Hemel een aarde bewogen
om iets te bereiken
Zo heeft Geertje Donkers van alles en
nog wat te stellen met haar reislustig
publiek. Ze knippert zelfs niet met de
ogen wanneer een van de dorpsgenoten
veertien dagen voor het uitbreken van
de bouwvakvakantie komt vragen iets te
boeken: 'Het geeft dan niet waarheen,
maar plotseling wil men met vakantie.
Dat alles zo vlug al vol zit, beseft men
niet. Hoe komt dat dan, luidt de verbaas
de vraag menigmaal. Zulke mensen ver
zoek ik dan wel naar kantoor te komen
als ik aan het bellen sla. Zien ze gelijk
hoeveel moeite ik moet doen om nog
iets te bereiken. Maar als ze dan merken
kampeersituatie in bepaalde landen.
Daar help je ze natuurlijk mee, want in je
achterhoofd hou je de gedachte dat ze
volgend jaar misschien wel een echte
reis boeken. Je krijgt ook wel mensen
die je onmogelijk helpen kunt voor het
bedrag dat ze maximaal besteden kun
nen. Als ze dan na veel passen en meten
ergens anders wel nog terecht kunnen,
dan durven ze je dat nauwelijks te ver-
tellen als ze hun vreemd geld komen ha
len.'
Vakanties waarin wat te zien valt
bij voorbaat geslaagd
Geertje Donkers kan kort en bondig zijn
als de vraag aan de orde komt naar de
hoe je hemel en aarde moet bewegen
eer het je lukt nog iets te bereiken, dan
zijn ze ook geweldig dankbaar. Zulke
mensen hoefje eigenlijk ook niet eens
meer op het hart te drukken er in het
vervolg wat vroeger bij te zijn.'
De aan verwennerij grenzende zorg
zaamheid waarmee Geertje Donkers
moedert over haar reislustige dorpsge
noten strekt zich uit van jong tot oud.
Eens gebeurde het dat ze haar eigen va
kantie uitstelde in verband met de va
kantiereis van een klant.
'Die mensen zouden 's middags vertrek
ken, en 's morgens pas verwachtte ik de
tickets. Ik durfde niet weg voordat ik
wist dat alles goed zat. Je gaat anders
toch niet met een gerust hart op stap. Ik
maak me er voortdurend druk over. Arri
veren de reisbescheiden niet op tijd, dan
is dat mijn fout. Zo ziet men dat in Eerde.
Mensen gaan hier ook niet met de een
of andere reisorganisatie op vakantie. Ze
reizen met de bank. Jongeren hebben
nogal eens de neiging op eigen houtje
weg te trekken. Maar dan nog komen ze
mij vragen hoe het gesteld is met de
favoriete vakantiesoorten van haar Eer
denaren. 'Strandvakanties zijn niet of
nauwelijks in trek. Liever gaat men ge
zellig met een touringcar op stap. Ja, de
bus vindt men over het algemeen plezie
riger dan het vliegtuig. Zo'n bus stopt
onderweg, er wordt gezongen. De vraag
naar touringcarprogramma's is groot. En
wat ook speelt, de meesten willen graag
iets zien. Een vakantie waarin veel te
zien valt is al bij voorbaat geslaagd.'
Een welgemeend 'Als het nou goed be
valt, stuur ons dan ook een kaartje op de
bank' is vaak het laatste morele rugge-
steuntje dat Geertje Donkers haar va
kantiegangers meegeeft. In haar kan
toortje spreken tientallen ansichten dui
delijke taal, ook zonder dat men van de
opschriften kennisneemt. Zorgvuldig
worden ze bewaard. Aan de muur of op
de kast met vakantiereisgidsen. Geertje
Donkers glundert. En vertelt met smaak
het verhaal over de gouden vulpen en de
geurige toiletzeep die haar ook ter hand
werd gesteld door Eerdese mensen die
hun vakantievuurdoop ondergingen. Als
blijken van dankbaarheid.
