indrukken
van
een rondvaart
Beste allemaal,
Zutphen, zondagavond
/I -
Hoe staat het leven bij jullie? Alles wel aan boord? Ik begin langzaam maar zeker
ook weer min of meer in mijn normale doen te raken. Het was me anders wel een
uitputtingsslag. Als je in negen dagen tijd zo'n 1375 wildvreemde mensen over de
vloer krijgt, dan weet je af en toe niet waar je bekeerd bent. Je zou er compleet van
overstuur raken, ondanks je capaciteiten die berekend zijn op 142 personen. Hoe die
lieve Christina dat de voorbije 3 jaar heeft volgehouden, het blijft me een volslagen
raadsel. Dat zij het echt niet langer aankon, is me inmiddels wel duidelijk geworden
nu ik voor het eerst aan den lijve heb ondervonden wat het zeggen wil te fungeren
als varend informatiecentrum voor reismensen van de Rabobanken.
Ik was gewaarschuwd, dat wel. Christien, de schat, ze had geen woord teveel ge
zegd toe ze me in onze gezamenlijke thuishaven even apart nam nadat ik als haar
opvolgster was aangewezen. Hou oren en ogen wagenwijd open, had ze ge
zegd. Zo leer je het vak gauw genoeg. En denk erom, het hoofd koel houden. Nou
had ik daar toevallig geen enkele moeite mee. Tjonge, wat was het fris toen we in
Den Bosch van stapel Hepen. Je zou er koude rillingen van krijgen met zulk een wa
tertemperaturen. In Venlo, Rotterdam, Amsterdam, Kampen, Sneek en Arnhem waar
we vervolgens ankerden, was het al geen haar beter. Maar al dreigde je op bepaalde
momenten haast onder de voet te worden gelopen bij al die drukte, de sfeer aan
boord was hartverwarmend.
Ik fungeerde als workshop, zogezegd. Toch wel iets om trots op te zijn, zoiets over
komt ook lang niet alle passagiersschepen. En al die bezoekers maar werken en win
kelen. Ze moeten na afloop wel bek-af zijn geweest. Je had er fanatiekelingen bij
hoor. Wisten jullie dat sommigen zich niet eens de tijd gunden op hun gemak te ge
nieten van de werkelijk voortreffelijke erwtensoep met toebehoren die ze in de kom
buis weer hadden bekokstoofd?
Er is wat afgepraat, die dagen. Aan uitwisseling van ideeën geen gebrek. Er was zelfs
een soort aanplakbord waarop iedereen schriftelijk zijn suggesties voor collega-reis-
medewerkfstfers bij andere Rabobanken kwijt kon. Ik telde in de gauwigheid zo'n
veertig inzendingen. Over de meest uiteenlopende onderwerpen. Je kon lezen hoe
veel gemak iemand had ondervonden van een kaartsysteem waarop alle bijzonder
heden van reisklanten stonden aangetekend. Tot en met de boekingstijdstippen, de
plaats van bestemming voor de reis, het gekozen vervoermiddel, en de aan ieder uit
gereikte vakantiegidsen. Een ander had iets gevonden ter opfleuring van dat akelige
kogelvrije glas in de bankhal: een waslijn behangen met reisprogramma 's. Slim idee,
vonden verschillende voorbijgangers. Zij zaten met dezelfde moeilijkheid: er valt qua
presentatie met een kogelvrije balie niks te beginnen, en als bezoekers geen reispro
gramma's zien liggen dan denken ze dat je daar niet in thuis bent. Het is toch al een
produkt dat moeilijk verkoopt. Je kunt veel gemakkelijker televisietoestellen aan de
man brengen. Dan heb je tenminste iets tastbaars om over te praten.
Zo beluisterde je in de wandelgangen heel wat openhartige ontboezemingen. Aan
tafel hoorde ik klagen over het onuitroeibare onbegrip bij een chef. Die negeerde het
bestuderen van reisprogramma 's als zijnde werk. Zolang de typemachines maar
rammelden toonde hij zich tevreden. En ijzersterk gezegde uit zijn mond: met praten
krijg je niks gedaan. Dat lijkt me stug. Hoewel het me feitelijk geen bliksem aangaat
zou ik weieens willen weten hoe zo 'n meiske dan in vredesnaam tot resultaten in de
reisverkoop moet komen. Gelukkig was haar tafelgenoot een aardige vent. Ook om
te zien, al zeg ik het zelf. In plaats van het verwachte pluimpje bij het bereiken van
een mijlpaal in de verkoop had diens baas laconiek gezinspeeld op een rondje, te be
kostigen door de trotse reizenverkoper. De blijmoedige grijns op het gezicht van de
knul had er gelukkig niet onder geleden, zo te zien.
