grote bruine ogen en aarzelde.Zou ik
z'n moeder ongevraagd vertellen hoe ze
aan zo'n varken kon komen? Ik deed het
niet, bang dat ze niet zou begrijpen
waarom ik opeens met dergelijke infor
matie kwam. Ik keek het manneke na
toen-ie langzaam z'n moeder naar bui
ten volgde, af en toe nog eens omkij
kend.
Vijf minuten later - ik had juist mijn vol
gende klant afgewerkt - stond-ie er
weer, heel z'n sproetengezicht triomfan
telijk naar me opgeheven. In zijn groeze
lige knuist een blauw briefje geklemd.
Op mijn vragend: 'Jongeman?' legde hij
parmantig dat tientje op de balie, "k Wil
zo'n varken!' zei hij kort en krachtig.
Voorzichtig legde ik hem uit dat hij eerst
25 gulden op z'n spaarbankboekje moest
zetten en dat het varken dan een tientje
kostte. Even vloog er een schaduw over
zijn gezicht, maar meteen brak de zon
weer door. Hij knikte kort en holde de
bank uit.
Nog geen twee minuten later- ik vertel
de juist een van mijn collega's het voor
val - stond hij er weer. 'Hé juffrouw,
kom es!' Bij het blauwe briefje had hij nu
een spaarbankboekje geklemd. Hij
schoof het naar me toe. Triomfantelijker
nog dan daarstraks was z'n blik toen-ie
zei: 'Ik wil vijfentwintig gulden van het
boekje hebben en dan zet ik er weer vijf
entwintig op en dan wil ik zo'n spaar
varken!'
Zou je voor zo'n kind niet de regels wil
len breken, vraagt deze Brabantse colle
ga zich af.
Levende biggen, behendig
losgepraat bij een agrarische cliënt ga
ven een geurvol cachet aan de radio-
spaarvarkenactie op de Rabobank te
Rijsoord.
Nic, de beheerder van het kantoor vatte
in koele tijden het plan op dat biggen in
de hal van de bank een attractie zouden
zijn zonder weerga. Daar zou vast over
gepraat worden! Het was slechts zaak te
zorgen voor een waterdichte behuizing.
Toen echter de deodorant waarmee de
biggen behandeld waren tekort schoot,
was de lol er gauw genoeg af en werd
het biggenvolk naar moeders trog te
ruggedreven. Maar voor het zover was
moesten de baliemedewerksters Willeke
en Ans natuurlijk nog wel even op de
foto met de tijdelijk aan hen toever
trouwde troeteldieren. De actie liep ook
na het vertrek van de levende have voor
treffelijk. Met veel 'genoegen' werden de
'Hilversum III' schriekende varkens de
deur uitgeholpen. Dat laatste was onver
mijdelijk aangezien de opening onder de
loketten net iets te klein was om de mu
zikale beesten langs die weg af te voe
ren.
Het eerste radio-spaar
varken dat in Nieuw-Schoonebeek over
de toonbank ging kreeg een bestem
ming als ludiek jubileumgeschenk. De
heer Steffens, voorzitter van de plaatse
lijke landbouwersorganisatie ABTB en
daarbij onbetwist de grootste varkens-
mester in Nieuw-Schoonebeek, kreeg
het varken cadeau bij gelegenheid van
zijn zilveren huwelijksfeest. De overhan
diging ging gepaard met een voordracht,
waaraan onderstaande passage is ont
leend:
Dit beest veroorzaakt geen enkel tram
melant
en heeft van knorren geen verstand.
In plaats daarvan is hij wel muzikaal
functioneren doet u door hem optimaal.
Een hinderwetvergunning is voor hem
niet nodig
ook voeren is hier overbodig.
Bent u echter met zijn lot begaan
dan past zilver bij zijn bestaan.
Is de marktprijs goed of slecht
het wordt prompt door hem gezegd.
De enthousiaste collega's
van het Keizer Karelplein in Nijmegen
speelden leentjebuur bij Vader Abraham.
Zij verklaarden de melodie van diens
overbekende Smurfenlied van toepas
sing op een spaarhit die qua tekst overi
gens wel volledig in eigen beheer ver
vaardigd werd. Een enkel illustratief
fragment uit het wonderschone lied:
Waar komt die muziek vandaan?
Waar de Rabovarkens staan.
Sparen, daar komt het op aan
met muziek; dan moet het gaan.
Knor, knor, knor, etc.
Sparen, ja u hoort het goed
zeer voordelig als het moet.
Voor kort of langere termijn
moet u bij de RABO zijn.
Signalement
Betrekkelijk gauw ook kregen verslagge
vers lucht van het getalenteerde spaar
varken. Een medewerker van het Wage-
ningse blad Veluwepost verstrekte de le
zers zelfs een nauwgezet signalement:
'De maten van knor zijn 17 bij 10,8 bij
10,8 centimeter. En waar bij een echt
varken biefstuk zit, bevindt zich bij het
Rabovarken diens muzikale hart. Men
kan afstemmen op de middengolf.'
Een cursiefjesschrijver in de Landbode
slaagt er warempel zelfs in een verband
te leggen tussen dreigende malaise in de
Nederlandse varkenshouderij en de
stormachtige opmars van de spaarvar
kens die de Rabobank in de handel
brengt. Dat gebeurt aldus: 'In opvallend
roodgekleurde kranteadvertenties staat
het te lezen: de spaarvarkens vliegen de
bank uit. De Rabobank fokt de beestjes
en wij met z'n allen mogen ze vetmes
ten. Mijn zoontje is nu ook al varkens
houder geworden. Hij voert het beestje
ijverig met spaarcentjes, want er zit mu
ziek in (zeggen ze bij de bank).
In de echte varkens is ook veel geld ge
stopt; dat heeft goed opgebracht. Er zat
muziek in, de varkensstapel ging cres
cendo en is al gestegen tot ruim 9 mil
joen dieren. Als dit groeitempo doorgaat
kunnen we de varkens zelfs aan de
straatstenen niet meer kwijt. De druk op
de nationale varkensstal, zowel vanuit
de markt als vanuit 'de natuur- en mi-
lieuhoek', wordt te groot. Als wij in ons
land het varkentje in de komende jaren
willen wassen zullen we nu pas op de
plaats moeten maken.'
Vervolgens deed de tekenaar die aan het
blad zijn medewerking verleent nog eens
een duit in het zakje, pardon spaarvar-
kentje. Het gegeven 'Rabobank fokt
spaarvarkens' inspireerde hem tot een
treffend prentje.
y*.v.
