Kamerbrede sound
1
ia
McGuinn, Eric Clapton, Bob Dylan, Rod
Stewart, Jimmy Page en Lou Reed zijn
slechts enkele van de gelukkig nog vrij gro
te groep voorbeelden daarvan. Op de een
of andere manier in grotere of mindere
mate is de invloed van The Beatles echter
steeds weer merkbaar.
Zij ontwikkelden zich in de breedte: per
fectionering van het muzikale peil en van
de weergave- en opnametechnieken.
Een van die artiesten uit dit zogenaamde
betere milieu, de 'arrivés', is Jeff Lynne,
guitarist en vocalist van het Engelse Elec
tric Light Orchestra, een zevenmansforma
tie, onstaan uit The Move en toonaange
vend in de orkestrale rock-muziek.
Naast enkele hitsingles, zoals Roll Over
Beethoven, Showdown, Ma-Ma-Ma Belle,
Evil Woman, Livin' Thing en Mister Blue
Sky, moet ELO het vooral hebben van
elpeewerk, wat haast niet anders kan, als je
het muzikale recept, de meestal zeer gelijk
matige 'kamerbrede' sound, in beschou
wing neemt.
Daarbij zijn vooral de elpee Eldorado en de
laatste dubbelspeler Out Of The Blue mijl
palen, die de groep kwalificeren als een
veelzijdige en zeer fantasierijke eenheid,
die bovendien op het podium kan waarma
ken wat zij op de plaat presteert.
ELO benut niet alleen alle verworvenheden
van de rock en de pop sedert haar ont
staan, maar slaagt er ook in herkenbaar te
Vernieuwing in de popmuziek is een zich
steeds herhalende vraag van critici, platen
maatschappijen, de luisteraar en vaak ook
van de artiest zelf, die uitgekeken is op zijn
muziek en het nu weieens over een andere
boeg wil gooien.
Maatschappelijke omstandigheden spelen
bij die vernieuwing een grote rol. Naast uit
stekende muziek hebben The Beatles in de
jaren zestig gezorgd voor een algehele
maatschappelijke turnaround en een muzi
kale omwenteling, die sindsdien door geen
enkele andere artiest of groep is geëve
naard.
Na het uiteenvallen van The Beatles zijn er
legio pogingen ondernomen een vernieu
wing in de popmuziek tot stand te brengen,
die even zo vele keren gedoemd waren te
mislukken.
Periodes van nieuwe pogingen werden af
gewisseld met periodes waarin telkens
werd teruggegrepen naar de dagen van
weleer. De vele re-releases zijn daar type
rend voor.
Nu is het natuurlijk niet zo, dat er sinds
The Beatles geen noemenswaardige arties
ten meer op de voorgrond zijn getreden.
Integendeel. Robbie Robertson, Brian Wil-
Rond 1969 ontstond bij Roy Wood, de be
langrijkste man binnen The Move, het idee
een groep te vormen die klassieke en rock
muziek zou combineren.
Na een sedert 1967 succesrijke singleperi
ode van The Move, werd de groep steeds
meer gezien als een gewone popgroep, een
van de vele. Deze reputatie en het feit dat
een nieuwe impuls niet kon worden gereali
seerd, was de oorzaak van het aantrekken
van Jeff Lynne, daarvoor werkzaam bin
nen de groepen The Nightriders en The
Idle Race, als medegestaltegever aan het
idee van Roy Wood.
Dat uiteindelijk Wood het ging zoeken in
de groep Wizzard, was voornamelijk van
wege de vaak absurde uitvallen die Jeff
Lynne op elk moment kan produceren.
Het blijft jammer dat een multi-instrumen-
talist als Roy Wood op zo'n manier lang
zaam is verdwenen in de vergetelheid. Na
contractuele problemen en de grote ver
schillen van mening binnen The Move over
de richting die de groep in de toekomst zou
volgen, werd de formatie in 1971 opgehe
ven en ontstond ELO, na het vertrek van
Wood bestaande uit Jeff Lynne, Bev Be van
(drums), Richard Tandy (keyboards), Mik
Kaminski (viool), Hugh McDowell (cello),
Melvyn Gale (cello) en Kelly Groucutt
blijven en niet te vervallen in het gevaar
lijke voorspelbaarheidswerk van bijvoor
beeld een groep als Procol Harum.
Jeff Lynne presteert het telkens weer voor
de dag te komen met goed songmateriaal,
zowel qua tekst als muziek. Zijn invloed
binnen de groep is groot, hij is de motor en
niet alleen door zijn soms vreemde karak
teruitspattingen, die vaak een dominerende
uitwerking moeten hebben.
De invloed van The Beatles op het werk
van Lynne is treffend. Men zou kunnen
zeggen dat hij de strijkstok heeft opgeno
men die The Beatles na Strawberry Fields
Forever en I Am The Walrus lieten liggen.
Mr. Kingdom van de elpee Eldorado is bij
voorbeeld typerend voor die invloed. Het
nummer is ronduit een kopie van Across
The Universe.
The Electric Light Orchestra zet je dus in
het rijtje topformaties die al een hele tijd
meedraaien en waarvan je echt niets ver-
nieuwends moet verwachten. Het is ge
woon goed en het blijft goed.
Ed Hulsbosch
Discografie: The Electric Light Orchestra
(1971), ELO II (1973), On The Third Day
(1973), Eldorado (1974), Face The Music
(1975), A New World Record (1976), Out