Hij was ook een van de velen die zich tijdens de slotbijeenkomst geweldig amuseer
den. De mededeling dat als dagsluiting een forum gehouden zou worden, kwam bij
de afgepeigerde opvarenden nogal hard aan. Maar de gezichten klaarden ziender
ogen op toen iedereen in de gaten kreeg dat het ging om een gefilmd optreden van
Farce Majeure waarbij het Rabobankgebeuren centraal stond. De lijfelijke afwezig
heid van het vrolijke vijftal lag voor de hand, gezien de aard van het gebodene. Het
gezang: 'Alle hens aan dek, straaks gaat dit Raboschip nog op de postbank stranden'
loog er niet om, en als ik het goed begrepen heb, maakten die jongens zich ook vro
lijk over het streven om de slogan 'een bank voor iedereen' te handhaven tot er voor
ieder een bank is. Waarschijnlijk om het weer een beetje goed te maken hadden ze
het even later ook nog over de lastpostbank en hun twijfels of het wel mogelijk was
om na de beambten nu ook al de postbodes tot bankiers te maken.
A propos, hoe zou het komen dat er nu in de loop van de informatiedagen opeens zo
weinig gebruik werd gemaakt van de mogelijkheid om toeristische films en diaverto
ningen bij te wonen? Christina had me van tevoren nog speciaal attent gemaakt op
dit programma-onderdeel, maar in het stemmige bioscoopzaaltje had ik het rijk bijna
geheel alleen. Toch wel gelachen af en toe. zoals met die avonturen van een knotse
reisinkoper. Als je hem mocht geloven, controleerde hij zowat alles, vanaf het ont
werp van de reisgidsen tot en met de temperatuur van het zeewater. Bij al zijn gelet
op reizen, keek hij ook nog eens scherp naar de prijzen. Een man van mijn hart, maar
hij stond zich uit te sloven voor rijen stoelen die compleet leeg bleven.
De Vrijheid-blijheid'-vlag die fier over de workshop wapperde, betekende werk aan
de winkel voor menige touroperator. Behalve vrijblijvende kijkers en praters kwamen
er concrete opmerkingen en problemen opdagen. Ik laat nu voor het gemak nog
maar heel even het nieuwigheidje van de praktijktrainingen buiten beschouwing. Het
zou me verbazen als dat initiatief volgend jaar geen vervolg krijgt. Dagelijks stonden
er twaalf trainingsbijeenkomsten op het programma. Vermenigvuldigd met een ge
hoor van 18 mensen per keer en dat alles gerekend over 9 dagen, kan slechts een
conclusie mogelijk zijn: de leergierigheid is lang niet mis. Je kon alle kanten op: bij
zonderheden over boekingsprocedures, de problemen bij de verkoop van tickets voor
lijnvluchten, juridische en psychologische aspecten in het kader van de reisbemidde-
ling of zelfs de juiste hantering van een reisprogramma: 'Een programma is voor de
cliënt een plaatjesboek, een lokker om helemaal in vakantiesfeer te komen. Voor u
echter is het een stuk gereedschap.
De opvarenden hadden het er werkelijk druk mee. Nog nauwelijks bekomen van zo n
stoomcursus, zag je ze alweer verder sjouwen. Van de ene informatiehut naar de an
dere. Een vernuftige geest, vernam ik, had zoiets a/s een foto-safari uitgedokterd.
