg van een verkeerde mep met een zwaard. 'Maar,' zo verzekert hij, 'de overige lede maten functioneren nog prima.' Volko men 'uitgeraasd' vervolgt hij bedacht zaam: 'Je moet lef bezitten, maar voor een roekeloze waaghals is in dit vak geen plaats. Wij cascadeurs zijn vooral voetbaltoernooi 27 mei 197» V# s Wi m /,<v sportp»**

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Raboband' | 1978 | | pagina 27