Bank als kleedlokaal voor bonte menigte
Rabobanken
aangewezen op een scherp reactiever
mogen.' Twee broers vervullen eveneens
een rol in Venons ridderlijke stuntgroep.
Een van hen laat zich als ridder zonder
vrees of blaam door het strijdperk sleu
ren, terwijl hij zogenaamd met een voet
in de stijgbeugel blijft hangen. Het kost
de leider weinig moeite een verklaring te
geven voor het succes. 'Natuurlijk is het
voor een deel de romantiek die aan
spreekt. En verder het werken met paar
den. Levende dieren inplaats van willoze
motoren of auto's. Stunten met auto's
stelt niks voor. Dan vangt het metaal alle
klappen op. Maar voor ons blijft het on
danks de natuurlijk aanwezige routine
toch altijd een kwestie van opletten. Je
loopt onherroepelijk bepaalde risico's.
En blessures zijn hinderlijke dingen. Je
kunt tijdens zo'n show ook niet stoppen
zoals bij filmopnamen.'
Ook in Helmond moest aan het draai
boek strikt de hand worden gehouden.
Tot op de seconde nauwkeurig getimed
voltrok zich een show, opgevoerd door
zes dappere ridders in volledige uitmon
stering en onder leiding van een kamp
rechter te paard. In woeste galop reden
de mannen telkens met gesloten vizier
op elkaar in, gewapend met een houten
lans, strijdkogel, bijl of zwaard. Niet al
leen voor het oog der mensen ging het
er stevig aan toe bij de 'hoofse strijd om
de gunsten der edele dames'. De voort
durend parate arts bleef niet werkloos.
De stuntridders smakten herhaaldelijk
anders van het paard dan ze gedacht
hadden. Er waren kneuzingen bij de
vleet; een van de Fransen beklom iedere
avond met een van pijn vertrokken ge
zicht zijn paard. Niemand van de aanwe
zigen had door dat het linkerbeen van de
stuntheid in gips verpakt zat. Evenmin
viel het op dat onder de wijde mantel
van de kamprechter een arm in draag-
verband schuilging; een smak tegen de
balustrade was er de oorzaak van dat
een van de vechtersbazen het al vanaf
de tweede toernooidag kalmer aan
moest doen.
telijk was zulks een verdienste van de
Helmondse leraar die rond het
kant-en-klaar aangeleverde gooi- en
smijtwerk uit de arena een heel scenario
schreef, gebaseerd op summiere histori
sche gegevens. De wetenschap dat
Maximilliaan van Oostenrijk, de grootva
der van Karei V, met zijn gevolg eens
een bezoek heeft gebracht aan Helmond
om er zijn zoon Philips de Schone als
toekomstige Hertog van Brabant voor te
stellen aan de Helmondse Heer Jan van
Cortenbach en een aantal vooraanstaan
de poorters, resulteerde in het uitgebrei
de leger figuranten waarvoor binnen de
verschillende plaatselijke verenigingen
liefhebbers genoeg te vinden waren.
Voor hen allen had het gemeentebestuur
een verrassing in petto, toen zij zich voor
de laatste keer verzamelden in de Rabo
bank. Na complimenteuze woorden van
de voorzitter van de Stichting Helmond
800 en de voorzitter van het coördinatie
team Groot Riddertoernooi, bedankte de
burgemeester iedereen voor de fantas
tische medewerking. De Rabobank
kreeg speciale aandacht omdat die zo
spontaan haar diensten (gelden), ge
bouw en medewerk(st)ers had aangebo
den. Elke medewerk(st)er ontving een
gedenkpenning van de Gemeente Hel
mond.
Groot was het enthousiasme, en spon
taan werd het 'Helmondse volkslied' ge
zongen. Vermoeidheid werd voor de
laatste maal overwonnen, zodat ook die
slotavond alles ordelijk verliep. Het leek
wel, alsof ook de mannen op het toer-
nooiveld er die avond nog een schepje
bovenop deden. Voor het werk daar in
de arena tekenden Jackie Venon en de
zijnen. De dertigjarige Venon voert jaar
lijks gemiddeld twintig keer zijn ridder
spektakel op; hij maakte tournees door
Amerika en Japan. Een goed deel van de
resterende tijd verstrijkt met het op
knappen van gevaarlijke filmkarweitjes
voor sterren als Yves Montand, Alain
Delon en Jean Paul Belmondo. Venon
zelf speelt tijdens het riddertoernooi met
veel overtuiging de onsportieve ridder
die zich laat meeslepen door zijn begeer
te te winnen. Hij wijkt zo drastisch van
de spelregels af dat de kamprechter zich
avond aan avond genoodzaakt ziet hem
uit de ridderschap te stoten. Venon ver
vulde ook in Helmond zijn rol met zoveel
overtuiging dat kinderen op de tribunes
hem begonnen uit te jouwen. Er werd
met zand naar hem gegooid en de kre
ten 'Gooi hem in het kanaal' of 'de rode
kaart' waren niet van de lucht. Na afloop
van een voorstelling bij een verkwikkend
glas bier, blijkt hij de rust en kalmte zelf.
Wat opvalt is het feit dat een van 's
mans pinken gehalveerd is. Het gevolg
van een verkeerde mep met een zwaard.
'Maar,' zo verzekert hij, 'de overige lede
maten functioneren nog prima.' Volko
men 'uitgeraasd' vervolgt hij bedacht
zaam: 'Je moet lef bezitten, maar voor
een roekeloze waaghals is in dit vak
geen plaats. Wij cascadeurs zijn vooral
voetbaltoernooi
27 mei 197»
V# s
Wi m
/,<v
sportp»**