1 14 afloop moeten erkennen dat het hier be halve om een diep serieuze zaak, ook ging om een zware uitputtingsslag waarbij van de vroege morgen tot de late avond de uiterste inzet wordt ge vergd. 'De tijd vliegt voorbij, maar je bent wel afgepeigerd. Zelfs als je gewild of ongewild de neiging zou hebben je van de discussies afzijdig te houden, dan nog word je meegesleurd. Je wordt ge grepen, onherroepelijk. Het geheel werkt ondanks de verschrikkelijk lange dagen die je maakt als een verfrissende douche.' Vooral door de discussies in klein ver band - zo lijkt - raakt iedereen heel erg bij de behandelde leerstof betrokken. Daarbij komt nog dat cursisten door middel van rollenspel telkens moeten proberen aspecten van wat ze geleerd hebben in de praktijk toe te passen. On danks alle vermoeidheidsverschijnselen schept de gekozen opzet ook de verras sende onderlinge solidariteit. De infor mele contacten buiten de discussieza ken dragen daartoe het hunne bij. Bij de veelheid van karakters (waaronder heel eigenzinnige) moet er toch naar ge streefd worden om voor de aangedragen problemen een eensluidende oplossing te vinden. Het kan moeilijkheden in overvloed veroorzaken: geen mens met een eigen mening is bij voorbaat bereid andermans oordeel te aanvaarden. Tot de kost die de aanwezigen voorgezet krijgen, behoren causerieën door een be drijfseconoom, een specialist op het ter rein van de organisatiekunde, een onder nemingsstrateeg, medewerkers van een personeelsadviesbureau, een bedrijfs psycholoog en een marketingdeskun dige die is verbonden aan de vakgroep commerciële beleidsvoering van de Erasmus-universiteit te Rotterdam. Hoe het in de aanvang van deze tekst beschrevene in verband staat met dit alles bleek toen de derde lichting Rabo- bankcursisten afzwaaide na bij De Baak met succes hun managementstraining doorlopen te hebben: een bankcabaret met cursusdeelnemers in de rol van op tredende artiesten. Het idee werd gebo ren aan de bar tijdens het avondje vrijaf dat deel uitmaakte van het programma tijdens de eerste ononderbroken studie week. Het onderstreepte de ongedwon gen sfeer die van meet af aan alle bij eenkomsten in de conferentiezaal ken merkte, en die spoedig tot gevolg had dat cursisten de wens kenbaar maakten om het kille Jansen, Zuur, Verveen, Cun- nen of Kluytmans op de naambordjes te completeren met de bijbehorende voor namen. In de veronderstelling dat een avondje stappen ook de slotweek wel zou opvrolijken, opperde een van de deelnemende directeuren het stoutmoe dige plan die avond dan te besteden aan 'iets ludieks'. De rest gaf zich in de ver onderstelling dat het zo'n vaart niet zou lopen, gewonnen met de mededeling: als er wat wordt georganiseerd, doen wij mee. In minder dan geen tijd hadden Sjaak, Goos, Henk, Harry, Bram en al die andere cursisten toen echter door toe doen van de Zaanse bankdirecteur Jan Bakker hun portie 'huiswerk' te pakken. Er was geen terug meer mogelijk. Met hoeveel overgave en animo er on der het motto 'De boog kan niet altijd gespannen zijn' was gerepeteerd, kon den de toehoorders-artiesten zelf con stateren tijdens de première van hun bonte cabaretkrachttoer. Het geheel was voldoende voor een marathonzitting die voortduurde tot ver na het middernach telijk uur. De spanningen van het zwaar beladen trainingsprogramma werden af gereageerd en ook dat gebeurde met volle inzet. Voor de deelnemers werd deze cabaret-inbreng een uiting van de onderling gegroeide solidariteit. Veel ge heimzinnig gefluister en de nodige voor pret begeleidden het evenement in dat met kaarsen stemmig verlichte zaaltje. Zelfs voor de buitenstaander was het een verademing, die doorgaans tot het nette kostuum veroordeelde en zo aan hun stropdassen gehechte heren be haaglijk te zien zitten in gemakkelijke coltrui en slobberbroek of vergelijkbare kledij. Een echte durfal liep zelfs hoor baar met een kauwgummetje in de mond. Stuk voor stuk waren de deelne mers in de weer: niemand hield zich af zijdig, in de wetenschap dat de unieke voorstelling van begin tot eind op video band werd vastgelegd. Zelfs de verzor ging van het buffet alsmede de ravitaille ring gebeurde door eigen personeel. De barkeeper, in het dagelijks leven toch di recteur van een bank in een lang niet on aanzienlijke provinciehoofdstad uit het zuiden des lands, vulde de glazen met grote kundigheid en accuratesse. 'Deze tent loopt nog beter dan een bank,' con stateerde hij voldaan. Allerlei onvermoede begaafdheden kwa men er naar voren die avond. Directeur Verveen van de bank Brielle ontpopte zich tot een waarachtig vuurvreter. De Friese deputatie moest weliswaar uit fi nanciële overwegingen de oorspronke lijke gedachte aan een optreden in tradi tionele klederdracht laten varen, maar desondanks ontkwamen de aanwezige heren niet aan een zangles in de Friese taal. In een sprankelende samenspraak als Thomasvaer en Pieternel namen de bankdirecteuren van Pijnacker en Hel- lendoorn-Nijverdal de hele Rabobank- organisatie mild kritisch onder de loep. Vocaal talent kwam in de loop van de avond herhaaldelijk aan bod. De direc teuren van Nieuwegein, Naarden-Bus- sum, Enschede, Amersfoort, Delfzijl en Helmond gaven een roerend stukje sa menzang weg. Maar ook het kwintet districtsdirecteuren dat manmoedig stand hield in het cursusgewoel liet zich niet onbetuigd. De Eindhovense bankdirecteur Kluytmans manifesteerde zich virtuoos als 'spreekstalmeester' van formaat. Zijn verbindende teksten tussen de diverse programmaonderdelen beza ten vaart. Het waren persoonlijk gekleur de praatjes waaruit komisch talent sprak, gevoel voor de betrekkelijkheid van de alledaagse bezigheden en (zelf)spot. De aanwezigheid van het koor der districtsdirecteuren als program ma-ouverture - om maar wat te noemen - rechtvaardigde hij met te zeggen dat de afgevaardigden van de Centrale Rabobank toch al zo vaak het laatste woord hebben.

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Raboband' | 1978 | | pagina 14