I
Sfeer snuiven
natuur
incidenteel mensen van een bezoek aan
Hoog Koog weerhoudt, deelt hij per
soonlijk allerminst. 'Zij schrikken terug
voor het risico om hier ook hun vakantie
weer te moeten doorbrengen temidden
van bankmensen. Nou, en wat dan nog?
Je kunt het toch zeggen wanneer je niet
van zakelijke gesprekken gediend bent.
Wij onderhouden ook buiten de vakantie
wel uitstekende contacten met collega's
die we hebben getroffen op Hoog Koog.'
Zomaar een vakantiedag. Sfeer snuiven
op Texel. Raboband in het kielzog van
een familie uit Friesland. Vader, moeder
en drie niet te onderschatten dochters
De Groot. Hoog Koog ontwaakt schoor
voetend. Half tien in de morgen is het.
De rust en de lucht maken slaperig, zo
blijkt. 'Je gaat anders naar bed, mist ook
de dwang om op te staan,' verzekert
onze gastheer. Niettemin, buiten op het
terrein rossen kinderen al rond in een
kar. Ze vertellen glunderend van de
strandkarrentrein, een gebeuren waarbij
een sliert bolderwagens achter de ter-
reintractor op sleeptouw hing. In huize
3 De Groot wordt druk gelezen bij de och
tendkoffie. Marijke, oudste dochter,
treedt in de voetsporen van haar vader.
Even later installeert ook zus Tieteke zich
met een boek. Ruggelings op bed. Een
radio, meegebracht van thuis, bewijst op
de achtergrond goede diensten. Iedere
Abba-plaat wordt, zoals het rechtgeaar
de fans betaamt, spontaan vocaal ver
sterkt. Benjamin Ali-Rixt stormt binnen
en praat behendig een eerste glas limo
nade van die dag los. In minder dan geen
tijd verdwijnt de ranja in de dorstige ke
len. Onderwijl is er alle gelegenheid tot
een opsomming van de voornaamste va
kantie-activiteiten. Er wordt druk gevlie
gerd. Verstoppertje en onderlinge bal
spelletjes vullen niet weinig van de ove
rige tijd. Tussendoor zijn er de huiselijke
verplichtingen. Mevrouw De Groot: 'de
kinderen komen langzaam op een leeftijd
dat ze best eens een handje kunnen uit
steken. Als huisvrouw ben je ook met va
kantie ten slotte. Ze helpen allemaal
mee. Er moeten 's ochtends boodschap
pen gedaan worden enz. Je hebt je hele
huishouden zo'n beetje mee, dat wel. En
je wilt toch ook niet dat de mensen die
na jou zo'n bungalow betrekken een
smeerboel aantreffen. Maar we kunnen
eten en doen wanneer we willen. Dat is
wel fijn. Je moet je vrijheid benutten
door te doen waar je zin in hebt.'
Zodra er gefotografeerd moet worden,
ontpoppen de dochters De Groot zich als
geboren fotomodellen. Kledingstukken
worden op afroep aangetrokken of ge
ruild en ongevraagd worden er petjes en
allerlei andere accessoires voor de dag
gehaald.
In de onmiddellijke nabijheid van het va
kantiecentrum is op een recreatieterrein
in aanbouw de nieuwste attractie ont
dekt: een heuse kettingbrug. Ze moet
uitgebreid beproefd worden op haar
deugdelijkheid. Grote hilariteit als de vol
wassenen zich slechts met knikkende
knieën durven te wagen op het wiebe
lende gevaarte. Kauwend op een gras
halm herinnert een van de kinderen zich
nog meer vakantieavonturen. Een span
nende avondwandeling, waarbij de mee
genomen zaklamp goede diensten be
wees. 'En Marijke heeft vorig jaar een
fles met een briefje in zee gegooid. De
wind stond eigenlijk verkeerd, maar toch
is er een reactie gekomen. Van een fami
lie uit Duitsland." Een onvoorzichtig ko
nijntje kruist het pad van ons levenslus
tig gezelschap. De meisjes gebieden ab
solute stilte en vervolgen sluipend hun
weg. Maar het konijn vertrouwt de zaak
niet helemaal en maakt zich wijselijk uit
de voeten. 'Jammer, maar ik zag hem
heel duidelijk. 0 ja, gisteren hebben we
met z'n allen nog een hele tijd in de dui
nen naar de lucht liggen kijken. Heel
mooi was dat ook. Je zag de witte slier
ten geleidelijk aan oplossen in het
blauw.' Vader De Groot: 'Je ergert je
weieens aan de toenemende verniel
zucht. Als je toch ziet wat een paar van
die idioten soms kunnen aanrichten in de
natuur Is het onkunde, denkt men
dan helemaal niet na? Heeft men dan
geen oog voor mooie dingen?' Daar is ter
illustratie van de gesignaleerde baldadig
heid het verhaal over de vier lantaarnpa
len die 's nachts tevoren bij De Koog on
der overweldigende belangstelling nota
bene, door enkele raddraaiers finaal zijn
omgezaagd. Het gaat de ware Texelmin-
naars aan het hart.
Echt last van incidentele uitwassen on
dervinden zij niet. Daar staat de beschik
baarheid van fietsen wel garant voor. De
Friese bankdirecteur ziet ze als een uit
komst, zeker bij het hang- en wurgweer
waar hij als vakantievierder volgens zijn
omgeving patent op.heeft. 'Ik heb,' zegt
hij, 'gewoon de naam dat ik slecht weer
tref op vakantie. Boeren in Tijnje laten er
het hooien voor achterwege. Bij echt
mooi weer houden wij wel van het
strand, maar anders zijn fietsen ideaal.
Je bereikt met die fiets toch nog weer
andere plekjes dan per auto. Er komen
gelukkig steeds meer fietspaden ter be
vordering van het rijwieltoerisme. Je zou
als fietser ook nooit zeggen dat er zoveel
vakantiemensen op het eiland zitten.
Hele stukken zijn zelfs bij de ergste druk
te volkomen verlaten. We hebben een
kijker mee en dan geniet je, vooral door
de enorme afwisseling die je hier hebt.
Vanuit de duinen zit je ook zo weer in het
ruime veld. De waddenkant is vlak, er is
water, er zijn bossen. Dat maakt Texel zo
aantrekkelijk. Wanneer je het maar zien
wilt tenminste. Gisteren zijn we nog
overdwars gegaan. Via De Waal naar
Oudeschild. Een ijsje voor de kinderen en
toen weer terug. Tegen de wind in. Het
ging net. We hebben nog een water
hoentje met kuiken gezien. Dat was te
gen de Hors aan. Uniek gebied. Net een
kleine Sahara als je dat ziet. Werkelijk
prachtig was het. Maar ja, wat vind je
mooi?'