Wilde je de kans op het winnen van een spirituele kleinigheid niet mislopen, dan was
je wel genoodzaakt iedere cabine met een bezoek te vereren. Je kon maar nooit we
ten. De foto's van vakantiebestemmingen waar alles om draaide, stonden wel
hoogst verdekt opgesteld. Dat een enkeling zich verslikte in de bedoelingen werd
hem of haar op heel laconieke wijze duidelijk gemaakt. Wie met de ogen op oneindig
een cabine betrad en uitsluitend alle muren aftastte op zoek naar wedstrijdfoto 's,
werd aan het slot van zo'n vergeefse speurtocht gevat over de teleurstelling heenge-
holpen door opmerkingen als: 'Nee, geen foto's hier. Maar we hebben wel weer
allerhande nieuwtjes in ons komende reisprogramma. Kijk maar hier
Het zou me vreselijk benieuwen hoe nou al die deelnemende reisorganisaties het
evenement hebben ervaren. Een verslaggever van Raboband die zich aan boord op
hield scheen zich uitvoerig in die materie te verdiepen. Liever wilde ik daar mijn neus
maar niet in steken, dat staat zo bemoeiziek. Maar ik kon het werkelijk niet helpen
dat ik zo hier en daar - puur toevallig hoor - toch wat flarden uit gesprekken opving.
Die boot moet blijven, waren de aangesprokenen zonder uitzondering van oordeel.
Ze beschouwden het allemaal als een weergaloze mogelijkheid om in korte tijd, zon
der overdreven kosten intensief te 'communicerenmet honderden behartigers van
hun belangen. Het zal je maar gezegd worden als welgeschapen passagiersschip.
Eer je het weet bombarderen ze je van eenvoudig vervoer- tot communicatiemiddel.
Je zou er verwaand van worden. Eentje wist zowaar te vertellen ('en me dunkt, dat
zegt toch wel voldoende hoe zelfs de KLM inmiddels het ideetje van een varend in
formatiecentrum heeft opgepikt. Zoiets gebeurt ook niet als zo 'n vliegbedrijf het nut
er niet van inziet. Alle mensen, wat een complimentjes. Ik begon finaal te blozen.
Hopelijk heeft niemand er wat van gemerkt. Eens zien of ze me eind van het jaar
weer komen vragen voor het nieuwe feest.
Nou. reken maar dat ik ook dan van de partij zal zijn. Op mij kunnen ze rekenen. Tot
ziens dan maar? En voor ik het vergeet: nog veel liefs van
MS Juliana
Afz.: IJsselkade 26, Zutphen
Voor de vierde maal in successie hebben
de reisorganisaties uit de Rabobank-stal
uitgepakt ten behoeve van reismede-
werk(st)ers bij de plaatselijke banken.
Een rondvaart, kriskras door Nederland,
bedoeld ter informatie en oriëntatie over
de laatste nieuwtjes van het vakantie
front. Hebben de reisorganisatoren met
een voldaan gevoel weer voet aan wal
gezet na afloop? Rabobank vroeg drie
mensen uit de vaste kern van opvaren
den een mening. Hierbij hun commen
taar op de vraag naar hun voornaamste
indrukken en bevindingen.
Angélique
(Hotelplan)
'Gedurende de 71/2 jaar dat ik nu alweer
zo'n beetje voor Hotelplan op pad ben,
heb ik die hele opkomst van het reisge-
beuren bij de banken op de voet ge
volgd. 0 mens, wat is er al niet veran
derd. Aanvankelijk had je het gevoel dat
de meesten er aan begonnen uit een
idee van: ja grappig hoor, dat reizen ver
kopen. Er werden je vragen gesteld over
dingen die luid en duidelijk in de pro
gramma's stonden, en in allerlei opzich
ten waren er nogal wat lachertjes. Vol
komen begrijpelijk natuurlijk, maar je
kijkt als insider toch even op wanneer
telkens weer de namen van vakantie
plaatsen verkeerd worden uitgesproken.
Al tijdens de tweede aflevering van de
bootpresentaties bespeurde je ingrijpen
de veranderingen. Ze wisten je wel te
vinden hoor: dit hadden ze te vragen, en
dat hadden ze te zeggen. Je stond er
versteld van waar de schuchtere bezoe
ker van het eerste jaar nu opeens mee
aan kwam zetten. En als je nakeek hoe
veel reizigers hij in zijn eentje bijeen
harkte, verzwikte je beide ogen hele
maal. Ik heb het gevoel dat alles nu aar
dig gestabiliseerd is. Men kent het klap
pen van de zweep en dat was merkbaar.
Een sfeer, vond ik, die ditmaal ietwat
tam aan deed. Volgens mij kan zo'n dag
toch beter met een bepaald thema ge
paard gaan. Zoiets schept de verplich-
Fortanier f
K.L
