MWW
t /l 'rt rj
aboband
weemaandelijks orgaan
oor het personeel
an de Rabobanken
jaargang 4, nummer 1
februari 1978
edactieraad
ïr. Jan R. Haverkamp, vöorzitter*
Centrale Rabobank)
rs. Jan G. A. Dorresteyn, plv. voorzitter
entrale Rabobank)
se W. de Baay (Zutphen)
en J. M. M. Bartholomeus (Pey-Mariahoop)
ryntsje de Boer (Sneek)
ievert Hekman (Baflo)
an H. Derene (Oud-Gastel)
d J. H. M. Hulsbosch (Valkenswaard)*
hristoph E. ten Houte de Lange (Zeist)
anny Venema (Stadskanaal)
uibert Zuur (Gouda)*
leden hoofdredactie
edactie:
i/im G. M. Aerts
ureauredactie:
arel de Mol
edactieadres:
edactiestaf,
'a Beneluxlaan 33,
trecht
lefoon (030) 36 23 96
36 28 94
bonnementen-
fministratie:
lefoon (030) 36 26 91
ormgeving
erman Jonkman
J van Spall
Fotografie
Wim G. M, Aerts
Gerard v. Kessel
(pag. 12-14)
Tekeningen:
Arend v. Dam
Henk Gijsbers
Herman Jonkman
Druk:
Hoonte-Holland,
Utrecht
Zonder vertrouwen zijn we uitgekaart. Ik
heb wel eens het gevoel, dat het ver
trouwen in elkaar een steeds grotere rol
gaat spelen. (Of is het 'het ontbreken
van vertrouwen'?)
Naarmate we meer overlegvormen creë
ren, we meer werkgroepen, overlegcom
missies en ondernemingsraden instellen,
we meer besprekingen, vergaderingen
en conferenties beleggen, scheppen we
tegelijkertijd ook meer gelegenheden
waarin en waardoor achterdocht kan
ontstaan en wantrouwen kan groeien.
Terwijl dat eigenlijk gelegenheden bij
uitstek zijn om elkaar, de ander, vertrou
wen te geven. Te mogen verwachten
ook van de ander vertrouwen te ontvan
gen.
Hoe dikwijls hoort u niet: 'Daar schuilt
wat achter', of 'Hij zegt wel maar,
zou hij niet bedoelen, dat
Of: 'Hij zegtmaar hij denktof
'Hij is politiek bezig' en: 'Hij laat het ach
terste van zijn tong niet zien'? Vertrou
wen in elkaar laat vaak veel te wensen
over.
HÏÏ30
VDR Postbus318 Den Bosch
En weinig doet méér pijn dan gebrek
daaraan, of met andere woorden: te
moeten vaststellen, dat een ander je niet
voldoende durft te vertrouwen.
Zaken kunnen nog zo goed geregeld zijn,
organisaties kunnen geheid in elkaar zit
ten, toch blijft veel rusten op vertrou
wen. Volmachten, delegaties mandate
ringen, gentlemen agreements, het be
rust er uiteindelijk allemaal op.
De dagelijkse gang der dingen, de dage
lijkse zaken, zij hebben hun loop op basis
van het vertrouwen. Dat is, als het ware,
de olie die de zaken gesmeerd doet
gaan, die een organisatie tot een geruis
loze kan maken.
Dat vertrouwen is van wezenlijke bete
kenis, zowel tussen het bestuur en de
raad van toezicht als tussen de bestuur
ders onderling, zowel tussen een direc
teur en zijn medewerkers als tussen de
leden van de staf onderling, maar ook
tussen functionarissen van de plaatse
lijke banken en van de Centrale Bank.
Daarmee worden geen officiële afspra
ken gebagatelliseerd, wordt de inhoud
van geen statuten of huishoudelijke re
glementen gekleineerd, maar daardoor
stijgt het juist iets uit boven het gewone,
iets wat mensen meer bindt dan wat of
ficieel is vastgelegd. Dat bindt wezenlijk.
Waar ik hierboven melding maakte van
allerlei overleg- en inspraakvormen,
dacht ik daarbij eveneens aan communi-
naar elkander luisteren. We hebben al
len onze rol te spelen in het bedrijfsge-
beuren. Er komen grotere rollen voor en
kleine.
Uitgangspunt is wel, dat alle rollen die in
het spel voorkomen onmisbaar zijn om
het spel te doen slagen. Belangrijke
voorwaarde daarbij is, dat ieder tijdig
zijn tekst leert. Daarvoor moetje hem
dan wel krijgen.
Te vaak komt het voor, dat degene die
de tekst, ofwel: informatie, moet ver
strekken, dit naar eigen smaak doet, er
volstrekt geen rekening mee houdt wat
de ontvanger aan inlichtingen nodig
meent te hebben voor zijn functioneren.
Dat nu, is een van de kwalijkste fouten
die op het gebied van communicatie ge
maakt kunnen worden.
Aan informatieverstrekking dient vooraf
te gaan: de afstemming van de behoef
ten; enerzijds: wat wil de een kwijt en
wat kan hij kwijt en anderzijds: wat wil
en moet de ander horen. Ook in die si
tuatie speelt vertrouwen een allesbete-
kenende rol.
H. Reintjes, algemeen voorzitter VDR
