Hardhandige
attenties
■-£
Zelfs ik, een slechthorende muzikale
leek, heb er schik in. Na het balletje
dat de heer Van Heuckelum een paar
maanden geleden opgooide, lijkt dat
Rabokorps een goede kans te maken.
Zeker als we op het enthousiasme af
gaan, waarmee een flink aantal lief
hebbers zich onlangs op een eerste
vergadering in het motel te Bunnik
voor de oprichting van zo'n landelijk
korps hebben ingezet. Lees het verhaal
van Wim Aerts, die er bij is geweest.
Ook al zullen de meesten onzer er net
als ik nooit aan toekomen een instru
ment in orkestverband te bespelen,
het is een plezier te zien hoe dit initia
tief van de grond is gekomen. Vijfen
twintig muzikanten kwamen dan toch
maar op hun vrije zaterdag bijelkaar.
Op eerste 'afroep' en van heinde en
ver. Zonder het bestaan van de Rabo-
band had je dat - dunkt mij - niet
gauw klaar gekregen. Ons blad is im
mers het medium geweest, waardoor
het oorspronkelijke idee bij velen kon
aanslaan. Daar zijn we ten slotte ook
voorMeer ligt in dit geval niet op
onze weg: het korps moet zijn eigen
partij laten horen. Succes gewenst
aan die eerste vijfentwintig en hun
voorlopig bestuur. Zorg dat we er
straks van ophoren!
Nog iets anders wil ik hier even noe
men. Dat is de lof. die ik dezer dagen
van onverdachte zijde hoorde over ons
blad. Een functionaris van een zeer
groot bedrijf (geen bank) vond de Ra-
boband naar vorm en inhoud een uit
stekend personeelsblad: fraai, gevari
eerd, meteen opvallende persoonlijke
toets.
Zoiets doet je dan even goed en je laat
je verleiden het hier weer te geven.
Niemand denke echter dat we hier
door naast onze schoenen gaan lopen
van zelfvoldaanheid. Net als genoem
de zegsman in eigen kring al heeft er
varen, weten ook wij langzamerhand
heel best, dat de Raboband geen uit
zondering is onder de (goede) perso
neelsbladen en dus met de eigenaar
digheden van al die bladen behept
blijft. Een daarvan is zeker, dat je het
onmogelijk altijd iedereen naar de zin
kunt maken. Een andere trek is, dat je
je blad aanbiedt, ook al is er meestal
niet uitdrukkelijk om gevraagd. Zo
zouden nog wel een paar van die
'moeilijke eigenschappen' te noemen
zijn. Je kunt die ook bij de Raboband
ontdekken, want ze horen er blijkbaar
bij. Maar we hebben geen enkele re
den daar somber over te doen. Want,
al blijft er te wensen over, we kunnen
met die eigenaardigheden toch aardig
uit de voeten. Soms vergeet je zelfs
dat ze bestaanAl hoop ik wel. dat u,
lezers, zich dat speciale personeels
bladkarakter toch even voor ogen
houdt, wanneer u een Rabobandnum-
mer voor uzelf gaat wikken en wegen.
De uitkomst daarvan horen we dan
graag.
Welk een ervaring is het te worden ge
aaid door een aap? Te oordelen naar het
gezicht dat ze erbij trok, voelde de Apel-
doornse Ida Stuut zich toch niet hele
maal op haar gemak toen het haar over
kwam. Al was het maar eventjes, er zat
haar een levensechte gorilla in de haren.
Het dier dat wat hardhandig zijn harige
attenties betuigde, had zo te zien best
schik in het avontuurtje. En de geamu
seerde toeschouwers waren welwillend
genoeg om aan te nemen dat het gorilla
optreden inderdaad als een liefkozend
dankjewel uitgelegd moest worden. Na
mens de Rabobank Apeldoorn waar ze
als receptioniste werkzaam is, toog Ida
Stuut naar het natuurpark Berg en Bos
met zijn grote publiekstrekker Apenheul.
ren. Enkele van diens kleurige natuurfo
to's prijkten ook op een poster die onder
auspiciën van de Rabobank voor een
spotprijs van 1 piek werd gebracht. Het
resultaat van die bewuste posterverkoop
- een bedrag van 2 243 gulden - stond
vermeld in het spaarbankboekje van go
rilla-formaat dat door Ida Stuut werd af
geleverd op Apenheul en dat daar met
grote gretigheid en onstuimigheid in
ontvangst werd genomen.
Dank zij het saldo op de spaarrekening
adopteerde de Rabobank in feite twee
kostgangers uit Apenheul. In de historie
van het apenreservaat was het de twee
de keer dat er een adoptiegebaar werd
gemaakt, waar enkele dieren weer jaren
lang op kunnen teren. Er is genoeg geld
om hun rekeningen van de groenteman
en de leverancier van babyvoeding te
betalen. Het geld zal heel concreet be
stemd worden voor een stel springtama-
rin-aapjes, een uit Zuid-Amerika afkom
stige dwergapensoort. In tegenstelling
tot andere soorten zweren deze dames
en heren bij het monogame huwelijk.
Van commune- of haremgedoe willen ze
jgt i:"4^.
-•
t '-tV. #5
Onder omstandigheden die een zo goed
mogelijke afspiegeling vormen van hun
natuurlijke leefomstandigheden, huizen
in deze omgeving ruim honderd apen.
Na de enorme publiciteit over een nieuw
gorilla-eiland waarmee Apenheul verle
den jaar werd verrijkt, trok de beziens
waardigheid ruim 200 000 kijklustigen.
Maar het tot nu toe achterwege blijven
van subsidies maakt de instandhouding
van de Apeldoornse apentuin er niet ge
makkelijker op.
De Rabobank besloot een handje te hel
pen, en een prima aanleiding daarvoor
vond men toen de heropening van het
grondig opgeknapte hoofdkantoor ge
paard ging met een tentoonstelling waar
prachtige wildfoto's van de plaatselijke
volstrekt niets weten en zoals in hun
huisvesting tot uiting komt, leven de ta-
marin-families in hecht gezinsverband.
Vader is in de familie een figuur van bij
zondere betekenis. Hij houdt zich met
het kroost bezig. Moeder zorgt alleen
voor de allerkleinsten zolang die nog wat
extra toewijding en vertroeteling kunnen
gebruiken. Iedere dwergaap verorbert
dagelijks twee borden met groenten,
fruit, ligakoek en afgewogen babyvoe
ding. Gorilla's daarentegen beginnen di
rect op te spelen als ze hun dagelijkse
portie van drie kilo fruit en hun 1000
gram speciaalvoer moeten missen. Maar
dat alles moet wel betaald worden, zegt
bedrijfsleider Mager met zorgelijk ge
zicht. Het gebaar van de Rabobank deed
